Η κοινωνικοποίηση του παιδιού στο οικογενειακό και σχολικό περιβάλλον.

  Η οικογένεια είναι το αρχικό κύτταρο της κοινωνικοποίησης του ατόμου. Οι γονείς οφείλουν να διδάξουν στα παιδιά πώς να γίνουν καλοί και χρήσιμοι στην κοινωνία άνθρωποι. Η πρώτη επαφή του παιδιού με τον κόσμο είναι η μητέρα του και η οικογένεια του. Μέσα από αυτή έρχεται σε επαφή και αρχίζει να αναγνωρίζει το περιβάλλον. Το πρώτο στάδιο κοινωνικοποίησης του γίνεται στην οικογένεια.

  Η οικογενειακή κοινωνικοποίηση είναι μια λειτουργία που συνεχίζεται σε όλη τη ζωή του ατόμου, κάθε φορά με διαφορετικό τρόπο. Τα άτομα δεν επηρεάζονται μόνο στη γέννησή τους από το οικογενειακό περιβάλλον, αλλά σε όλη τη διάρκεια της ζωής τους. Μεγαλώνουν και δημιουργούν τη δική τους οικογένεια, εξελίσσονται, γίνονται γονείς, γνωρίζουν άλλες μητέρες και πατεράδες, μαθαίνουν αρκετά από την ανατροφή των παιδιών και τα παιδιά τους από αυτούς.

  Η οικογένεια είναι μια δυναμική ομάδα, που βρίσκεται από τη μία σε αλληλεξάρτηση με τις κοινωνικές αλλαγές και εξελίξεις και από την άλλη επιδρά στην ψυχοδυναμική διάσταση των μελών της και ιδιαίτερα των παιδιών. Μέσα στην οικογένεια διαμορφώνεται κυρίως η προσωπικότητα του παιδιού και συντελείται το μεγαλύτερο μέρος της ψυχοσυναισθηματικής και κοινωνικής του ανάπτυξης. Ο ρόλος των γονέων για την νοητική, ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη των παιδιών είναι πολύ σημαντικός.

  Το σχολείο είναι μετά την οικογένεια ο αμέσως επόμενος σε σπουδαιότητα κοινωνικός θεσμός κοινωνικοποίησης και ανάπτυξης της προσωπικότητας του παιδιού.

  Σκοπός της πρωτοβάθμιας και δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης είναι να συμβάλλει στην ολόπλευρη, αρμονική και ισόρροπη ανάπτυξη των διανοητικών και ψυχοσωματικών δυνάμεων των μαθητών, ώστε ανεξάρτητα από φύλο και καταγωγή να έχουν την δυνατότητα να εξελιχθούν σε ολοκληρωμένες προσωπικότητες και να ζήσουν αρμονικά.

  Οι ρόλοι οικογένειας και σχολείου, σχετικά με την γνωστική, ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική εξέλιξη του παιδιού, στοχεύουν στην κάλυψη των βασικών αναγκών και ιδιαίτερα όσον αφορά τη ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική του κάλυψη. Η ανάγκη για αγάπη, αίσθηση ασφάλειας, αναγνώρισης και παραδοχής του παιδιού, που είναι απαραίτητες για την ομαλή ψυχοσυναισθηματική του εξέλιξη, καλύπτονται μέσα στην οικογένεια και το σχολείο.

  Επίσης, στην οικογένεια και το σχολείο το παιδί αποκτά νέες εμπειρίες και γνώσεις, αναλαμβάνει ευθύνες, μαθαίνει τα όρια της ανθρώπινης συμπεριφοράς ελέγχοντας τις ενστικτώδεις ενορμήσεις του, γνωρίζει τον εαυτό του, ανεξαρτητοποιείται σιγά-σιγά κάνοντας πράγματα μόνο του και κοινωνικοποιείται με την ένταξή του στην ομάδα των συνομηλίκων του.

  Αν και η ψυχοσυναισθηματική και κοινωνική ανάπτυξη του παιδιού είναι κοινός στόχος του σχολείου και της οικογένειας δυστυχώς ο βαθμός συνεργασίας μεταξύ εκπαιδευτικών και γονέων δεν επιτυγχάνεται στο ελληνικό εκπαιδευτικό σύστημα σε επιθυμητό επίπεδο.

  Μάλιστα παρατηρείται το φαινόμενο να δημιουργούνται αντιπαραθέσεις, παρεξηγήσεις και συγκρούσεις ανάμεσα σε εκπαιδευτικούς και γονείς με το να ασκούν αρνητική κριτική ο ένας στον άλλον και αμφότεροι να αποποιούνται τις ευθύνες τους ρίχνοντάς τες στην άλλη πλευρά. Είναι λοιπόν πολύ σημαντικό να συνεργαζόμαστε ως γονείς με τους εκπαιδευτικούς βοηθώντας να πετύχουμε τον κοινό μας στόχο, την ανάπτυξη του παιδιού σε έναν υγιή ψυχικά και κοινωνικά ενήλικα.