Ελένη Χαλμαντζή - Ψυχολόγος

Παρασκευή 2 Φεβρουαρίου 2018

Όνειρα, παιχνίδια του μυαλού



  Τα όνειρα, τόσο ιδιαίτερα, τόσο μαγικά, τόσο εξωπραγματικά; Κι όμως ολότελα δικά μας, κομμάτια του εαυτού μας, που απλώς, δε γνωρίζουμε ή αδυνατούμε να ερμηνεύσουμε.

  Με ρωτάνε συχνά, τι είναι τα όνειρα; Γιατί βλέπω συνεχώς τέτοια όνειρα ή γιατί με κυνηγούν τα όνειρα μου ακόμα και στην πραγματικότητα; Τα όνειρα μας είναι τα παιχνίδια του μυαλού. Φτάνει μόνο να είσαι καλός παίχτης.

  Ποιος όμως, μπορεί να τα βάλει με τα όνειρα; Μπορούμε άραγε, να χειριστούμε αυτό το κομμάτι του εαυτού μας; Ή μόνο αυτό μπορεί να μας χειρίζεται εν αγνοία μας ή εν συνειδήσει;

  Τα όνειρα μπορούν και παίζουν περίεργα παιχνίδια στο μυαλό μας, φτιάχνουν σενάρια, δημιουργούν πλοκές περίεργες, φανταστικές, άλλοτε θελκτικές και άλλοτε σου δημιουργούν τους μεγαλύτερους φόβους.

  Είναι απλά μηνύματα, ξυπνητήρια αλλιώς, τα οποία μας υπενθυμίζουν ότι κάτι δεν πάει καλά με τον εσώτερο εαυτό μας, με τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, με οτιδήποτε σχετίζεται άμεσα με εμάς και τη ζωή μας.

  Εάν μπορούμε να τα χειριστούμε; Και ναι και όχι. Αρκεί να αναγνωρίσουμε τα ξυπνητήρια. Να ψάξουμε τις ερμηνείες, να αναρωτηθούμε τι συμβαίνει, να δουλέψουμε με τον εαυτό μας και να αναζητήσουμε την αλήθεια μέσα μας.

  Αφού λοιπόν, ανακαλύψουμε τι συμβαίνει περνάμε στο βήμα της παρέμβασης, πως μπορούμε να σταματήσουμε το μυαλό μας να μας ελέγχει και να αρχίσουμε να το ελέγχουμε εμείς;

  Όσο επεξεργαζόμαστε τα όνειρά μας, αυτά γίνονται πιο οικεία, πιο γνώριμα και τα μηνύματά τους πιο ξεκάθαρα. Αφού τα μηνύματα ξεκαθαρίσουν, αναλόγως με τις ενέργειές μας, θα σταματήσει και η ταλαιπωρία.

  Οι προσδοκίες μας, εγκαταλελειμμένες επιθυμίες, φόβοι και ανησυχίες, αγάπες ξεχασμένες υφαίνουν τον ιστό του ονείρου, οι ερμηνείες σε κάθε φάση της ζωής μας μπορεί να διαφέρουν, ακόμη και για το ίδιο όνειρο, όμως μονάχα αυτός που ονειρεύεται γνωρίζει την πραγματική αλήθεια.

  Μην τα παραμελείτε, γιατί αυτά πάντα θα βρίσκουν τον τρόπο να εμφανιστούν, μην σταματάτε να δουλεύετε με τον εαυτό σας, την αυτοβελτίωση οφείλουμε να την εντάσσουμε στις προτεραιότητές μας πάντα, χωρίς φυσικά, να ξεχνάμε τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

  Και να θυμάστε υγιής εαυτός ισούται με υγιή εσώτερο εαυτό και υγιείς διαπροσωπικές σχέσεις.

Κυριακή 12 Φεβρουαρίου 2017

Ανεπιθύμητες αγκαλιές και φιλιά



  Μπορεί μια αγκαλιά ή ένα φιλί να δημιουργεί αρνητικά συναισθήματα; Μπορεί μια στενή επαφή αντί να φέρνει δύο ανθρώπους πιο κοντά να τους απομακρύνει; Τι γίνεται όταν ένας από τους δύο ανθρώπους, δεν αρέσκεται σε διαχυτικές συμπεριφορές από τον άλλον;

  Συχνά ή πυκνά, μπορεί να βρεθούμε στην ανεπιθύμητη κατάσταση να εναγκαλιστούμε με κάποιον, για τον οποίο δεν τρέφουμε και τα καλύτερα συναισθήματα. Τι γίνεται όμως, εάν έχουμε πιο συχνές επαφές με ανθρώπους για τους οποίους νιώθουμε διαφορετικά απ’ ότι εκείνοι; Πώς μπορούμε να αντιμετωπίσουμε ανεπιθύμητες αντιδράσεις ανώδυνα;

  Υπάρχουν στιγμές που ένας τρίτος μπορεί να μας βγάλει από τη δύσκολη θέση. Για παράδειγμα, το να στρέψουμε την προσοχή μας σε κάποιον άλλον, ίσως αποφύγουμε κάποια αντίδραση που δε θα θέλαμε να συμβεί, ένας χαιρετισμός ή μια περεταίρω συζήτηση με το ανεπιθύμητο πρόσωπο.

  Δυστυχώς, δε θα έχουμε πάντα την τύχη της παρουσίας τρίτου, σε αυτή την περίπτωση, το ύφος και ο τόνος μας μπορούν να στείλουν μη λεκτικά μηνύματα, τα οποία μπορούν να διακόψουν μία συζήτηση ή να αποτρέψουν μία ανεπιθύμητη συμπεριφορά.

  Φυσικά, θα πρότεινα να ξεκαθαρίσουμε από την αρχή το πώς νιώθουμε σε κάποιον με ήπιο τρόπο, έτσι ώστε να μη μπαίνουμε στη διαδικασία να ψάχνουμε διάφορες εναλλακτικές. Η ειλικρίνεια όμως, δεν είναι προτέρημα όλων, και επίσης πολλοί δεν αντέχουν την αλήθεια με πιθανό αποτέλεσμα αρνητικές αντιδράσεις, οι οποίες δε βοηθούν στην επίλυση του προβλήματος.

  Τέλος, διπλωματικές συμπεριφορές, όπως η έλλειψη χρόνου λόγω δουλειάς ή η βιασύνη ή πως κάποιος μας περιμένει, μπορούν να μας βγάλουν από τη δύσκολη θέση.

  Όπως και να ‘χει, σίγουρα το να πιεζόμαστε για κάποιον άλλον, που συχνά δεν είναι και σημαντικός στη ζωή μας, είναι επώδυνο και μπορεί να κοστίσει τη ψυχική μας ηρεμία και ισορροπία.

  Μην αφήνετε λοιπόν, ανθρώπους να επηρεάζουν τη ζωή σας αρνητικά με οποιονδήποτε τρόπο. Μην ξεχνάτε πως εσείς είστε ο κυρίαρχος, ο οποίος καθορίζει τις διαπροσωπικές σας σχέσεις και κανείς δεν μπορεί να έχει το πάνω χέρι, παρά μόνο εσείς.


  Ζήστε τη ζωή σας, όπως εσείς ορίζετε, χωρίς άγχος, απομακρύνετε κάθε αρνητική ενέργεια που σας περιβάλλει και να θυμάστε να σχετίζεστε με ανθρώπους, οι οποίοι έχουν θετική αύρα και σας στηρίζουν, σας δίνουν δύναμη και το σημαντικότερο σας κάνουν να γελάτε!

Τετάρτη 18 Ιανουαρίου 2017

Ψυχική διάθεση και καιρικές συνθήκες



  Η αλήθεια είναι ότι ζούμε σ’ έναν τόπο, ο οποίος είναι πλούσιος όχι μόνο σε αγαθά, αλλά κυρίως σε ομορφιά. Όπου κι αν ταξιδέψεις από τον Βορρά μέχρι τον Νότο και από την Ανατολή έως τη Δύση, η Ελλάδα σε κάθε μέρος της, μας δίνει απλόχερα τους θησαυρούς της.

  Πέρα όμως από την ποικιλομορφία της στις διάφορες τοποθεσίες, διαφέρει εξίσου σημαντικά και στο κλίμα της. Παρατηρούνται λοιπόν, τεράστιες κλιματικές διαφορές από το ένα μέρος στο άλλο, αλλά και από τη μια εποχή στην άλλη.

  Πως όμως, το κλίμα επηρεάζει τη ζωή μας; Είναι αρκετό για να χαλάσει ή να μας φτιάξει τη διάθεση; Ή ακόμα περισσότερο να μας επηρεάσει αρκετά ψυχοσυναισθηματικά;

  Πολλές φορές οι έντονες αλλαγές που συμβαίνουν ή οι απρόσμενες καιρικές συνθήκες, μπορούν άλλοτε να μας επηρεάσουν αρνητικά και άλλοτε σαν μια γλυκιά έκπληξη να μας ανεβάσουν τη διάθεση.

  Αναλόγως τη φάση που βρισκόμαστε, μία έντονη βροχή θα μπορούσε να μας δημιουργήσει συναισθήματα μελαγχολίας ή λίγο χιόνι στο μπαλκόνι μας, να μας κάνει να νιώσουμε πάλι παιδιά με αισθήματα χαράς, ξεγνοιασιάς και ανεμελιάς.

  Οπωσδήποτε, τα καιρικά φαινόμενα κατέχουν έναν ισχυρό παράγοντα επιρροής στη ζωή μας, διότι συχνά μπορεί να διευκολύνουν ή παράλληλα να δυσκολεύουν τη ζωή μας, έχοντας ως αποτέλεσμα και αντίστοιχη επιρροή στη ψυχική μας διάθεση.

  Το σημαντικότερο όμως, είναι πως αντιμετωπίζουμε εμείς ένα καιρικό φαινόμενο πέρα από την αντικειμενικότητά του. Για παράδειγμα, εάν κάποιος έχει αποκλειστεί από το χιόνι, είναι μία πραγματικότητα που δεν αλλάζει και ο πανικός θα μπορούσε να τον κατακλύσει. Αυτή η αντιμετώπιση όμως, σίγουρα δε θα τον βοηθούσε. Αντίστοιχα, κάποιος άλλος αποκλεισμένος στην ίδια κατάσταση, θα μπορούσε να διαβάσει ένα βιβλίο, πίνοντας μία ζεστή σοκολάτα και να απολαμβάνει τις νιφάδες χιονιού, που μπορεί να πέφτουν στο παράθυρό του.

  Και οι δύο συνθήκες είναι πιθανές αλλά και αποδεκτές. Ο τρόπος που βλέπουμε τα πράγματα είναι καθοριστικός, και όσο και εάν υπάρχουν αντικειμενικές δυσκολίες, η θετική διάθεση πάντα θα επηρεάζει το αποτέλεσμα στη ζωή μας, όπως αντίστοιχα και μια αρνητική διάθεση.

  Προτείνω λοιπόν, μιας και στην περιοχή μας δε βλέπουμε συχνά φαινόμενα όπως το βελούδινο χιόνι στις αυλές μας, να εκμεταλλευόμαστε κάθε περίσταση και να περνούμε μοναδικές στιγμές με τους αγαπημένους μας σε κάθε ευκαιρία που μας δίνεται.

Πέμπτη 24 Νοεμβρίου 2016

Η κλοπή ως ψυχική ασθένεια




  Η κλοπή, υπό το πρίσμα του Ποινικού Κώδικα, είναι ένα έγκλημα, το οποίο τιμωρείται από τον νόμο. Πιο συγκεκριμένα, είναι το να αφαιρεί κάποιος ένα αντικείμενο από την κατοχή κάποιου άλλου, με σκοπό τη χρήση από τον νέο κάτοχο.

  Αν γυρίσουμε πίσω στο παρελθόν, θα παρατηρήσουμε ότι η κλοπή με διάφορες μορφές συναντάται σε όλες τις κοινωνικές ομάδες, σε όλες τις φυλές ανά τον κόσμο. Το κίνητρο; Άλλοτε οι οικονομικές συνθήκες, άλλοτε οι βιολογικές ανάγκες, άλλοτε τα ψυχολογικά αίτια.

  Σε αυτό το άρθρο, θα εστιάσουμε κυρίως σε αυτά. Πολλοί από εμάς θα μπορούσαμε να δικαιολογήσουμε μία συμπεριφορά ενός άστεγου, ο οποίος αρπάζει ένα καρβέλι ψωμί, χωρίς να πληρώσει, με το αίτιο της πείνας. Επίσης, θα μπορούσαμε να ερμηνεύσουμε τη συμπεριφορά ενός επιχειρηματία, ο οποίος εξαιτίας της φιλοδοξίας και της απληστίας του, με νόμιμους ή μη τρόπους κατακτά τον επιχειρηματικό κόσμο “κλέβοντας” από μικρότερες ή μεγαλύτερες επιχειρήσεις.

  Τι γίνεται όμως, όταν ο “κλέφτης” αρπάζει χωρίς πραγματική ανάγκη, ή μάλλον χωρίς εμείς να μπορούμε να ερμηνεύσουμε την ανάγκη που έχει. Πρόκειται για την κλεπτομανία, μία ακαταμάχητη ανάγκη του να κλέβεις, χωρίς όμως να υπάρχει ένα προμελετημένο σχέδιο ή κάποια βιολογική-οικονομική ανάγκη.

  Εντάσσεται στις ψυχικές διαταραχές, όπου το άτομο αδυνατεί να ελέγξει τον εαυτό του. Μία πηγαία παρόρμηση τον ωθεί να κλέψει αντικείμενα, τα οποία στην πραγματικότητα του είναι άχρηστα και περιττά, και που ίσως την επομένη, τα πετάξει κιόλας.

  Ο κλεπτομανής είναι σαν να υπακούει σε μία άρρητη διαταγή που του λέει “πάρε ότι μπορείς, κλέψε, γέμισε το κενό τώρα”. Τι είναι αυτό το κενό; Πρόκειται για το συναισθηματικό κενό που βρίσκεται μέσα του και του δημιουργεί τεράστια ένταση, η οποία κατευνάζεται στην παρούσα φάση με την κλοπή.

  Η ένταση γίνεται ικανοποίηση, ευχαρίστηση και ευφορία, όμως μετά την ανακούφιση και το σβήσιμο της έντασης, άλλα συναισθήματα έρχονται να κατακλύσουν το άτομο με κλεπτομανία. Οι τύψεις, η θλίψη, ο φόβος έρχονται να καλύψουν τη στιγμιαία πληρότητα που ένιωσε ο κλεπτομανής.

  Το άτομο που πάσχει, γνωρίζει καλά πως ότι κάνει δεν είναι αποδεκτό και θεμιτό από την κοινωνία και μια νέα ένταση τώρα έρχεται να τον κυριεύσει μαζί με εσωτερικές συγκρούσεις για την πράξη του και τεράστιο θυμό. Όμως, η παρόρμηση και η αδυναμία αυτοελέγχου είναι μεγαλύτερες από την ικανότητα του να σκέφτεται και να πράττει λογικά.

  Όπως, λοιπόν, θα βοηθούσαμε έναν άνθρωπο που πεινάει, δίνοντάς του ένα κομμάτι ψωμί, ώστε να μη φτάνει στο σημείο να διαπράττει την κλοπή, αντίστοιχα θα πρέπει να στηρίξουμε έναν ψυχικά ασθενή με την κατανόηση μας και με το να ακούσουμε τις ανάγκες του, βοηθώντας τον να τις αναγνωρίσει και να τις καλύψει ψυχοσυναισθηματικά και όχι υλιστικά.

Τετάρτη 12 Οκτωβρίου 2016

Το πολύτιμο αγαθό της ψυχικής υγείας




  Η ψυχική μας υγεία, τόσο εύθραυστη και συνάμα τόσο σημαντική στη ζωή μας. Μπορεί να μας επηρεάσει, να μας κατευθύνει, να μας αποπροπροσανατολίσει, ακόμη και να μας καθηλώσει, εάν για κάποιο λόγο εκλείψει.

  Θα μπορούσε να πει κανείς πως είναι το υπέρτατο αγαθό, αφού μπορεί και καθορίζει όλους τους τομείς στη ζωή μας. Εάν για κάποιο λόγο δεν είμαστε καλά, νιώθουμε εξίσου πως σε τίποτε δεν μπορούμε να ανταπεξέλθουμε ικανοποιητικά, ούτε στη δουλειά μας, ούτε στις δραστηριότητες μας, αλλά ούτε και στις συναναστροφές μας με τους άλλους.

  Οφείλουμε να προστατεύουμε τον ψυχικό μας κόσμο με κάθε τρόπο. Κανείς και τίποτε δε θα πρέπει να μπαίνει πάνω από αυτόν, διότι αν δεν είμαστε καλά εμείς, όπως προαναφέρθηκε, τίποτε δεν μπορεί να λειτουργήσει καλά.

  Ωστόσο, ο πόνος και τα στρεσογόνα γεγονότα είναι κομμάτια της ζωής και δυστυχώς, δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε, κανείς δεν μπόρεσε άλλωστε. Ένας χωρισμός, ένα πένθος, ένας τσακωμός, μπορούν να μας επηρεάσουν. Πως όμως, μπορούμε να προστατευτούμε;

  Η ψυχική υγεία μοιάζει με γυαλί, που αν ραγίσει δύσκολα θα κολλήσει και πάλι, τα κατάλοιπα κάθε άσχημου γεγονότος, πάντα θα βρίσκονται κάπου μέσα μας, να μας θυμίζουν όλα όσα έχουμε περάσει. Η λύση, μαθαίνω να ζω και με τα καλά και με τα άσχημα.

  Εάν υπάρχει κάτι που μας ενοχλεί, μονάχα εάν το δουλέψουμε με τον εαυτό μας, μπορούμε να το αποβάλλουμε. Φυσικά δεν εννοώ να το ξεχάσουμε, απλώς να μάθουμε να ζούμε με αυτό.

  Βέβαια, πολλοί άνθρωποι υποφέρουν από πιο βαριές ψυχικές ασθένειες, σε αυτές τις περιπτώσεις οι ειδικοί ψυχικής υγείας θα πρέπει να είναι αρωγοί και υποστηρικτές στην επανάκτηση της ψυχικής υγείας.

  Ακόμα και εάν όλα φαίνονται τόσο δύσκολα, η επιμονή και η υπομονή μας μπορούν και πάλι να φέρουν την ισορροπία και τη γαλήνη μέσα μας. Οι επιλογές συχνά είναι δικές μας. Για παράδειγμα το να μη σχετιζόμαστε με αρνητικούς ανθρώπους ή ανθρώπους, οι οποίοι μας κάνουν κακό.

  Επίσης, οι στιγμές χαλάρωσης σε καθημερινή βάση, θα πρέπει να είναι αναπόσπαστο κομμάτι στη ζωή μας, διότι με αυτόν τον τρόπο αντιμετωπίζουμε πιο ικανοποιητικά τις αγχογόνες καταστάσεις, όποτε προκύπτουν.

  Όπως μεριμνείτε για την εξωτερική σας εμφάνιση κάνοντας γυμναστική, ακολούθως να μεριμνείτε και για τον εσωτερικό σας κόσμο, δουλεύοντας με τον εαυτό σας και τους γύρω σας για όλα όσα σας απασχολούν.

  Αντιμετωπίστε την ψυχική υγεία, ως το υπέρτατο αγαθό και φροντίστε να τη διατηρείτε πάντα σε άριστη κατάσταση, καθώς μονάχα με αυτόν τον τρόπο μπορείτε να ζήσετε με ηρεμία, ισορροπία και γαλήνη.

Δευτέρα 3 Οκτωβρίου 2016

Έρωτας σα φυλακή




Έρωτας, μια λέξη τόσο δυνατή σαν τον άνεμο, σε πηγαίνει και σε φέρνει μία από τη μια πλευρά και μία από την άλλη. Συχνά χάνεις τον έλεγχο και αδυνατείς να ανταπεξέλθεις, πέφτεις κάτω, σηκώνεσαι, και πάνω που νομίζεις ότι τα 'χεις καταφέρει, εκείνος είναι εκεί έτοιμος να σε κατασπαράξει για ακόμη μία φορά.

  Ο έρωτας δεν είναι μόνο αγάπες και λουλούδια, μπορεί να χαθείς μέσα του λες και βρίσκεσαι στη δύνη μιας τρικυμίας, αδύναμος να αντιδράσεις, μένοντας παθητικός και αβοήθητος σε μια σχέση που όσο και αν σε οδηγεί σε έναν συναισθηματικό θάνατο, άλλο τόσο σου δίνει ζωή και νιώθεις να πετάς στα ουράνια.

  Κι όμως, συχνά, ο έρωτας μοιάζει με φυλακή, που βρίσκεσαι κλεισμένος μέσα χωρίς βούληση, χωρίς επιλογές, μια κατάσταση που το μυαλό την ερμηνεύει ως αγάπη. Δυστυχώς, μόνο αγάπη δεν είναι, είναι η φυλακή του έρωτα.

  Οι φυλακισμένοι ή αλλιώς ερωτευμένοι δε ζουν ή μάλλον αντί να ζουν, βασανίζονται, λιώνουν μέρα με τη μέρα σε σχέσεις αδιέξοδες, σε σχέσεις που δεν έχουν να προσφέρουν τίποτα, μονάχα πόνο και αιχμαλωσία σε βυθισμένα συναισθήματα ανύπαρκτα ή υπαρκτά, συνειδητά ή ασυνείδητα δεν έχει σημασία.

  Όταν ένας ερωτευμένος είναι σα φυλακισμένος, ζει σε μια σχέση εξάρτησης, τόσο των συναισθημάτων του, όσο και των μαθημένων συμπεριφορών του, η ποινή είναι ισόβια και εάν κάποιος δεν τον τραβήξει από τον βυθό της φυλακής του, μπορεί να εκτίσει την ποινή έως τον θάνατό του.

  Τέτοιου είδους σχέσεις βιώνουν καθημερινά νέα παιδιά και ενήλικες, ζευγάρια που έχασαν το νόημα των ευτυχισμένων στιγμών, και ενώ οι γύρω παρατηρούν τα πάντα, κανείς δεν απλώνει το χέρι να βοηθήσει. Μονάχα οι φυλακισμένοι μπορούν να σπάσουν τα δεσμά τους, να δούνε την πραγματικότητα και να αποφυλακιστούν.

  Δεν είναι δύσκολο να βγεις από τη φυλακή του έρωτα, χρειάζεται όμως μεγάλο θάρρος και μεγάλη δύναμη για να αντιμετωπίσεις την αλήθεια. Μερικές φορές είναι αρκετό ένα κλικ, για να γυρίσει τα γρανάζια του μυαλού προς την αντίθετη κατεύθυνση και η ψυχή να αλλάξει μονοπάτι αφήνοντας τον παρελθόν πίσω, αναζητώντας ένα μέλλον ξέγνοιαστο, μα κυρίως χωρίς εξαρτήσεις σε παθολογικές σχέσεις.

  Η πόρτα βρίσκεται μπροστά, αρκεί να την ανοίξεις και να περάσεις από την άλλη πλευρά, και τότε μπορείς να γνωρίσεις την άλλη όψη του έρωτα, την όμορφη, τη γλυκιά, γιατί μονάχα αυτός του είδους ο έρωτας θα έπρεπε να κυριαρχεί στις σχέσεις, και τα μέλη που την απαρτίζουν μονάχα αυτόν να κυνηγούν.

  Σχέσεις παθολογικές μόνο κακό μας κάνουν, η απόφαση της αποφυλάκισης είναι μονάχα δική μας υπόθεση. Το να ζήσουμε στη σχέση μας ελεύθεροι και ανεξάρτητοι είναι στο χέρι μας, φτάνει να αναλογιστούμε τα οφέλη ενός αγνού έρωτα και τα δεινά ενός έρωτα, ο οποίος μοιάζει με φυλακή.

  Μην αφήνετε λοιπόν, τη ζωή σας να περνάει σε μια φυλακή, ζήστε χωρίς δεσμά, ξέγνοιαστοι μα κυρίως ευτυχισμένοι!

Πέμπτη 22 Σεπτεμβρίου 2016

Γεμίζοντας ένα άδειο κεφάλι-Αλλάζοντας μία γνώμη



  Καθώς μεγαλώνουμε και συναναστρεφόμαστε με το περιβάλλον μας, οικογενειακό, φιλικό αναπόφευκτα η συμπεριφορά μας, οι σκέψεις μας, το μυαλό μας επηρεάζουν και επηρεάζονται. Επηρεάζουμε με τις απόψεις μας τους γύρω μας κι εκείνοι επηρεάζουν και αλλάζουν τις δικές μας απόψεις.

  Πόσο εύκολο όμως είναι να αλλάξεις μία γνώμη σε κάποιον, ο οποίος έχει ήδη εγκαθιδρυμένες τις απόψεις του; Ιδίως μάλιστα όταν δεν πρόκειται για έναν νέο, άλλα για ανθρώπους που έχουν ζήσει πολλές εμπειρίες και έχουν σχετιστεί με πολλούς ανθρώπους, με αποτέλεσμα να έχουν διαμορφώσει τον δικό τους χαρακτήρα και τις δικές τους αντιληπτικές απόψεις για τη ζωή.

  Το πιο εύκολο είναι να γεμίσεις ένα άδειο κεφάλι. Αυτό μπορούμε να το παρατηρήσουμε στα μικρά παιδιά, τα οποία τώρα διαμορφώνουν την προσωπικότητά τους, και ότι και να τους πεις το πιστεύουν, ακόμη και εάν αυτό είναι το πιο τρελό πράγμα. Μπορεί να παραξενευτούν, αλλά θα το πιστέψουν και θα το αποδεχθούν χωρίς ιδιαίτερες αντιρρήσεις.

  Τι γίνεται όμως με το μυαλό ενός ενήλικα ή ακόμα και ενός έφηβου; Πόσο εύκολα μπορεί να αλλάξει τη γνώμη του; Μέσα από τη συζήτηση και κυρίως, την ισχυρή μέθοδο της πειθούς, μπορούμε εύκολα να δούμε πολλούς να αλλάζουν γνώμη για ότι πίστευαν, ακόμη και για ότι θεωρούσαν χρόνια ως τη δικιά τους αλήθεια.

  Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση η αλλαγή της γνώμης, ιδίως σε άτομα τα οποία είναι ισχυρογνώμονες, και ακόμα και εάν λανθάνουν θα υπερασπιστούν έως το τέλος τις απόψεις τους. Χρειάζεται διπλωματία, μα κυρίως επιχειρήματα, τα οποία θα στηρίξουν τις οποιεσδήποτε απόψεις μας.

  Βασικό παράγοντα κατέχει ο χαρακτήρας του συνομιλητή, εάν είναι αφελής, εάν είναι διαλλακτικός, εάν είναι ανοιχτός στη συζήτηση είναι θετικές ενδείξεις για ένα επιτυχές αποτέλεσμα στον στόχο μας, δηλαδή την αλλαγή των απόψεων του.

  Τα πράγματα δυσκολεύουν όταν κάποιος είναι πονηρός, καχύποπτος, αδιάλλακτος, ιδιότροπος και ισχυρογνώμων. Σε αυτές τις περιπτώσεις ακόμη και μία ισχυρή επιχειρηματολογία μπορεί να ναυαγήσει.

  Πέρα όμως απ’ όλα αυτά, πως θα πρέπει να είμαστε; Ανοιχτοί ή κλειστοί στις νέες απόψεις, αφελείς ή καχύποπτοι και πονηροί για οτιδήποτε ακούμε; Και τελικά, να εμπιστευόμαστε ή όχι αυτόν που έχουμε απέναντι μας.

  Οι αρχαίοι έλεγαν “παν μέτρον άριστον”, μονάχα με αυτόν τον τρόπο μπορούμε να πάμε μπροστά, φυσικά και θα πρέπει να είμαστε επιφυλακτικοί σε ότι ακούμε, όμως δε βοηθά καθόλου το να κρατάμε παρωπίδες και να μένουμε κλεισμένοι στη γυάλα της δικής μας πραγματικότητας.

  Ας αφηνόμαστε λοιπόν, ελεύθεροι που και που στο να ακούμε και τις απόψεις των άλλων, και εάν δε θέλουμε να τις αποδεχτούμε στο χέρι μας είναι. Φιλτράρουμε τις πληροφορίες, τις αξιολογούμε κρατάμε αυτά που μας ταιριάζουν και πετάμε τα υπόλοιπα. Μονάχα έτσι, μπορούμε να γίνουμε καλύτεροι, αλλά παράλληλα να βελτιώνουμε και τις σχέσεις μας με τους άλλους.