Η σημασία του περιβάλλοντος στην ψυχική υγεία.

  Οι έρευνες για την επιρροή του περιβάλλοντος στην ψυχοσύνθεση του ατόμου είναι πολλαπλές και συχνά αντικρουόμενες με εκείνες που δίνουν καθοριστική σημασία για την συμπεριφορά του ατόμου στα γονίδιά του. Σε αυτό το άρθρο, θα δοθεί σημασία στους περιβαλλοντικούς παράγοντες και πως ένα καλό υποστηρικτικό πλαίσιο είναι συχνά ικανό, να βοηθήσει στην ανάρρωση ψυχοπαθολογικών παθήσεων.

  Ένα ασφαλές περιβάλλον χαρακτηρίζεται από φροντίδα, αγάπη και κυρίως ενδιαφέρον προς τα μέλη. Παράλληλα, η αφοσίωση η ειλικρίνεια, και η άνευ όρων αποδοχή μεταξύ των μελών, συμβάλλουν στην ασφάλεια, που έχει ανάγκη κάθε μέλος για να νιώθει ήρεμο και ισορροπημένο ψυχολογικά.

  Από την άλλη πλευρά, ένα περιβάλλον στο οποίο, υπάρχουν συγκρούσεις μεταξύ των μελών, όταν οι γονείς εναλλάσσουν τη φροντίδα των παιδιών με παππούδες και γιαγιάδες ή με παραμάνες διασπούν την ισορροπία. 

Παράλληλα, η αδιαφορία ή συχνά η απουσία των γονιών δημιουργεί μία απόσταση μεταξύ των μελών και η ποιοτική επικοινωνία αρχίζει να εκλείπει.

  Ένα ισορροπημένο περιβάλλον βοηθάει στην ψυχική υγεία του ατόμου. Μεγαλώνοντας σε ένα ασφαλές περιβάλλον, αποκτά αυτοπεποίθηση και κυρίως αυτοεκτίμηση και μπορεί να ανταπεξέρχεται καλύτερα στις δυσκολίες αφού, πάντα θα υπάρχει ένα καλό υποστηρικτικό πλαίσιο το οποίο θα το στηρίζει και θα βοηθά το άτομο να τις ξεπεράσει.

  Στα άτομα με ψυχοπαθολογικά προβλήματα, ένα καλό υποστηρικτικό περιβάλλον, συχνά είναι πολύ καλύτερα και από τη φαρμακευτική αγωγή, χωρίς φυσικά να θέλω να μειώσω την αξία των φαρμάκων στις ψυχικές ασθένειες.

  Έρευνες έχουν αποδείξει, πως άτομα με ψυχοπαθολογία τα οποία ήταν έγκλειστα σε ιδρύματα, η ανάρρωσή τους ήταν βραδύτερη, από άτομα τα οποία βρίσκονταν σε οικείο περιβάλλον, με τα αγαπημένα τους πρόσωπα.

  Παράλληλα, περιπτώσεις με μητέρες οι οποίες γέννησαν πρόωρα τα μωρά τους, και βρίσκονταν δίπλα τους τις περισσότερες ώρες, έβγαιναν υγιή, πιο γρήγορα από τα νοσοκομεία, από βρέφη τα οποία, δεν επιτρεπόταν η συχνή παρουσία της μητέρας στο χώρο που βρισκόντουσαν αυτά.

  Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα ακόμα, αλλά νομίζω πως όλοι μας καθημερινά, βλέπουμε πόσο καθοριστικό ρόλο παίζει το περιβάλλον στην ζωή μας. Πέρα από το οικογενειακό περιβάλλον, ακόμα και στον εργασιακό χώρο παρατηρούμε, πως όταν είναι ευχάριστος μας δίνει διαφορετική ευχάριστη διάθεση να πάμε για δουλειά, αντίθετα, όταν σε αυτό υπάρχει άσχημη ατμόσφαιρα, επηρεαζόμαστε αρνητικά και αποδίδουμε λιγότερο από αυτό που επιθυμούμε.

  Προσπαθήστε να φτιάχνετε το χώρο σας ευχάριστο και ζωντανό, να είστε δεμένοι με τους αγαπημένους σας ανθρώπους και να δίνετε μεγάλη σημασία στις σχέσεις σας μαζί τους, γιατί στις δύσκολες στιγμές αυτοί είναι που θα σας στηρίξουν! Και σίγουρα σε ένα καλό, υποστηρικτικό περιβάλλον ξεπερνάμε πιο γρήγορα τις δυσκολίες μας από ότι μόνοι μας!

Τα πρόσωπα της αγάπης.

  Η αγάπη είναι ένα μοναδικό συναίσθημα και συνάμα τόσο πολύπλοκο και στις εκφάνσεις του διαφορετικό. Και αυτό συμβαίνει γιατί όλοι μας είμαστε τόσο διαφορετικοί, ενώ χρησιμοποιούμε την ίδια λέξη για αυτά που νοιώθουμε.

  «Σ’ αγαπώ» λέμε και μπορεί να εννοούμε πολλά πράγματα και ενώ εμείς μπορεί να θέλουμε να δείξουμε αυτό που βγαίνει από μέσα μας, ο άνθρωπος που έχουμε απέναντί μας πότε δεν θα το καταλάβει, γιατί από την δική του πλευρά τα πράγματα είναι διαφορετικά.

  Ο καθένας, για παράδειγμα μπορεί να λέει σε αγαπώ, και να δείχνει το ενδιαφέρον του, την ανησυχία του, την δυσκολία του στην έκφραση, διότι με μία λέξη μπορείς να καλύψεις πλήθος συναισθημάτων.

  Άλλος πάλι, μπορεί να θέλει να μιλήσει για την ζήλεια του, για το πάθος του και την ερωτική του έλξη για έναν άνθρωπο και να μιλά για αγάπη. Και κάποιος άλλος, να εκφράζει την ατέρμονη ζεστασιά που νιώθει να βρίσκεται με κάποιον και την απέραντη γαλήνη.

  Τι ορισμό άραγε θα μπορούσαμε να δώσουμε στην «αγάπη», υπάρχουν λέξεις που θα μπορούσαν να την καθορίσουν; Νομίζω μόνο να την προσεγγίσουμε θα μπορούσαμε, διότι καμιά λέξη δεν μπορεί να την κλείσει μέσα της.

  Με ρωτάνε πολλοί και η ζήλεια αγάπη είναι, και αναρωτιέμαι μήπως η ζήλεια δεν είναι και αυτή μια έκφραση της αγάπης, καθώς κάποιος δείχνει το ενδιαφέρον του και την ανάγκη του να του ανήκει αυτό που έχει, εγωιστικά μεν με την «αγάπη»;

  Υπάρχουν άνθρωποι που δεν μπορούν να την βάλουν καν στο λεξιλόγιο τους, γιατί φοβούνται μην χάσουν την δύναμη τους, δίνοντας ένα κομμάτι από τον εαυτό τους, μοιράζοντας με τους άλλους αυτό που νιώθουν. Και αυτοί δεν αγαπούν;

  Λένε πως αυτοί μπορεί να αγαπούν περισσότερο και θεωρούν την αγάπη πολύτιμη, γι αυτό δυσκολεύονται να την ονομάσουν, κι όμως μπορούν και την δείχνουν με τον δικό τους τρόπο, προσφέροντας δώρα, κάνοντας μια αγκαλιά και δίνοντας ένα γλυκό φιλί.

  Άλλοι πάλι, ενθουσιώδεις μοιράζουν την αγάπη τους στον κόσμο με κάθε τρόπο, γιατί πιστεύουν συχνά πως θα την πάρουν πίσω και διπλή, σε αυτούς τους ανθρώπους βλέπεις συχνά χαμόγελα γιατί, όπως λένε ότι δίνεις παίρνεις. Άραγε και εκείνοι δεν την εκτιμούν; Νομίζω πως την εκτιμούν το ίδιο και γι αυτό θέλουν να δίνουν χαρά στους γύρω τους μοιράζοντας αυτό που νιώθουν.

  Πολλοί την μνημονεύουν, τραγούδια και ποιήματα ουκ ολίγα στην ιστορία μας, θα έλεγα πως ένα τόσο δυνατό συναίσθημα τα αξίζει και θα σας πρότεινα να δείχνετε με κάθε τον τρόπο την αγάπη σας στους ανθρώπους που βρίσκονται κοντά σας.

  Γιατί αν κάνετε μια αναδρομή στο παρελθόν σας, σίγουρα οι περισσότερες αναμνήσεις θα εστιάσουν στις ευτυχισμένες σας στιγμές. Και ποιες ευτυχισμένες άραγε στιγμές, δεν πλημμυρίζουν από αγάπη;!

  Μη χάνετε λοιπόν, την ευκαιρία να εκφράζεστε, γιατί μέσα από τις διαπροσωπικές αλληλεπιδράσεις παίρνουμε ζωή, δυναμώνουμε, αλλάζουμε ιδέες και απόψεις, λαμβάνουμε αυτοπεποίθηση και βλέπουμε την ζωή με όλα τα χρώματα και όχι μονόπλευρά. Και όταν τα χρώματα αυτά είναι της αγάπης τότε σίγουρα η ζωή μας είναι πολύ καλύτερη!

Πώς να ζεις με άτομο που έχει ψυχική ασθένεια.

 Συχνά, γίνεται αναφορά στα άτομα που έχουν διάφορες ψυχικές ασθένειες, και δίνεται μεγάλη σημασία στο πώς να τα καταλάβουμε, να τα βοηθήσουμε να θεραπευτούν και να τα στηρίξουμε. Δυστυχώς, όμως, σπάνια γίνεται λόγος για τα άτομα που συμβιώνουν με τους ψυχικά ασθενείς.

  Σε αυτό το άρθρο, θα δώσουμε έμφαση σε αυτά τα άτομα, που δίχως άλλο η προσπάθεια τους είναι γενναία και οπωσδήποτε χρειάζονται και αυτά ψυχολογική στήριξη και δύναμη για να βοηθήσουν με τη σειρά τους ψυχικά ασθενείς.

  Επειδή, είναι δύσκολο να δώσουμε μια σειρά οδηγιών για το πώς να αντεπεξέλθουμε σε τέτοιες καταστάσεις, θα προσπαθήσω μέσω παραδειγμάτων να δώσω μερικές χρήσιμες συμβουλές.

  Καταρχάς, θα πρέπει να δούμε τι ρόλο κατέχει το άτομο στην οικογένεια, εάν είναι παιδί ή εάν είναι μέλος από τους γονείς ή εάν είναι γιαγιά, παππούς. Όλες αυτές οι περιπτώσεις είναι πολύ διαφορετικές και έχουν τελείως διαφορετικό αντίκτυπο στα υπόλοιπα μέλη.

  Για παράδειγμα, εάν το ψυχικά ασθενές άτομο είναι ένα από τα παιδιά, θα πρέπει να υπολογίσουμε τα υπόλοιπα αδέλφια, αλλά και τους γονείς που οπωσδήποτε έχουν ανάγκη από μεγάλη υποστήριξη, τόσο από το περιβάλλον τους όσο και από ειδικούς σε σχέση με την ασθένεια.

  Ιδίως για τα αδέλφια, είναι πολύ δύσκολο να συνυπάρχεις καθώς, ένα μεγάλο μέρος του ενδιαφέροντος των γονέων πέφτει στον ψυχικά ασθενή, με αποτέλεσμα τα υπόλοιπα παιδιά να νιώθουν παραμελημένα ή να βιώνουν αδιαφορία και έλλειψη στοργής και φροντίδας από τους γονείς τους.

  Συχνά, αυτά τα παιδιά μιμούνται τις συμπεριφορές του παιδιού που πάσχει, για να κερδίσουν το ενδιαφέρον των γονιών τους, ή κλείνονται στον εαυτό τους ή πολλές φορές εκδηλώνουν επιθετικότητα προς τους γονείς ή και προς το ίδιο το παιδί που πάσχει.

  Έχουν λοιπόν ανάγκη από στήριξη αλλά και το ίδιο ενδιαφέρον, χωρίς διακρίσεις από τους γονείς τους. Οι ειδικοί ψυχικής υγείας, ιδίως παιδοψυχολόγοι συχνά είναι οι κατάλληλοι για να βοηθήσουν τα παιδιά να προσαρμοστούν σε μια κατάσταση και να βελτιώσουν τις σχέσεις μεταξύ των αδελφών.

  Οι γονείς με τη σειρά τους, έχουν ανάγκη από ψυχολογική υποστήριξη, καθώς και από συμβουλευτική, σχετικά με το πώς να διαχειριστούν, όχι μόνο το παιδί τους που πάσχει, αλλά οπωσδήποτε και τα υπόλοιπα παιδιά που ζουν μαζί τους στο σπίτι, ώστε να υπάρχει ισορροπία, ηρεμία και γαλήνη στο οικογενειακό περιβάλλον.

  Τέλος, εάν το μέλος που πάσχει είναι ένα από τους γονείς, ή από τους παππούδες, θα πρέπει να υπολογίσουμε τα παιδιά, που στις περισσότερες φορές ανάλογα με το φύλο, αναλαμβάνουν το ρόλο του γονέα που πάσχει και για τα ίδια, αλλά και για τα υπόλοιπα αδέλφια. Αυτά είναι ιδίως τα μεγαλύτερα σε ηλικία παιδιά ή αυτά τα οποία είναι πιο ώριμα και συνειδητοποιημένα με αυτό που συμβαίνει.

  Αυτά τα παιδιά, συχνά ωριμάζουν πριν της ώρας τους, ή πολλές φορές απευαισθητοποιούνται και απομακρύνονται από το οικογενειακό περιβάλλον, κάνοντας καταχρήσεις και έχοντας παραβατική συμπεριφορά για να ξεχάσουν αυτό που συμβαίνει εντός του σπιτιού ή γιατί δυσκολεύονται πάρα πολύ να διαχειριστούν όλη αυτή την κατάσταση.

  Εάν το μέλος είναι τρίτο στην οικογένεια, η γιαγιά ή ο παππούς, τότε το βάρος πέφτει στα άτομα φροντίδας, όπου κι αυτά έχουν ανάγκη από συμβουλευτική για να μάθουν να διαχειρίζονται την κατάσταση αλλά, και στήριξη για να σηκώσουν το βαρύ φορτίο της ψυχικής ασθένειας.

  Σε κάθε περίπτωση χρειάζεται υπομονή, και μεγάλη ανοχή στις συχνά παράλογες απαιτήσεις ή κινήσεις που μπορεί να κάνει ο ψυχικά ασθενής. Και τέλος, μην ξεχνάτε πως κάθε επεισόδιο κάνει τον κύκλο του και με σωστή φαρμακευτική αγωγή το άτομο έρχεται σε ισορροπία, οπωσδήποτε η ψυχοθεραπεία και ένα καλό υποστηρικτικό πλαίσιο διευκολύνουν το άτομο να επανέλθει το συντομότερο σε ψυχική ηρεμία και γαλήνη.

Έμμονες ιδέες τελειότητας.

  Ζούμε σε μια κοινωνία που οι επιταγές της μόδας, των κοινωνικών προτύπων ιδανικού σώματος και καλής συμπεριφοράς, συχνά μας φέρνουν αντιμέτωπους με τα θέλω μας, με τις επιθυμίες, ακόμα και με τα γονίδια μας.

  Μεγαλώνουμε σε έναν κόσμο, όπου το σύνολο των αποδεκτών ατόμων, είναι αυτοί, οι οποίοι κατέχουν ένα εύρος θετικών χαρακτηριστικών, πρώτα από όλα η ‘αντικειμενική ομορφιά’, έπειτα γνώσεις, προσεγμένο χιούμορ, καλοί τρόποι συμπεριφοράς, καλό ντύσιμο, και άλλα πολλά, αλλά πόσοι από εμάς τα κατέχουν όλα αυτά;

  Συχνά, οι άνθρωποι επιθυμούν να αγγίξουν την τελειότητα και αγωνίζονται σκληρά γι’ αυτό, χάνοντας πολλές φορές και την ίδια τους την προσωπικότητα, παραμελώντας το οικογενειακό τους περιβάλλον και πολλάκις χάνοντας την ψυχικής τους ισορροπία.

  Άραγε ποιο είναι το ιδανικό; Πώς πρέπει να είμαστε; Και ποιος θα το καθορίσει αυτό; Οπωσδήποτε ανάλογα με τους στόχους μας θα πρέπει να βάλουμε και προτεραιότητες, αλλά πάντα να μην ξεπερνάμε τα όρια μας.

  Για παράδειγμα, ένα παιδί για να περάσει στις πανελλήνιες, για ένα αρκετό διάστημα θα πρέπει να αφοσιωθεί στο διάβασμά του και να αμελήσει τις παρέες του, τις εξωτερικές δραστηριότητες, όχι όμως να χάσει και τον ίδιο του τον εαυτό.

  Θα πρέπει πάντα να υπάρχει ένα μέτρο, με ένα καλό πρόγραμμα, μπορούμε να φέρουμε εις πέρας τις υποχρεώσεις μας, να δίνουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας στους αγαπημένους μας, και φυσικά να κρατάμε λίγο ελεύθερο χρόνο για τον εαυτό μας.

  Αυτός, ο ατομικός μας χρόνος, είναι πολύ σημαντικός, καθώς εκεί μπορούμε να χαλαρώσουμε, να ανασυνταχθούμε, να πάρουμε δυνάμεις, να κάνουμε έναν απολογισμό για το τι έχουμε κάνει και να αναθεωρήσουμε εάν χρειάζεται το πρόγραμμά μας.

  Είναι σημαντικό να μην ξεπερνάμε τα όρια, διότι μπορεί στο τέλος να φτάσουμε μεν το στόχο μας, αλλά να ‘χουμε χάσει πιο σημαντικά πράγματα. Αποτέλεσμα αυτού, θα είναι να μην μπορούμε να απολαύσουμε την επιτυχία μας και συχνά να μένουμε μόνοι μας.

  Όταν βρίσκεστε σε αδιέξοδο, μην απογοητεύεστε, μοιράστε σε έμπιστους συνανθρώπους το πρόβλημά σας, ίσως η λύση να βρίσκεται μπροστά σας και εσείς από το άγχος και την πίεση να μην μπορείτε να την δείτε. Επικοινωνήστε με άτομα που σας βοήθησαν και στο παρελθόν και έχουν τις γνώσεις για το εκάστοτε θέμα.

  Είναι πολύ σημαντικό να βάζουμε στόχους, αλλά κοιτώντας ψηλά, να τους διαιρούμε σε επίπεδα. Έτσι, θα λαμβάνουμε ικανοποίηση κάθε φορά που θα φτάνουμε σε ένα επίπεδο και θα παίρνουμε θάρρος για το επόμενο. Όταν αδυνατείτε να περάσετε ένα επίπεδο, ψάξτε για εναλλακτικές λύσεις που θα σας οδηγήσουν στον ίδιο δρόμο.

  Τέλος, μην βάζετε πολλές υποχρεώσεις, ως μείζονες και απαραίτητες στην ζωή σας, βάλτε μια ιεραρχία και με αυτόν τον τρόπο φτιάξτε το πρόγραμμά σας ανάλογα με το τι είναι σημαντικό για εσάς τη δεδομένη στιγμή και τι μπορεί να μεταφερθεί σε μεταγενέστερο χρόνο.

  Οι έμμονες ιδέες, μας κολλούν το μυαλό και δε μας αφήνουν να πάμε παρακάτω, με καθαρό μυαλό, βλέπουμε και τις εναλλακτικές λύσεις, αλλά και αν κάτι δε μας ταιριάζει. Μην επιμένετε λοιπόν, εάν κάτι σας κουράζει και αναγκάζεστε να καταβάλλετε υπερπροσπάθεια, ίσως απλώς δεν είναι για εσάς. Για σκεφτείτε το!

Εξαρτήσεις...και υποκατάστατα…

  Συχνά, όταν ακούμε την λέξη εξάρτηση το μυαλό μας πάει στο κακό και ιδίως στις ναρκωτικές ουσίες, αλλά σκεφτείτε και όλες τις άλλες εξαρτήσεις που έχουμε στην ζωή μας, μήπως και αυτές δεν είναι σαν τα ναρκωτικά;

  Υπάρχουν άνθρωποι που είναι δεμένοι με τη δουλειά τους, τόσο πολύ που ακόμα και εάν είναι άρρωστοι δεν πρόκειται να πάρουν άδεια, οι ίδιοι συχνά, εκτός από τις ώρες που βρίσκονται στο γραφείο, αναλαμβάνουν να διεκπεραιώσουν επιπλέον υποθέσεις και στο σπίτι.

  Υπάρχουν άλλοι, που είναι δεμένοι με μια συνήθεια, για παράδειγμα μπορεί να ασχολούνται με λουλούδια ή με την ζωγραφική ή με κάποιο άθλημα. 

Ασχολούνται λοιπόν, τόσο πολύ που συχνά ξεχνάνε το περιβάλλον τους, τους αγαπημένους τους, κλείνονται στον εαυτό τους, και σχεδόν πάντα αυτά τα άτομα είναι αρκετά εσωστρεφή, γιατί μέλημα τους δεν είναι οι διαπροσωπικές σχέσεις, αλλά η αγαπημένη τους απασχόληση.

  Μία πολύ γνωστή κατηγορία είναι τα άτομα που ασχολούνται με ηλεκτρονικά παιχνίδια, για αυτές τις περιπτώσεις οι έρευνες είναι υπεράριθμες και συχνά η εξάρτηση οδηγεί σε ψυχοπαθογένεια, εάν δεν υπάρχει κατάλληλη υποστήριξη.

  Φανταστείτε τώρα, όλοι εσείς που έχετε μικρές ή μεγάλες εξαρτήσεις τι θα κάνατε αν κάποιος σας έλεγε, πως από σήμερα θα πρέπει να σταματήσετε να ασχολείστε με την αγαπημένη σας απασχόληση;

  Το πρώτο πράγμα που θα κάνατε είναι να απασχολήσετε το μυαλό σας με κάτι άλλο, όλες εκείνες τις ώρες που αφιερώνατε όταν δουλεύατε ή όταν κάνατε την αγαπημένη σας ‘εξάρτηση’ – απασχόληση.

  Περνάμε λοιπόν, στα υποκατάστατα της εξάρτησης μας, συχνά αυτό μπορεί να είναι το φαγητό, μπορεί να είναι οι δουλειές τους σπιτιού, μπορεί να είναι αρκετά γλυκά και ιδίως η σοκολάτα, η οποία με τα συστατικά της φέρνει ευφορία και καλή διάθεση για λίγες στιγμές κάνοντάς μας να ξεχάσουμε.

  Κάποιος άλλος θα μπορούσε να αντικαταστήσει την εξάρτησή του με μια άλλη εξάρτηση. Για παράδειγμα, αντί να παίξει κάποιο ηλεκτρονικό παιχνίδι να αφιερώνει αρκετές ώρες μπροστά στην τηλεόραση.

  Όπως καταλαβαίνετε, όλες αυτές είναι λύσεις εφήμερες, που για λίγο, μας κάνουν να ξεχαστούμε. Το πρόβλημα όμως, μετά από λίγο ξαναβγαίνει στην επιφάνεια και κάνει αισθητή την παρουσία του, κάνοντάς μας να νιώθουμε έλλειψη και να αναζητούμε και πάλι το υποκατάστατό μας.

  Αποτέλεσμα είναι ένας φαύλος κύκλος που δε μας βοηθάει καθόλου. Ωστόσο, η επικοινωνία είναι μία από τις καλύτερες μεθόδους να επιλύσουμε το πρόβλημά μας. Αναλύοντας το πώς φτάσαμε να έχουμε μια εξάρτηση και ποιες ήταν οι αιτίες που μας οδήγησαν να δεθούμε τόσο πολύ με κάτι, παραμελώντας τις διαπροσωπικές μας σχέσεις, είναι η διέξοδος μας.

  Μην αφήνετε λοιπόν την ζωή, να σας οδηγεί, δουλέψτε με τον εαυτό σας και αναζητήστε τις αιτίες για τις παράλογες πράξεις σας. Ψάξτε για ποιο λόγο φτάνετε στις μικρές σας εξαρτήσεις, που συχνά σας στερούν τις ευτυχισμένες στιγμές με τους συνανθρώπους σας.

  Με αυτόν τον τρόπο θα γνωρίσετε καλύτερα τον εαυτό σας και θα μάθετε να λειτουργείτε καλύτερα όταν βρίσκεστε σε δύσκολή θέση και να στηρίζεστε στις δυνάμεις σας και στην προσωπικότητα σας και όχι σε άψυχα αντικείμενα διαφυγής των δύσκολων καταστάσεων.

Πώς να βελτιώσετε την σεξουαλική σας ζωή.

  Αυτό είναι ένα άρθρο για όλα τα ζευγάρια τα οποία  θέλουν να αλλάξουν λιγάκι την καθημερινότητά τους, να βελτιώσουν την ποιότητα της ερωτικής τους ζωής και να αναθερμάνουν τις σχέσεις τους με τον σύντροφό τους.

  Δεν είναι λίγες οι φορές που μου λένε ζευγάρια, πως έχουν χάσει το ενδιαφέρον τους, πως η ζωντάνια λείπει από τις σχέσεις τους, πως θα θέλανε να ξανανιώσουν εκείνο τον έρωτα που βίωσαν, όταν γνώρισαν τον σύντροφό τους.

  Και το ενδιαφέρον, αν και λυπηρό, είναι πως αυτό συμβαίνει συχνά και στα νεαρά ζευγάρια, και στους φρεσκοπαντρεμένους ακόμα. Η αιτία συχνά, είναι οι τεράστιες υποχρεώσεις που έχουν αναλάβει, είτε είναι συζυγικές, είτε εξαιτίας της εργασίας τους, είτε εξαιτίας των οικονομικών υποχρεώσεων που τους ταλανίζουν. 

  Αποτέλεσμα όλων αυτών, είναι να αδιαφορούν ή να μην δείχνουν το απαραίτητο ενδιαφέρον για αυτόν τον τομέα στην ζωή τους και να τον παραμελούν συστηματικά, κάνοντας την ερωτική τους ζωή μια ανιαρή ρουτίνα.

  Πώς όμως, θα ξυπνήσουμε το ερωτικό μας κρεβάτι; Δώστε μια άλλη νότα, βάλτε μουσική στην ζωή σας, η οποία δίνει ηρεμία και χαλαρώνει τα πνεύματα. Ένα χαλαρωτικό μασάζ στον σύντροφό σας του δίνει την ευκαιρία να ξεφύγει και να ξεχαστεί από τις αμέτρητες υποχρεώσεις και να περάσει σε ένα άλλο επίπεδο, αυτό της απόλυτης ηρεμίας και γαλήνης.

  Εκτός από το μασάζ, εξίσου χαλαρωτικό θα μπορούσε να είναι ένα αφρόλουτρο με αιθέρια έλαια, τα οποία βοηθάνε με παρόμοιο τρόπο να χαλαρώσει το σώμα και το πνεύμα μας.

  Φυσικά, για τις γυναίκες κυρίως τα καινούρια εσώρουχα δίνουν ένα πλεονέκτημα να προσελκύσουν τον σύντροφό τους και να τους τραβήξουν το ενδιαφέρον.

  Αντίστοιχα, για τους άνδρες, μερικά ροδοπέταλα στο κρεβάτι θα έδιναν μια άλλη οπτική, που θα προσέφερε άπλετο ρομαντισμό, κάτι που στις μέρες μας δυστυχώς εκλείπει, και ιδίως οι γυναίκες τον έχουν ανάγκη, πάντα θέλουν να ζουν το όμορφο παραμύθι τους με τον ρομαντικό σύντροφό τους.

  Φυσικά, κάθε ζευγάρι είναι διαφορετικό και τα κουμπιά του καθενός πατούν σε άλλα πλήκτρα, αρκεί να κάνουμε δοκιμές και να πετύχουμε την πιο όμορφη μελωδία που μπορούν να συνθέσουν οι δύο σύντροφοι.

  Μη χάνετε την ευκαιρία να παίζετε με τους συντρόφους σας, να δοκιμάζετε νέα πράγματα και να ζωντανεύετε με κάθε τρόπο την ερωτική σας ζωή. Διότι, μην ξεχνάτε πως αυτό το κομμάτι είναι αλληλοσυνδεόμενο με όλα τα υπόλοιπα κομμάτια της ζωής μας, το κοινωνικό, το εργασιακό, το οικογενειακό.

  Όταν λοιπόν, στον ερωτικό τομέα είμαστε ικανοποιημένοι, η ευχαρίστηση και η απόλαυση μεταβαίνει αυτόματα και σε όλα τα υπόλοιπα επίπεδα δίνοντάς μας ενέργεια και δύναμη να ανταπεξέλθουμε με άλλη διάθεση, πιο θετική, όλες τις αντίξοες καταστάσεις που μπορεί να αντιμετωπίζουμε καθημερινά.

Ανακαλύπτοντας μια άσπρη τρίχα.

  Πόσοι από εσάς νιώσατε να παθαίνετε κρίση πανικού ανακαλύπτοντας μια λευκή τρίχα ανάμεσα στα σκουρόχρωμα μαλλιά σας; Πόσες και πόσοι είδατε μια μικρή γραμμούλα ή αλλιώς ρυτίδα στο μέτωπο ή κοντά στα μάτια και σκεφτήκατε πως περνάμε σε ένα άλλο στάδιο τώρα;

  Είναι η λεγόμενη κρίση ηλικίας, και απευθύνεται σε εκείνους, οι οποίοι δεν έχουν τη δύναμη να περάσουν ανώδυνα ένα ακόμη μεταβατικό ηλικιακό στάδιο. Κάποιες φορές είναι οι ενδείξεις των λευκών τριχών του κεφαλιού, άλλες πάλι, είναι οι ρυτίδες, άλλες φορές είναι τα περιττά κιλά τα οποία δύσκολα πια αποχωρίζονται από εμάς.

  Όλα αυτά και άλλα πολλά στοιχεία εμφανίζονται για να μας φέρουν ταραχή και να μας θυμίσουν πως μεγαλώνουμε και είναι ώρα να προσέξουμε λίγο περισσότερο τον εαυτό μας, να σταματήσουμε τις καταχρήσεις, να φροντίσουμε την εμφάνισή μας και να καλύψουμε τις ατέλειες, οι οποίες σε αυτή τη φάση γίνονται περισσότερο εμφανείς.

  Το θέμα είναι βέβαια, πως αντιμετωπίζει ο καθένας από μας αυτό το μεταβατικό στάδιο καθώς πολλές φορές είναι χειρότερο σε παράλογες συμπεριφορές και από την εφηβική περίοδο.

  Υπάρχουν άτομα συνειδητοποιημένα, που όπως και τα άλλα ηλικιακά στάδια, έτσι κι αυτό έρχεται ανώδυνα στην ζωή τους και το άτομο μεταβαίνει χωρίς κόπο στο επόμενο ηλικιακό επίπεδο.

  Υπάρχουν όμως, κι άλλες περιπτώσεις, στις οποίες η κατάσταση χαρακτηρίζεται, σα μια κρίση πανικού, σε αυτές, το άτομο μπορεί να χάνει την ψυχραιμία του, να κάνει παράλογα πράγματα, όπως για παράδειγμα μια γυναίκα να αγοράζει χιλιάδες κρέμες που θεωρεί, πως θα της φέρουν το νεανικό πρόσωπο πίσω.

  Κάποιοι άντρες επιστρέφουν σε συνήθειες εφηβικές βγαίνοντας έξω και κάνοντας πράγματα που κάνανε μικροί, ένα σύνηθες φαινόμενο  αυτών είναι να φλερτάρουν με γυναίκες αρκετά μικρότερης ηλικίας για να επιβεβαιώσουν την γοητεία τους και να νιώσουν λίγο από το νεαρό της ηλικίας.

  Άλλοι πάλι προσέχουν τον εαυτό τους, κάνοντας τεράστιες προσπάθειες να μείνουν σε ένα νεανικό σώμα, προσέχοντας τη διατροφή τους, την νεανική εμφάνιση τους με συγκεκριμένο look, αλλά και τη σωματική εμφάνιση με γυμναστική και δίαιτες.

  Συχνά ξεπερνούν τα όρια, μέχρι να προσαρμοστούν στο νέο ηλικιακό στάδιο και να συνηθίσουν να συμπεριφέρονται με την εκάστοτε ηλικιακή ομάδα, σύμφωνα με τις κοινωνικές επιτάξεις.

  Υπάρχουν βέβαια και περιπτώσεις ανθρώπων που δεν δέχονται το νέο ηλικιακό επίπεδο και συχνά χρειάζονται στήριξη και πολλές φορές ψυχολογική αρωγή για να καταφέρουν να προσαρμοστούν στον πραγματικό κόσμο και τον τρόπο που μας επιβάλλει να ζούμε σύμφωνα με κάθε ηλικία.

  Αυτό που συχνά, προτείνω εγώ, είναι να βιώνουμε την ύπαρξη μας με όλη την ειλικρίνεια απέναντι στον εαυτό μας και βγάζοντας προς τα έξω όχι έναν άλλο εαυτό, άλλα αυτό που πραγματικά εμείς νιώθουμε για τον εαυτό μας, μόνο τότε θα είμαστε πραγματικά αποδεκτοί από το περιβάλλον μας.

Να το πω… να μην το πω…

 

 Δύσκολη και μεγάλη απόφαση, το δίλημμα, η αμφιβολία για το αποτέλεσμα. Πόσες φορές άραγε σκεφτήκατε, να το πω ή να μην το πω και ποιες θα είναι οι συνέπειες αν το πω, και πως θα νοιώσει, και πως θα το αντέξω αν δεν το πω.

  Συχνά, βρισκόμαστε σε τέτοια διλήμματα που μας δημιουργούν άγχος, και κυρίως πίεση στο να κρατήσουμε κάτι κρυφό ή να το μεταφέρουμε και να υποστούμε τις συνέπειες. Η απόφαση, πάντα καθοριστική για εμάς αλλά και για αυτόν που έχουμε απέναντί μας.

  Τι μπορούμε όμως, να κάνουμε; Πώς μπορούμε να χειριστούμε καταστάσεις σαν κι αυτές; Και κυρίως, πως θα αποφύγουμε να βιώνουμε αυτό το έντονο άγχος που μας προκαλείται κάθε φορά, που τυχαίνει να πάρουμε μια τέτοια απόφαση.

  Σε πρώτη φάση θα πρέπει να αναλογιστούμε τα χαρακτηριστικά της προσωπικότητάς μας, και έπειτα τα χαρακτηριστικά του ατόμου που έχουμε απέναντί μας. Τι είδους άνθρωποι είμαστε; Έντιμοι, δυνατοί, αδύναμοι, κουτσομπόληδες, ανοιχτόμυαλοι, ανεξάρτητοι…

  Όλα αυτά τα στοιχεία και άλλα πολλά, συνθέτουν τις προσωπικότητές μας και θα πρέπει να ξεκινήσουμε από αυτά, καθώς είναι καθοριστικά για τις αντιδράσεις μας σε σχέση με τους άλλους.

  Ένας έντιμος άνθρωπος για παράδειγμα, εάν συμβεί κάτι που δεν είναι σύμφωνο με τις αρχές του, οπωσδήποτε θα θέλει να μιλήσει “να επιβάλλει την τάξη”. Τι γίνεται όμως, εάν δεν είναι δυναμικός χαρακτήρας, η πίεση που θα βιώσει από τις αρχές που κατέχει και το θάρρος που χρειάζεται για να μιλήσει, θα έρθουν αντιμέτωπα και οι συνέπειες θα είναι άγχος, πίεση, αγωνία, δυσαρέσκεια και ταραχή στον ψυχικό του κόσμο.

  Παράλληλα, θα πρέπει να λάβουμε υπόψη και το άτομο που έχουμε απέναντί μας. Φτάνουμε λοιπόν, στο σημείο να κοινοποιήσουμε αυτό που νιώθουμε, πώς όμως θα το δεχτεί ο άλλος.

  Εάν είναι ένας άνθρωπος νευρικός, ποιες θα είναι οι συνέπειες, εάν είναι τόσο πολύ ευάλωτος, που ίσως να μην αντέχει τις κρίσεις ή την αλήθεια, πώς θα νιώσει;

  Οφείλουμε λοιπόν, να λάβουμε υπόψη σοβαρά τι άνθρωποι είμαστε εμείς αλλά και τι προσωπικότητες έχουμε απέναντί μας. Φυσικά, μεγάλο ρόλο παίζει και το πόσο σοβαρό είναι το θέμα, και εάν αξίζει να μιλήσουμε γι’ αυτό.

  Συχνά, κακοποιημένες γυναίκες αδυνατούν να μιλήσουν για το πρόβλημά τους, διότι φοβούνται, δεν είναι ανεξάρτητες, δεν έχουν αυτοπεποίθηση. Σε κάποιο από τα επόμενα άρθρα λοιπόν, θα προσπαθήσουμε να καλύψουμε το πώς μπορούμε να βρούμε τη δύναμη, να αντιμετωπίσουμε καταστάσεις παρόμοιες με αυτή.

Επιστροφή στον εαυτό μας σε καταστάσεις έντασης.

  Υπάρχουν άνθρωποι, οι οποίοι από τη φύση τους, είναι ήρεμοι και χαλαροί και τους βλέπεις συχνά, σε δύσκολες καταστάσεις να έχουν μια ζηλευτή ψυχραιμία και να αναρωτιέσαι, μα πως τα καταφέρνουν;

  Σημαντικό ρόλο παίζει ο χαρακτήρας του ανθρώπου, καθώς το πόσο νευρικοί ή πόσο ήρεμοι είμαστε καθορίζεται σημαντικά μεν, από τα γονίδια μας, οι βιολογικοί παράγοντες δηλαδή, και εξίσου σημαντικά δε, από τους τρόπους συμπεριφοράς, που έχουμε υιοθετήσει, από το οικογενειακό μας περιβάλλον.

  Και επειδή, τα γονίδια δεν μπορούν να αλλάξουν, θα προτιμούσα να δώσουμε σημασία στους περιβαλλοντικούς παράγοντες. Μου λένε συχνά, πως αυτός είναι σαράντα χρονών ή και παραπάνω, δεν αλλάζει με τίποτα, όπως έμαθε, έμαθε.

  Φυσικά και δεν ισχύει αυτό, καθώς όσο μεγαλώνουμε, αλλάζουμε, ωριμάζουμε, διαμορφώνουμε την προσωπικότητά μας, ανάλογα με τις εκάστοτε συνθήκες, και συχνά, προσαρμοζόμαστε στις καταστάσεις.

  Πολλοί αναφέρουν, πως δεν μπορούν να ελέγξουν το θυμό τους, τα νεύρα τους. Αυτό συμβαίνει, διότι δεν ασχολούνται με τον εαυτό τους, δεν δουλεύουν μαζί του και τον έχουν παραμελήσει.

  Για να μάθουμε λοιπόν, να ερχόμαστε αντιμέτωποι με στρεσογόνες καταστάσεις, με καταστάσεις έντασης και θυμού, πρώτο βήμα είναι να μάθουμε να ακούμε τις ανάγκες του εαυτού μας. Να μάθουμε να δουλεύουμε μαζί του και να συζητάμε τα προβλήματά μας, με τα εμπλεκόμενα άτομα στο εκάστοτε πρόβλημα.

  Παράλληλα, για να αποφύγουμε εντάσεις, θα πρέπει συχνά να δίνουμε δόσεις χαλάρωσης και ξεκούρασης στον εαυτό μας. Ακούστε ένα χαλαρωτικό κομμάτι και ψάξτε μέσα σας, τι σας ευχαριστεί και τις σας δυσαρεστεί.

  Πηγαίνετε μία βόλτα μόνοι και σκεφτείτε, τι συμβαίνει αυτήν την περίοδο στην ζωή σας και τι εναλλακτικούς τρόπους έχετε, για να την βελτιώσετε και να της δώσετε καινούριους στόχους, πιο ζωντανούς και πιο εποικοδομητικούς, από τους προηγούμενους.

  Μην ξεχνάτε να βάζετε μικρούς στόχους, οι οποίοι δεν είναι ακατόρθωτοι και κάθε φορά, που τους πετυχαίνετε, να επιβραβεύετε τον εαυτό σας με κάτι που σας ευχαριστεί. Οι ακατόρθωτοι στόχοι, συχνά, ρίχνουν το ηθικό και μας κάνουν να εγκαταλείπουμε τις προσπάθειές μας.

  Οι στιγμές χαλάρωσης ανανεώνουν τον οργανισμό και τον γεμίζουν ενέργεια. Επιπρόσθετα, μας δίνουν την ευκαιρία να δουλέψουμε εσωτερικά με τον εαυτό μας και παράλληλα, τον απαραίτητο χρόνο να σκεφτούμε, όσα μας προβληματίζουν.

  Μην παραμελείτε τον εαυτό σας οι ψυχικές ανάγκες είναι ακριβώς το ίδιο σημαντικές με τις βιολογικές. Προσπαθήστε να καλύπτετε και τους δύο τομείς το ίδιο. Και να θυμάστε, πως η διάθεση, σας δίνει δύναμη να αντεπεξέλθετε σε κάθε πρόβλημα, αρκεί να πηγάζει ουσιαστικά από μέσα σας!

Η επιστροφή του ασώτου φοιτητού.

  Η φοιτητική ζωή είναι ένα μεταβατικό στάδιο για κάθε νέο ή νέα που αφήνει πίσω την εφηβεία και τα σχολικά χρόνια και περνά στην ενήλικη ζωή, με άλλες υποχρεώσεις και άλλα ενδιαφέροντα και φυσικά μια διαφορετική ποιότητα ζωής.

  Σε αυτό όμως, το άρθρο θα επικεντρωθούμε στην επιστροφή του νέου, στο σπίτι και την οικογένειά του. Μια επιστροφή, που σίγουρα δεν είναι εύκολη για κανέναν. Ούτε για τον ίδιο, αλλά ούτε και για τα μέλη που τον υποδέχονται.

  Είναι λοιπόν, και αυτό ένα μεταβατικό στάδιο, καθώς αφήνει πίσω ένα κομμάτι ανέμελο, χωρίς πολλές ευθύνες πέραν αυτών των σπουδών του, μια ζωή με παρέες, διασκέδαση και φυσικά με τον προσωπικό του χώρο, το σπίτι του!

  Επιστρέφοντας όμως, όλα αυτά περνάνε στην σφαίρα του παρελθόντος, καθώς, ο ίδιος δεν μπορεί να κάνει την ζωή που έκανε, είναι πλέον ενήλικας, και αυτό συνεπάγεται ευθύνες, και κυρίως οικονομικές και γενικά πέρα από το “δώσε” αρχίζει να μαθαίνει και το “φέρε”.

  Οι ισορροπίες σε αυτή τη φάση είναι πολύ ευάλωτες και εύκολα μπορούν να διαταραχθούν. Και αυτό συμβαίνει διότι, εκτός από την μεταβατική αλλαγή που υφίσταται το παιδί που επιστρέφει και η οικογένεια πέρα από την χαρά της επιστροφής, οφείλει να επαναφέρει το παιδί στην πραγματικότητα.

  Θα πρέπει και από τα δύο μέτωπα να υπάρχει ενσυναίσθηση και κατανόηση, υποστήριξη και συμπαράσταση, και να μην οξύνονται οι καταστάσεις. Αμοιβαίες υποχωρήσεις, οπωσδήποτε θα βοηθήσουν στην καλύτερη προσαρμογή και της οικογένειας αλλά και του παιδιού.

  Οι ευθύνες θα έρθουν σιγά σιγά, το να πιέζουμε μια κατάσταση δεν ωφελεί πουθενά, και μόνο αντίδραση μπορεί να επέλθει ιδίως, σε ένα παιδί που είχε μάθει να ζει μόνο του και χωρίς κανέναν από πάνω του, να του λέει τι να κάνει.

  Ο προσωπικός χώρος του παιδιού είναι πολύ σημαντικός, καθώς πριν είχε να διαχειρίζεται ένα ολόκληρο σπίτι και τώρα μπορεί τουλάχιστον να έχει ένα δωμάτιο, οι γονείς οφείλουν να σεβαστούν το χώρο και τις προσωπικές στιγμές του παιδιού σε αυτόν.

  Η συγκατοίκηση είναι δύσκολη υπόθεση και απαιτεί κανόνες. Με τους συμφοιτητές τα πράγματα ίσως, είναι πιο χαλαρά, με την οικογένεια όμως, χρειάζεται οπωσδήποτε σεβασμός μεταξύ των μελών αυτής.

  Κάθε άνθρωπος χρειάζεται τον χρόνο του, για να βρει τις ισορροπίες του, μετά από ένα μεταβατικό στάδιο, χωρίς πιέσεις και εντάσεις θα βοηθήσουμε το παιδί να λειτουργήσει καλύτερα και να λάβει τις απαραίτητες αποφάσεις για την ζωή του, με δική του ευθύνη και σίγουρα με το δικό του κόστος.

  Αφήστε το ελεύθερο να αποφασίσει για την ζωή του, φυσικά δίνοντάς του τις απαραίτητες συμβουλές, όταν σας το ζητήσει, να είστε διαθέσιμοι, αλλά μην επιβάλλετε τα δικά σας όνειρα και τις δικές σας σκέψεις σε αυτό. Η ζωή είναι δική του και πρέπει να την ζήσει μέσα από τα δικά του όνειρα για να νιώθει ικανοποιημένος από αυτήν, μην του στερείτε αυτό το δικαίωμα!

Εκφοβισμός ή εκβιασμός στον εργασιακό χώρο.

  Μιλάμε συχνά για τα φαινόμενα εκφοβισμού που παρατηρούνται στο σχολικό περιβάλλον και πως αυτά επηρεάζουν ολοκληρωτικά την ζωή των παιδιών στην παιδική ηλικία, αλλά και αργότερα στην ενηλικίωσή τους. Πολλές φορές αυτές οι συμπεριφορές ενισχύονται και δημιουργούν ανθρώπους θύματα ή και ανθρώπους εκβιαστές.

  Σε αυτό το άρθρο θα επικεντρωθούμε κυρίως, στα φαινόμενα αυτά που παρατηρούνται στον εργασιακό χώρο και πως αυτά μπορούν να επηρεάσουν την ψυχολογική μας διάθεση ακόμα, και να μας οδηγήσουν στην ψυχοπαθολογία.

  Πολλές φορές ο ανταγωνισμός, η ανάγκη μας να καταξιωθούμε στον εργασιακό τομέα, το πάθος για μεγαλύτερες αμοιβές ή ακόμα και η ζήλεια προς κάποιον άλλον ανώτερο από εμάς, που κερδίζει περισσότερα ή που βρίσκεται σε ανώτερη θέση, μας οδηγούν σε καταστάσεις, που μπορεί και εμείς οι ίδιοι να μη γνωρίζουμε τον εαυτό μας.

  Μπορεί συχνά, να παρατηρούμε θύτες που εκβιάζουνε τους συναδέλφους τους, που τους παρενοχλούν με απειλές ή ακόμα και με σεξουαλικά υπονοούμενα, που τους εμπαίζουν, που τους εκβιάζουν και γενικώς δημιουργούν μια κατάσταση δυσφορίας.

  Αποτέλεσμα όλων αυτών, από τη μεριά του θύτη, είναι να χαίρεται με την άσχημη κατάσταση που προκαλεί στο θύμα. Να ευχαριστιέται κάθε φορά που καταφέρνει να δημιουργήσει πρόβλημα και πολλές φορές, να πετυχαίνει και τον απώτερο στόχο του, την παραίτηση του θύματος.

  Από την άλλη πλευρά, το θύμα βιώνει καθημερινά την ψυχολογική βία, πολλές φορές, δεν έχει όρεξη καν να πάει στον εργασιακό του χώρο. Σε ακραίες περιπτώσεις η ψυχοπαθολογία, ανάλογα με τον χαρακτήρα, μπορεί να αγγίξει την κατάθλιψη, λόγω της αδυναμίας του να ανταπεξέλθει σε όλο αυτό που βιώνει.  

 Το θύμα συχνά, χάνει το ενδιαφέρον του για τη δουλειά, άλλες φορές μεταθέτει τα προβλήματα στο οικογενειακό περιβάλλον, ή ακόμα μπορεί να μεταθέτει και την ίδια συμπεριφορά του θύτη στα παιδιά ή και στον σύζυγο. Και αρκετές φορές φτάνει στην παραίτηση για να απελευθερωθεί.

  Δυστυχώς, αυτή είναι μια κατάσταση που δύσκολα, μπορεί να αντιμετωπισθεί, καθώς η επικοινωνία των θυμάτων με τους θύτες συχνά είναι ανέφικτη. Με καλό υποστηρικτικό πλαίσιο ωστόσο, τα θύματα μπορούν να έχουν πολύ καλά αποτελέσματα και καταφέρνουν να ανακτήσουν τη χαμένη αυτοεκτίμηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό τους.

  Αποτέλεσμα αυτού, είναι να απευαισθητοποιούνται και να μην ενοχλούνται από τα σχόλια των άλλων ή με την δυνατή αυτοπεποίθησή τους, να έρχονται αντιμέτωποι με τους θύτες τους και να βγαίνουν αλώβητοι από τη μάχη!

  Αν κάποιος βρίσκεται σε μια τέτοια κατάσταση, ας αναζητήσει τη δύναμη στο οικογενειακό ή φιλικό του περιβάλλον εάν δεν μπορεί να την αντλήσει εσωτερικώς. Και μην ξεχνάτε, πως όλα μπορούμε να τα αντιμετωπίσουμε με αυτοπεποίθηση και εμπιστοσύνη στον εαυτό μας!

Ένα άρθρο για την αγάπη…

  Η αγάπη…, πολλοί έχουν μιλήσει για αυτήν, κάποιοι την τραγουδούν, άλλοι γράφουν ποιήματα, άλλοι την ζωγραφίζουν, κάποιοι άλλοι την ψάχνουν, ενώ άλλοι την ζουν και την απολαμβάνουν. Πολλοί λένε πως πεθαίνουν για αυτήν και κάποιοι πως μπορεί να τρελαθούν, αν χάσουν αυτόν που αγαπούν.

  Ποια είναι η μαγική της δύναμη και γιατί μας επηρεάζει τόσο πολύ. Σε αυτό το άρθρο δε θα μιλήσω για κάθε είδους αγάπη, γιατί είναι η αδελφική, είναι η γονεϊκή, η  φιλική αγάπη, αλλά και η ερωτική. Βέβαια οι συνθήκες δεν αλλάζουν πολύ, η ένταση αλλάζει και ο τρόπος έκφρασης.

  Το θέμα μου εστιάζεται στην αγάπη μεταξύ δύο συντρόφων, που ενώ είναι ξένοι και δεν γνωρίζονται καθόλου μέσω του έρωτα μαθαίνουν να αγαπιούνται, ακόμα και να μισούνται  να δίνονται με όλο τους  το είναι και να παλεύουν για το απόκτημά τους, την αγάπη τους.

  Είναι λοιπόν μια θετική αλλά και αρνητική ενέργεια που σε φέρνει κοντά στον άλλον ή σε στέλνει μακριά. Είναι το δέσιμο που σε κρατάει δέσμιο και πολλές φορές φυλακισμένο σε άρρωστες σχέσεις, όπως αυτές της εξάρτησης που δεν σε αφήνουν να ανασάνεις.

  Είναι συνήθως όμορφο δέσιμο, γιατί σε κάνει να ξυπνάς με ένα τεράστιο χαμόγελο και να νιώθεις τόσο δυνατός που μπορείς πραγματικά και καταφέρνεις τα πάντα χωρίς ιδιαίτερη προσπάθεια. Η δύναμη που σου παρέχει είναι τεράστια, καθώς νιώθεις, όπως οι υπερήρωες που πετάνε στον ουρανό, κάπως έτσι αισθάνεσαι όταν αγαπάς, ότι πετάς!

  Και αν ακόμη πάει κάτι στραβά, και δεν τα κατάφερες, τότε έρχεται εκείνη η αγκαλιά με ένα φιλί που σε γεμίζει ξανά δύναμη και σε παρηγορεί και σε υποστηρίζει και νιώθεις πως πάλι γέμισες τις μπαταρίες σου και είσαι έτοιμος για νέες μάχες.

  Θεωρώ πως όλοι κάποια στιγμή έχουν βιώσει την αγάπη στην ζωή τους, κι αν υπάρχουν κάποιοι που δεν την βιώσαν σίγουρα η μοναξιά θα τους κατακλύζει και η ψυχική υγεία και ισορροπία θα εκλείπουν. Διότι ο άνθρωπος είναι ψυχικά υγιής μόνον όταν έχει ασφαλείς και υγιείς δεσμούς, μέσω της συντροφικής αγάπης, της γονεϊκής, της φιλικής σχέσης και όλων των ειδών των σχέσεων που μας κάνουν να ερχόμαστε κοντά με τους συνανθρώπους μας.

  Οι περισσότερες ψυχικές ασθένειες βασίζονται στις διαπροσωπικές σχέσεις, όχι μόνο για το πώς ξεκίνησαν, αλλά κυρίως για το πώς θα θεραπευτούν. Και οπωσδήποτε άνθρωποι που αγαπούν και όταν είναι τυχεροί αγαπιούνται κιόλας, δύσκολα έχουν ψυχικές ασθένειες καθώς το υποστηρικτικό πλαίσιο τους βοηθά και τους δίνει δύναμη να ανταπεξέλθουν σε κάθε δυσκολία. Μη φοβάστε να δώσετε αγάπη, ακόμα κι αν δεν παίρνετε όλα όσα επιθυμείτε! Γιατί εκτός από τη δύναμη που δίνετε στον δέκτη, η δύναμη που λαμβάνετε εσείς είναι διπλή!

Σε ποιο βαθμό μας αγγίζει η κοινωνική επιρροή;

  Είμαστε όντα φτιαγμένα μέσα από κοινωνικούς κανόνες και αρχές. Το φύλο μας, η ύπαρξή μας, η εμφάνισή μας, η συμπεριφορά μας, οτιδήποτε έχει να κάνει με εμάς, στηρίζεται πάνω σε κοινωνικές βάσεις.

  Μεγαλώνοντας μαθαίνουμε τι είναι σωστό και τι λάθος, τι είναι αποδεκτό και μη αποδεκτό, αρχικά στο οικογενειακό περιβάλλον, έπειτα στο σχολικό και το κοινωνικό περιβάλλον. Μαθαίνουμε να συμπεριφερόμαστε, να μιλάμε ευπρεπώς, να ντυνόμαστε καθωσπρέπει, να μη δίνουμε δικαιώματα.

  Και πέρα από όλους αυτούς τους κανόνες και τις αρχές, σε ποιο βαθμό άραγε προσαρμοζόμαστε στις κοινωνικές επιταγές; Και σε ποιο βαθμό υποτάσσουμε τα θέλω και τις επιθυμίες μας στην κοινωνική επιρροή; Όπως επίσης, σε ποιο βαθμό υιοθετούμε στερεότυπα και αλλάζει ριζικά η συμπεριφορά μας ή οι αντιλήψεις μας;

  Πόσες φορές σκεφτήκατε… πάω στη δουλειά πρέπει να ντυθώ ανάλογα, πάω στην εκκλησία πρέπει να ντυθώ ανάλογα, μιλάω με κάποιον αξιόλογο άνθρωπο να προσέξω τι να πω. Και όλες αυτές οι σκέψεις, συνοδευόμενες από άγχος και στρες για το αποτέλεσμα, για την όποια απόρριψη από το κοινωνικό περιβάλλον, για την επιτυχή έκβαση του επιθυμητού αποτελέσματος.

  Θέλουμε να είμαστε πάντα όμορφοι και περιποιημένοι; Θέλουμε να δείχνουμε πάντα τέλειοι, και να δίνουμε τον καλύτερο μας εαυτό; Μήπως όλες αυτές οι συμπεριφορές μας κουράζουν, μήπως συχνά είναι ψυχοφθόρο όλο αυτό και μας δημιουργεί πίεση αντί για ευχαρίστηση και ικανοποίηση.

  Τότε ίσως, θα πρέπει να αναλογιστούμε, πως αν είμαστε γνήσιοι και ειλικρινείς άνθρωποι, πρώτα με τον εαυτό μας και έπειτα με τους άλλους, αυτό θα μας κάνει να νιώσουμε πιο άνετα, θα μας γεμίσει αυτοεκτίμηση και αυτοπεποίθηση, καθώς η γνησιότητα και η αλήθεια στις σχέσεις των ανθρώπων, βοηθά στην αυτογνωσία και στην καλύτερη γνώση του άλλου.

  Οπωσδήποτε, υπάρχουν κανόνες που θα πρέπει να ακολουθούμε σύμφωνα με την εκάστοτε κοινωνία, σύμφωνα με τις εκάστοτε συνθήκες εργασίας, σύμφωνα με τις κοινωνικές επιταγές, σκοπός όμως αυτού του άρθρου είναι να καταλάβετε, πως όσο πιο αληθινοί είστε με τους ανθρώπους στις διαπροσωπικές σας σχέσεις, τόσο πιο ουσιαστικές σχέσεις πραγματοποιείτε και τόσο πιο άνετοι και χαλαροί νιώθετε, καθώς δεν έχετε να κρύψετε τίποτα.

  Μη φοβάστε να δείξετε τον αληθινό σας εαυτό, να είστε σίγουροι πως αυτός είναι ο πιο αποδεκτός, από οποιαδήποτε άλλη μάσκα ξένη στο πρόσωπό σας, που μόνο άγχος μπορεί να φέρει, παρά χαρά και ικανοποίηση. Εμπιστευτείτε το δυναμισμό της προσωπικότητάς σας, μόνο αυτός μπορεί να φέρει τα καλύτερα αποτελέσματα. Προσπαθήστε να τον ανακαλύψετε, εκεί θα βρείτε πολλές, ίσως κρυμμένες αρετές, που μπορούν να σας δώσουν ότι ζητάτε. Καλό ταξίδι στην αναζήτηση του πραγματικού σας εαυτού!

Το συγνώμη και η πραγματική του διάσταση.

  Ακούμε συχνά στις σχέσεις, συγνώμη, δεν το ήθελα, ήταν λάθος μου. Πόσο πραγματικές είναι άραγε αυτές οι κουβέντες; Και πόσο μπορούν τα λάθη μας να επηρεάσουν μια σχέση ακόμα και να την καταστρέψουν;

  Όταν πρόκειται για ένα μικρό παιδί, το οποίο κάνει λάθος, μονίμως λέμε ζήτα αμέσως συγνώμη. Το λάθος βέβαια από τη δική μας πλευρά είναι, που σχεδόν ποτέ, δεν του εξηγούμε, τι σημαίνει να ζητάει κάποιος συγνώμη, δεν εξηγούμε τι έχει κάνει λάθος, και το πιο σημαντικό, ποια θα έπρεπε να είναι η αποδεκτή για εμάς συμπεριφορά. Όπως επίσης, προϋπόθεση του ζητάω από κάποιον συγνώμη είναι να μην το ξανακάνω.

  Η συγνώμη, λοιπόν, από μόνη της δεν σημαίνει τίποτα. Είναι απαραίτητο έπειτα από αυτήν, να επέλθει συζήτηση και να διευκρινιστεί η λανθασμένη συμπεριφορά. Πολλές φορές για κάποιους το να αδιαφορούν σε μια κατάσταση είναι φυσικό, ενώ για άλλους είναι λάθος.

  Είναι λοιπόν πολύ υποκειμενικό τι είναι λάθος συμπεριφορά και σωστή για τον καθένα, με αποτέλεσμα συχνά να βρισκόμαστε σε συγκρούσεις και διαπληκτισμούς, γιατί πολύ απλά δεν γνωρίζουμε τον άλλον.

  Μέσα από τα λάθη μας μαθαίνουμε τι θεωρεί κάποιος σωστό, τι του αρέσει, τι θέλει από τη ζωή του, αλλά και τι ζητά από εμάς τους ίδιους. Όταν λοιπόν, έχουμε κάνει κάποιο λάθος, και πάρουμε την απόφαση να ζητήσουμε συγνώμη, ήδη θα πρέπει να έχουμε δώσει το μήνυμα στον εαυτό μας, πως αυτό δεν θα πρέπει να ξανασυμβεί.

  Και λέω να πάρουμε την απόφαση, διότι πολλές φορές ο εγωισμός μας, δε μας αφήνει να δούμε τα λάθη μας, κοιτάμε μονόπλευρα και θεωρούμε πως έχουμε το αλάθητο. Μην ξεχνάτε όμως, πως όλοι ανεξαιρέτως είμαστε άνθρωποι και μέσα από τα λάθη μας θα μάθουμε, αρκεί να τα αποδεχτούμε.

  Το να παραδεχτείς το λάθος σου, δεν είναι μια αδυναμία, γιατί πολλοί το βλέπουν έτσι. Αντιθέτως είναι μια γενναία πράξη, που χρειάζεται ψυχική δύναμη και θάρρος. Πολλοί νιώθουν πως έτσι θα πέσουν στα μάτια του άλλου ή θα χάσουν το κύρος τους,(ιδίως οι άνδρες) άλλα δεν συμβαίνει αυτό.

  Η συγνώμη, στο άτομο που τη δέχεται, του δίνει τον χρόνο να σκεφτεί τι έχει συμβεί, του δίνει την ευκαιρία να επιλέξει, εάν μπορεί να συγχωρήσει αυτόν που έχει απέναντί του. Έπειτα από αυτά, μπορεί να του μιλήσει για το πώς αισθάνεται πραγματικά και τι επιθυμεί από τον άνθρωπο που συμπεριφέρθηκε λανθασμένα.

  Βέβαια, δεν θα ήθελα να παρερμηνευθώ, καθώς η συγνώμη είναι μία πολύ ουσιαστική λέξη για μένα, και δε σημαίνει ότι μονίμως κάνουμε λάθη και τα λύνουμε με μια συγνώμη. Όπως ανέφερα, είναι ένας τρόπος να γνωρίσεις τον άλλον μέσα από λάθη σου, να δίνεις και να παίρνεις ευκαιρίες αλλά ποτέ να μην κάνεις κατάχρηση αυτών και να εκμεταλλεύεσαι τον άλλον.

  Βοηθήστε τον άλλον να καταλάβει γιατί θυμώνετε μαζί του, δώστε του την ευκαιρία να επανορθώσει, ποτέ μην αφήνετε άλυτα προβλήματα στις σχέσεις σας. Είναι πολύ σημαντικό να συζητάτε, ότι σας απασχολεί και να μην κρατάτε τις άσχημες στιγμές, παρά μόνο ότι σας κάνει χαρούμενους και σας γεμίζει ευτυχία.

 Μη φοβάστε να ζητήσετε συγνώμη, όπως, επίσης μη φοβάστε να συγχωρέσετε κιόλας, διότι με αυτόν τον τρόπο, θα πάρετε, αλλά και θα δώσετε δύναμη στον άλλον και στον εαυτό σας αντίστοιχα στην εκάστοτε κατάσταση.