Οι μικρές εξαρτήσεις των παιδιών.

  Μέσα από τις συζητήσεις με παιδιά, μπορείς να αντιληφθείς πολλά πράγματα. Θέματα που αφορούν την ζωή τους, τις προτιμήσεις τους, τα θέλω τους, τις ανάγκες τους ακόμα και τις μικρές τους εξαρτήσεις.

  Αυτό που θα ‘πρεπε να μας προβληματίζει, είναι οι συνήθειες των παιδιών. Άραγε ζούνε σαν παιδιά, ή βιώνουν μέσα από τις δικές μας συνήθειες μια ζωή μικρών ενηλίκων;

  Φανταστείτε τον εαυτό σας, όταν τα παιδιά βρίσκονται στο σπίτι, πως συμπεριφέρεστε και τι συνηθίζετε να κάνετε, σε μια δεύτερη εικόνα, φανταστείτε τα παιδιά σας. Είμαι σίγουρη πως μέσα από αυτά θα δείτε τις δικές σας συνήθειες.

  Εάν εσείς, μπαίνοντας στο σπίτι, κάθεστε στον υπολογιστή ή ανοίγετε τηλεόραση, θα είναι και η πρώτη κίνηση που θα κάνει το παιδί όταν μπαίνει στο σπίτι. Εάν εσείς, τις ώρες χαλάρωσης προτιμάτε να διαβάζετε ένα βιβλίο, θα προτιμάει και αυτό να ασχολείται με το διάβασμα ή με κάποιο παιδικό βιβλίο.

  Είναι σημαντικό να ενθαρρύνουμε τα παιδιά στις συμπεριφορές που θέλουμε να έχουν. Εάν θέλουμε να παίζουν επιτραπέζια ή να διαβάζουν εξωσχολικά βιβλία, θα πρέπει να μοιραζόμαστε αρχικά μαζί τους αυτήν την εμπειρία και έπειτα να ζητούμε από τα παιδιά να συμπεριφέρονται ανάλογα.

  Παίξτε μαζί τους, διαβάστε ένα βιβλίο μαζί, συζητείστε θέματα που τα απασχολούν, δείτε ντοκιμαντέρ ή κατάλληλες ταινίες για την ηλικία τους και συζητείστε μαζί τους, τι τους άρεσε, τι τους έκανε εντύπωση ή τι δεν τους άρεσε.

  Όταν εσείς έχετε συγκεκριμένες συμπεριφορές, για παράδειγμα παρακολουθείτε τηλεόραση πέντε έως επτά ώρες δεν μπορείτε να απαιτείτε από το παιδί να μην βλέπει τηλεόραση και να ασχολείται με παιχνίδια. Σκεφτείτε, ότι εσείς πρώτοι το ενθαρρύνεται σε αυτές τις συμπεριφορές.

  Ιδίως τα παιδιά, από τις τελευταίες τάξεις του δημοτικού και έπειτα έμαθαν να ζουν από την τηλεόραση, πολλά από αυτά είναι εξαρτημένα και δύσκολα τα ξεκολλάς από την οθόνη.

  Και όχι μόνο την οθόνη της τηλεόρασης, αλλά και αυτή του υπολογιστή. Το πρόβλημα είναι, ότι συνήθως τα παιδιά είναι ανεξέλεγκτα στις εικόνες που παρακολουθούν στις σειρές και τις ταινίες. Και σχεδόν πάντα, υπάρχουν ακατάλληλες σκηνές για την ηλικία τους.

  Ρωτώντας τα, τι μηνύματα παίρνουν μέσα από την τηλεόραση, θα σου πουν βίας, ερωτικές σκηνές, μίσους και εχθρότητας και ότι το κακό παλεύει μονίμως ενάντια στο καλό και το δίκαιο.

  Ας κάνουμε λοιπόν κάποιες σκέψεις, θα θέλαμε τα παιδιά μας να λαμβάνουν μηνύματα από την τηλεόραση που εμείς δεν γνωρίζουμε; Θα θέλαμε να συμπεριφέρονται με βία ή να μιμούνται τον κακό που παλεύει με τον καλό; Θα θέλαμε παιδάκια εξαρτημένα σε οθόνες που δεν επιθυμούν να βγουν έξω και  να παίξουν με τους φίλους τους;

  Θα πρέπει να αναλογιστείτε πως εσείς, είστε οι δημιουργοί της συμπεριφοράς τους και της προσωπικότητάς τους. Έτσι λοιπόν, εξετάστε τις δικές σας συνήθειες τις οποίες κατ’ επέκταση μιμούνται τα παιδιά, και έπειτα να τα κρίνετε για τις δικές τους συνήθειες.

  Προσπαθήστε να βρίσκετε δημιουργικές ιδέες που προσεγγίζουν το ενδιαφέρον των παιδιών σας. Και μην ξεχνάτε πως θα πρέπει να συμμετέχετε κι εσείς στις δραστηριότητες που θα θέλατε να ασχολούνται τον ελεύθερο χρόνο τους.

  Έτσι, θα ξοδεύουν το χρόνο τους δημιουργικά και κυρίως ελεγχόμενα, και να θυμάστε ότι με την συμμετοχή σας μπορείτε να λύνετε παράλληλα τις ανησυχίες τους και τους προβληματισμούς τους και να μην αναζητούν αλλού τις απαντήσεις.

Δίνοντας αξία στα μικρά πράγματα.

  Είμαστε σε μια εποχή, όπου έχουμε μάθει να εκτιμούμε μονάχα ότι πληρώνουμε και κυρίως ότι πληρώνουμε πολύ ακριβά. Δίνουμε αξία στα υλικά αντικείμενα και στις ακριβές διασκεδάσεις, παραμελώντας τα ουσιώδη.

  Ξυπνάμε το πρωί με το άγχος, εάν δουλεύουμε, να ντυθούμε, να ετοιμαστούμε, να πάμε στην δουλειά και να είμαστε στην ώρα μας. Με την ψυχή στο στόμα βρισκόμαστε στον εργασιακό μας χώρο, να εκτελούμε τα χρέη μας.

  Ακόμα και αν δεν εργαζόμαστε, ξεκινάμε με τις δουλειές του σπιτιού, και εάν υπάρχει οικογένεια, γονείς, παιδιά, οι υποχρεώσεις υπεραυξάνονται. Και ενώ προσπαθούμε να τα φέρουμε όλα εις πέρας, πάντα καταλήγουμε κουρασμένοι και απογοητευμένοι στο σπίτι, διότι κάτι ξεχάσαμε ή κάτι δεν προλάβαμε.

  Το μεσημέρι για άλλους είναι λίγες ώρες ξεκούραση, για άλλους οι δουλειές ακόμα συνεχίζονται και για άλλους, είναι οι οικογενειακές υποχρεώσεις που δεν τους αφήνουν ούτε ελάχιστες προσωπικές στιγμές χαλάρωσης.

  Το απόγευμα ακολουθεί με τηλεόραση για ξεκούραση, καμιά βόλτα για ψώνια στο σουπερ μάρκετ, ή έναν περίπατο ή ένας καφές με έναν φίλο. Και όλα αυτά εάν υπάρχει χρόνος βέβαια.

  Ζούμε σε μία χώρα, που το περιβάλλον μπορεί να μας χαρίσει ζωντάνια, ενέργεια, δύναμη. 

Δυστυχώς όμως, δεν εκτιμούμε τα υπέροχα τοπία που έχουμε, δεν ζούμε τη φύση μας, και δεν αντλούμε δύναμη μέσα από αυτήν.

  Η φύση, μας βοηθά να γνωρίσουμε τον εαυτό μας, μας δίνει τη δυνατότητα να κοιτάξουμε μέσα μας και να γευτούμε τα λάθη, τις αδυναμίες μας, τις συνήθειές μας. Κοιτώντας τον λαμπερό ήλιο, μπορούμε να πάρουμε, πέρα από την υπέροχη ζεστασιά του, μια δυνατή ενέργεια που θα μας φορτίσει τις μπαταρίες.

  Κάνοντας μια βόλτα στη θάλασσα, ο ήχος της μπορεί να μας δώσει την ηρεμία που ψάχνουμε, να μας χαλαρώσει. Τα ελαφριά κύματα που πέφτουν γλυκά στα βράχια ή εκείνα που σβήνουν την άμμο, μας βοηθούν να σκεφτούμε και να κάνουμε έναν απολογισμό για τις ευχάριστες και τις δυσάρεστες στιγμές που περάσαμε.

  Η φύση μπορεί να είναι ένας δυνατός υποστηρικτής στην ζωή μας. Βάλτε τα χρώματα στην ζωή σας και γευτείτε τα. Λουλούδια που θα σας ξυπνούν με τις υπέροχες μυρωδιές τους και θα σας γεμίζουν ευχαρίστηση.

  Επιλέξτε το σπίτι σας να έχει θέα τη φύση και όταν θα βρίσκεστε σε αυτό, να την απολαμβάνετε και να αντλείτε δύναμη. Οι περίπατοι και οι βόλτες, ας είναι σε περιοχές ευχάριστες με πράσινο ή θάλασσα ανάλογα με το μέρος που ζείτε, διότι ένα ευχάριστο μέρος, συμβάλλει θετικά στη διάθεσή μας.

  Αναζητείστε την ουσία σε ανέξοδες διασκεδάσεις και όχι σε αυτές που κοστίζουν, να είστε σίγουροι ότι οι πρώτες είναι αυτές που θα σας μείνουν και αυτές που θα σας κάνουν να νιώσετε πραγματικά ευχάριστα. Απολαύστε τον ελεύθερο χρόνο σας με πρόσωπα που αγαπάτε ή δώστε το απαραίτητο ενδιαφέρον στον εαυτό σας, για να τον γνωρίσετε καλύτερα.

  Πάντα υπάρχει χρόνος για προσωπική χαλάρωση και αναζήτηση του εσωτερικού εαυτού μας. Αν τον συνδυάσετε με ένα ευχάριστο φυσικό περιβάλλον, να είστε σίγουροι ότι το αποτέλεσμα θα είναι μοναδικό.

Ένας νταής στο σχολείο.

  Η ενδοσχολική βία είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα στο περιβάλλον του σχολείου. Τα παιδιά θύματα διπλασιάζονται αριθμητικά και αντίστοιχα οι περιπτώσεις που χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης λόγω της ενδοσχολικής βίας.

  Η ενδοσχολική βία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι λεκτική, σωματική, ψυχολογική ακόμα και διαδικτυακή όπου η επιρροή της έχει αντίκτυπο στο σχολικό περιβάλλον.

  Στα παιδικά μας χρόνια λίγο ή πολύ πάντα υπήρχαν τα παιδιά-πειραχτήρια στο σχολείο. Εκείνα που ήταν λίγο πιο ζωηρά, εκείνα που ήταν λίγο πιο ανήσυχα. Τα πειράγματά τους, όμως, ήταν αθώα, και σχεδόν ποτέ δεν είχαν σκοπό να πληγώσουν ένα άλλο παιδάκι.

  Σκοπός τότε ήταν να γελάσουν, να παίξουν, να διασκεδάσουν. Δυστυχώς τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τα πειράγματα δεν είναι πια αστεία σημειώματα με γελοίες ζωγραφιές. Ούτε γελάκια πίσω από την πλάτη ενός παιδιού.

  Σήμερα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί, οι ειδικοί ψυχικής υγείας σε σχέση με τα παιδιά στο σχολικό περιβάλλον, είναι εκβιασμοί, είναι απομόνωση και αποκλεισμός από την παρέα, είναι κακόβουλα σχόλια, είναι άσχημη σωματική βία.

  Είναι ηλεκτρονική βία με σεξουαλικό περιεχόμενο και εκβιασμούς που σχετίζεται με τα παιδιά στο σχολείο. Είναι συγκάλυψη και σωματική βία από εκβιασμό άλλων παιδιών. Είναι ακόμα και βιασμοί σεξουαλικοί ή ψυχολογικοί.

  Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται τραγικά, όμως καθημερινά αντιμετωπίζονται σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

  Και ενώ γίνονται πάρα πολλά προγράμματα και δράσεις στα σχολεία, το φαινόμενο αντί να σβήνει, αναπτύσσεται και εξελίσσεται όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα περισσότερα παιδάκια που χρήζουν ψυχολογικής, αν όχι ψυχιατρικής υποστήριξης.

  Η βάση αυτού του φαινομένου βρίσκεται στην οικογένεια. Εάν λοιπόν, θέλουμε να παρέμβουμε για να διορθώσουμε κάτι, αυτό είναι να δουλέψουμε με τους γονείς.

  Οι συμπεριφορές που φέρει ένα παιδάκι έχουν πρώτα διαμορφωθεί από την οικογένεια και έπειτα από το σχολικό περιβάλλον. Οπωσδήποτε, σημαντικό ρόλο παίζει και η προσωπικότητα του παιδιού.

  Ωστόσο όμως, κυρίαρχος παράγοντας είναι η ενασχόληση των γονιών με τα παιδιά τους. Εάν βρίσκονται κοντά τους, εάν συμπάσχουν στα προβλήματά τους, εάν είναι διαθέσιμοι, όταν τα παιδιά τους έχουν ανάγκη, μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση.

  Οι συνθήκες δυστυχώς σήμερα, και η οικονομική κρίση απαιτούν πολύ χρόνο από τους γονείς, κάνοντας τους να βιώνουν πίεση και άγχος για να φέρουν εις πέρας όλες τις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα χωρίς να το θέλουν να παραμελούν τα παιδιά τους.

  Για να επιλυθεί αυτή η κατάσταση, θα πρέπει να δουλέψουμε το φαινόμενο πολυπαραγοντικά και να ασχοληθούμε με όλους τους εμπλεκόμενους, παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικούς και σχολικό περιβάλλον. Μόνον τότε θα μπορέσουμε να μειώσουμε τη βία και θα βοηθήσουμε τα παιδάκια να ζήσουν την παιδική ηλικία τους ευχάριστα και ξέγνοιαστα.

Όταν η ανία εισβάλλει στον εργασιακό χώρο.

  Υπάρχουν πολλών ειδών εργασίες και παράλληλα, υπάρχουν αντίστοιχα πολλών ειδών υπάλληλοι, που απασχολούνται σε διαφορετικές αλλά και ίδιες εργασίες, στις οποίες όμως, ανταποκρίνονται με τελείως διαφορετικό τρόπο.

  Βλέπεις υπαλλήλους έτοιμους να σε εξυπηρετήσουν και συχνά σε αντιμετωπίζουν σαν να ήσουν μια δικιά τους περίπτωση. Είναι ευγενικοί και ενημερωτικοί σε καθετί που θα τους ζητήσεις. Και όταν φεύγεις από την υπηρεσία νιώθεις την ανάγκη να ζητήσεις ένα μεγάλο ευχαριστώ για την εξυπηρέτηση.

  Υπάρχει μια άλλη κατηγορία, η οποία περιλαμβάνει τους δύσκολους και “περίεργους” υπαλλήλους. Εδώ αναφέρομαι σε άτομα που δεν πολυσυμπαθούν τους ανθρώπους ή δεν πολυσυμπαθούν την εργασία τους ή το εργασιακό τους περιβάλλον.

  Όλα τα παραπάνω είναι καθοριστικοί παράγοντες, οι οποίοι επηρεάζουν την διάθεσή μας και τη δημιουργικότητά μας στην δουλειά. Ένα ευχάριστο περιβάλλον με ευδιάθετους ανθρώπους δίπλα μας, μας δίνει δύναμη και κουράγιο να ανταπεξέλθουμε στις δυσκολίες της δουλειάς και στο φόρτο εργασίας.

  Επιπρόσθετα, όταν ασχολείσαι με το αντικείμενο που σε ευχαριστεί, ποτέ δεν κουράζεσαι, βρίσκεις νέες ιδέες, είσαι δημιουργικός και η ικανοποίηση που βιώνεις είναι αμέριστη, δίνοντας σου δύναμη να συνεχίσεις και να πας παρακάτω.

  Ο τρίτος παράγοντας είναι ο χαρακτήρας, όταν λοιπόν είσαι λίγο ιδιότροπος λίγος ιδιόρρυθμος, τότε μάλλον δύσκολα θα εξυπηρετήσεις ευχάριστα κάποιον. Συνήθως, τέτοιοι χαρακτήρες, στην δουλειά τους φταίνε όλα, και δύσκολα ευχαριστιούνται και ικανοποιούνται από την εργασία τους και από τις επιδόσεις τους.

  Υπάρχουν όμως, και περιπτώσεις που και το αντικείμενο σου αρέσει και ο εργασιακός χώρος είναι ευχάριστος και διάθεση για δουλειά έχεις, αλλά δεν υπάρχει παρόν αντικείμενο, ή αλλιώς δεν υπάρχει κάτι να ασχοληθείς τη δεδομένη στιγμή.

  Τότε, οι ώρες είναι ατέλειωτες και δεν περνούν με τίποτα. Φαίνεται σαν να έχει σταματήσει το ρολόι και κανείς δε βοηθάει για να κάνεις κάτι δημιουργικό. Τότε είναι που πρέπει να στύψεις το μυαλό σου και να δημιουργήσεις κάτι καινούριο κάτι διαφορετικό που θα σου ξυπνήσει το ενδιαφέρον και θα σου δώσει κίνητρο να ασχοληθείς με κάτι.

  Η απραξία και η πνευματική αδράνεια εκτός του ότι προκαλεί ανία, προκαλεί επίσης και πνευματική ακινησία που δε μας προσφέρει τίποτα. Αντίθετα, η δημιουργικότητα και το ακόνισμα του μυαλού μας για νέα πράγματα και νέες ιδέες μας δίνει λύσεις και μας ξυπνάει πνευματικά.

  Μην αφήνετε λοιπόν, τον χρόνο σας ανεκμετάλλευτο, δώστε στο μυαλό σας τροφή και ακόμα και αν οι δουλειές έχουν τελειώσει, πάντα το μυαλό μπορεί να δουλεύει δημιουργικά και να κάνει θαυμάσια πράγματα.