Αποκρυπτογράφηση μιας ψυχοσύνθεσης

  Για να γνωρίσουμε έναν άνθρωπο χρειάζεται να ασχοληθούμε μαζί του. Είναι ανάγκη να τον ακούσουμε, να τον δεχθούμε αλλά και να τον αγαπήσουμε εις βάθος, ως ύπαρξη.

  Το να γνωρίσεις καλά κάποιον, απαιτεί μια μεγάλη προσπάθεια και αρκετό χρόνο. Ο καθένας βέβαια χρειάζεται τον δικό του προσωπικό χρόνο για να εμπιστευθεί τον άλλον.

  Υπάρχουν άνθρωποι, που εύκολα θα σου μιλήσουν για τον εαυτό τους, για τα θέματα που τους απασχολούν, για τις ανάγκες που έχουν. Ίσως λέγονται ευκολόπιστοι, ίσως αφελείς, ίσως είναι άτομα που έχουν δουλέψει πολύ με τον εαυτό τους και δεν έχουν πρόβλημα να εξωτερικεύουν τα συναισθήματά τους.

  Ωστόσο, ανεξάρτητα από το πώς χαρακτηρίζονται, είναι εκείνοι που ανταποκρίνονται πιο εύκολα στα προβλήματα τους, χωρίς βέβαια η λύση να προέρχεται πάντα από τους ίδιους και δύσκολα θα πέσουν σε μελαγχολία καθώς συνήθως, κάποιος είναι δίπλα τους, για να τους παρηγορήσει.

  Από την άλλη πλευρά βρίσκονται εκείνοι, που δύσκολα θα σου μιλήσουν, εκείνοι που αρκετές φορές, θα σε δοκιμάσουν για να πειστούν, πως τα μυστικά τους θα είναι ασφαλή, εκείνοι που ενώ πνίγονται παλεύουν μόνοι τους και δύσκολα θα ζητήσουν ένα χέρι να τους πιάσει και να τους βγάλει από τη θάλασσα των προβλημάτων τους.

  Άραγε πως θα μπορούσαμε να αποκρυπτογραφήσουμε την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου; Πόσο εύκολο ή δύσκολο είναι να καταλάβουμε πως νιώθει αυτός που έχουμε απέναντί μας;

  Στην πρώτη περίπτωση, που κάποιος μοιάζει με ανοιχτό βιβλίο, όλα αυτά που μας εμπιστεύεται ανταποκρίνονται στην πραγματικότητα; Ανταποκρίνονται στην αλήθεια που κρύβει μέσα του; Γιατί, στην δεύτερη περίπτωση, όταν κάποιος είναι εσωστρεφής, σίγουρα χρειάζεται μεγάλη προσπάθεια για να τον κατανοήσουμε, αυτό όμως, το γνωρίζουμε εξαρχής. 

  Οπωσδήποτε, σχετικά με τον άνθρωπο ανεξάρτητα από τον χαρακτήρα του, είναι αναγκαίο να επενδύσουμε συναισθηματικά, να δώσουμε ένα κομμάτι του εαυτού μας συναισθηματικό, αλλά και γνωστικό παράλληλα. Χρειάζεται να δουλέψουμε και να νιώσουμε τον πόνο και τη χαρά του. Διότι, μόνον έτσι μπορούμε να καταφέρουμε να τον γνωρίσουμε εις βάθος.

  Μόνο, εάν ψάξουμε βαθιά μέσα στα μάτια του, και νιώθοντας τι σκέπτεται και τι αισθάνεται μπορούμε να τον κατανοήσουμε και να τον βοηθήσουμε. Το να αποκρυπτογραφήσεις τη ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου απαιτεί χρόνο και διάθεση νου και ψυχής. Δεν είναι μια εύκολη υπόθεση, διότι ο άνθρωπος από τη φύση του, δεν είναι κάτι εύκολο, αλλά το πιο όμορφο και συνάμα το πιο περίπλοκο πλάσμα.

  Τέλος, ποτέ δεν μπορείς να πεις για κάποιον, πως τον γνωρίζεις καλά, διότι, ο καθένας, κάθε στιγμή που περνάει, αλλάζει εσωτερικά καθώς, το εξωτερικό περιβάλλον τον επηρεάζει και τον διαμορφώνει. Έτσι, συνεχώς θα πρέπει να καταβάλλουμε προσπάθεια να γνωρίζουμε τους ανθρώπους δίνοντας ένα κομμάτι από εμάς, και παίρνοντας ένα κομμάτι από εκείνους.

Η ψυχική ασθένεια και τα ταμπού μας

  Η ψυχική ασθένεια είναι ένα κομμάτι από τον εαυτό μας, το οποίο δεν είναι υγειές. Όλοι είμαστε εν δυνάμει ψυχικά ασθενείς. Και η υγεία με την ασθένεια μοιάζει να βρίσκονται σε ένα  δίπολο πάνω στην νοητή γραμμή της υγείας. Και ο άνθρωπος να βρίσκεται στο ένα από αυτά κινούμενος σε αυτήν την νοητή γραμμή.

  Το εάν θα νοσήσουμε ή όχι, έχει να κάνει με την ψυχική ανθεκτικότητα ή ευαλωτότητα του κάθε οργανισμού, απέναντι σε αγχογόνες καταστάσεις. Σχετίζεται με το τι καταστάσεις θα αντιμετωπίσει στην ζωή του ο κάθε οργανισμός. Και επιπλέον, τι υποστηρικτικό πλαίσιο τον περιβάλλει, την περίοδο που αντιμετωπίζει την όποια αγχογόνο κατάσταση.

  Είναι λοιπόν, πολύ εύκολο να επέλθει κανείς από την κατάσταση ψυχικής υγείας στην κατάσταση ψυχικής ασθενείας, εάν οι παραπάνω παράγοντες λειτουργήσουν αρνητικά για εκείνον. Και τότε, το εξωτερικό περιβάλλον διαδραματίζει πολύ σημαντικό ρόλο στην ζωή του πάσχοντος.

  Η κοινωνία και οι αρχές που την διέπουν, ακόμη δεν έχουν δεχτεί ανθρώπους, που πάσχουν από ψυχικές ασθένειες. Κάποιος, που έχει χάσει τα λογικά του, δεν θεωρείται παραγωγικό μέλλον την κοινωνίας και επομένως δεν είναι και αποδεκτό.

  Δυστυχώς όμως, αυτή ακριβώς, η αντιμετώπιση είναι που κάνει τον πάσχοντα να μην μπορεί να επιστρέψει στην κατάσταση ψυχικής υγείας, η αδιαφορία, ή περιφρόνηση και η μη αποδοχή από τον κοινωνικό του περίγυρο.

  Εάν λοιπόν, σκεφτούμε όλοι πως, ίσως κι εμείς μια μέρα λόγω των συνθηκών θα μπορούσαμε να επέλθουμε σε κατάσταση ψυχικής ασθενείας, οπωσδήποτε θα αντιμετωπίζαμε πού διαφορετικά την έννοια της ψυχικής ασθένειας και όλους όσους πάσχουν από αυτήν.

  Σε ένα άτομο που η ψυχική υγεία τον εγκαταλείπει και τον επισκέπτεται η ψυχική ασθένεια, εάν τον περιβάλλουμε με αγάπη, στοργή, στήριξη και το κυριότερο αποδοχή, να είστε σίγουροι, πως πολύ νωρίς θα καταφέρει να επανέλθει στην προτεραία κατάσταση.

  Τα ταμπού μας, σχετικά με την ψυχική ασθένεια, είναι αυτά που κρατούν δέσμιους τους ψυχικά ασθενείς και δεν τους αφήνουν να ελευθερωθούν από τις προκαταλήψεις και τα στερεότυπα εναντίον τους, με αποτέλεσμα να επιβραδύνεται ο χρόνος της ίασης τους.

  Ας δώσουμε την ευκαιρία στους ανθρώπους αυτούς που νοσούν ψυχικά, να μας αποδείξουν, ότι είναι παραγωγικά μέλη, ας δείξουμε εμπιστοσύνη στις ικανότητές τους, διότι μόνο έτσι μπορούμε να τους δώσουμε δύναμη και στήριξη να πάρουν την ζωή πάλι στα χέρια τους.

  Τέλος, ας είμαστε ανοιχτοί στην ψυχική ασθένεια, διότι είναι κομμάτι του εαυτού μας, που οι περισσότεροι από εμάς το διαχειριζόμαστε, ενώ άλλοι δεν μπορούν. Ας αφήσουμε μακριά τα ταμπού μας και ας μάθουμε να δεχόμαστε όλους τους ανθρώπους με τις όποιες ιδιαιτερότητές τους.