Ένα άρθρο για τον αγαπημένο πατέρα.

  Μπαμπάς, πατέρας, πατερούλης, μπαμπούλης και άλλες όμορφες λέξεις σαν κι αυτές δίνουν την ιδιότητα σε έναν άνδρα του να έχει παιδιά. Όσο πιο γλυκές οι λέξεις, προφανώς τόσο πιο γλυκός και ο μπαμπάς.

  Οι πατεράδες είναι ένα κομμάτι που συμπληρώνει το πάζλ της οικογένειας. Εάν λείπει, απλώς δεν θα είναι ολοκληρωμένο. Εννοώ βέβαια, υπό οποιοδήποτε έννοια, δε φτάνει μόνο η φυσική παρουσία, αλλά απαιτείται και η ενεργή συμμετοχή του.

  Συχνά, γίνεται λόγος για το ρόλο της μητέρας στην ανατροφή των παιδιών και στη διαμόρφωση της προσωπικότητάς τους. Ωστόσο όμως, εάν και η βιβλιογραφία παραγκωνίζει λίγο τον ρόλο του πατέρα, σας πληροφορώ ότι είναι εξίσου σημαντικός.

  Είναι και αυτός, που ακόμα και εάν δεν ασχολείται με τον ίδιο τρόπο ή σε ίσους χρόνους με τη μητέρα, ο πιο σημαντικός στην ζωή του παιδιού. Διότι δεν πρέπει να διαχωρίζουμε τους ρόλους μητέρα και πατέρας, αλλά να τους μελετούμε ως γονείς και να βλέπουμε τον ρόλο και των δύο στην ζωή του παιδιού.

  Βέβαια, ο άνδρας αντιμετωπίζει διαφορετικά τις καταστάσεις, το πώς θα μιλήσει στο παιδί του σε αντίθεση με μία γυναίκα και εδώ θα μπορούσαμε να μελετήσουμε τις διαφορές τους. Όσων αφορά όμως, το γονεϊκό ρόλο είναι και οι δύο, άκρως απαραίτητοι στο παιδί, ο καθένας με τον δικό του τρόπο.

  Στους πατεράδες, οφείλουμε πολλά, συνέβαλλαν και αυτοί στην διαδικασία της ύπαρξής μας άρα, έμμεσα τους οφείλουμε τη ζωή μας. Παράλληλα, είναι το στήριγμα, που στις δύσκολες στιγμές, τρέχουμε να συμβουλευτούμε, να πάρουμε μια γνώμη, γιατί οι μπαμπάδες ως γνωστόν τα ξέρουνε όλα.

  Οι άνδρες, οι οποίοι δουλεύουν στο ρόλο του πατέρα καλά, είναι εκείνοι που έχουν μία πολύ όμορφη σχέση με τα παιδιά τους. Το δέσιμο δε διαφέρει από εκείνο της μάνας-παιδιού. Ωστόσο, χρειάζεται πολύς χρόνος και ενδιαφέρον από την πλευρά τους, για να δημιουργήσουν μια σχέση εμπιστοσύνης, ασφάλειας, και φροντίδας με το παιδί τους.

  Μην ξεχνάμε πως κι εκείνοι έχουν ανάγκες, χρειάζονται το χρόνο τους, την ελευθερία τους, αλλά και την παιδική αγκαλιά. Είναι ευαίσθητοι και ας μην το λένε, και ας μην το δείχνουν, δεν χρειάζονται δάκρυα χαράς, αρκούν τα γεμάτα ευτυχία μάτια τους μπροστά στα επιτεύγματα των παιδιών τους.

  Μην ξεχνάμε λοιπόν, να τους λέμε ευχαριστώ. Να ζητάμε την στήριξή τους, αλλά κι εμείς από την πλευρά των παιδιών, να τους στηρίζουμε στις δύσκολες στιγμές τους. Ένα φιλί και μια αγκαλιά είναι πάντα τα πιο όμορφα δώρα για ένα γονιό ανεξαρτήτου ηλικίας, μην ξεχνάτε να τους τα προσφέρετε απλόχερα-δεν κοστίζουν τίποτα, δωρεάν είναι!