Η ψυχοσύνθεση ενός υιοθετημένου παιδιού.

  Η υιοθεσία είναι μια πράξη αγάπης, μια πράξη ανάγκης και κάλυψης ενός τεράστιου κενού που αφήνει η ανικανότητα σε ένα ζευγάρι στο να αποκτήσει παιδιά. Γίνεται σχεδόν πάντα συνειδητοποιημένα, και γι’ αυτό οι διαδικασίες υιοθεσίας παίρνουν τόσο πολύ χρόνο(πέρα από τα διαδικαστικά), δίνοντας την ευκαιρία στο ζευγάρι να κατανοήσει πλήρως την απόφασή του.

  Μια τέτοια απόφαση όμως, συμβάλλει καταλυτικά και στο ζεύγος αλλά και στο ίδιο το νέο μέλος, το οποίο εισέρχεται στην νέα του οικογένεια. Όπως, λοιπόν, ξεκινάς μια σχέση με έναν νέο άνθρωπο που σε ενδιαφέρει, έτσι και με ένα παιδάκι υιοθετημένο, οι γονείς οφείλουν να θέσουν κάποιες βάσεις.

  Η παροχή ασφάλειας και εμπιστοσύνης, η αγάπη και η φροντίδα είναι τα σημαντικότερα στοιχεία σε μια σχέση. Αφού οι γονείς καταφέρουν να κατακτήσουν αυτά τα κομμάτια στη σχέση τους με το παιδάκι, τότε μπορούν να του μιλήσουν με ειλικρίνεια για την προέλευσή του.

  Είναι σημαντικό το παιδί να γνωρίζει όλη την αλήθεια από τους ίδιους τους γονείς, διότι μόνον εκείνοι γνωρίζουν τον χαρακτήρα του και πως πρέπει να χειριστούν αυτήν την κατάσταση. Ήδη από νωρίς, μπορούν να μιλήσουν με το παιδί και να του εξηγήσουν, πως υπάρχουν διάφορες μορφές οικογένειας, στις οποίες, ακόμα κι αν η δομή τους διαφέρει, θα διακατέχονται πάντα από αγάπη, ζεστασιά και φροντίδα.

  Ένα παιδάκι υιοθετημένο θα πρέπει να λαμβάνει την αγάπη και τη θαλπωρή, τη φροντίδα και το αίσθημα ασφάλειας, που θα λάμβανε και ένα παιδί από τους βιολογικούς του γονείς. Η αντιμετώπιση δε θα πρέπει να διαφέρει σε ένα υιοθετημένο παιδάκι.

  Συχνά οι γονείς, οι οποίοι μετά από πολλές προσπάθειες, υιοθετούν ένα παιδί, μπορεί να του προσφέρουν πολύ περισσότερα, από όσα θα έπρεπε με αποτέλεσμα, να μεγαλώνει το παιδί έχοντας ότι θέλει, και συχνά χωρίς να εκτιμά όλα αυτά που του προσφέρονται, γιατί ποτέ δεν είναι αρκετά.

  Ωστόσο, τα γονίδια μπορεί να έχουν έναν καθοριστικό ρόλο στην ανάπτυξη του παιδιού, το περιβάλλον όμως, έρχεται και δίνει την καθοριστική πινελιά στον πίνακα της προσωπικότητάς του.

  Γι’ αυτό οι γονείς δεν θα πρέπει να ανησυχούν για την γονιδιακή προέλευση της προσωπικότητας του παιδιού, αλλά οι ίδιοι να χτίσουν όλα εκείνα τα απαραίτητα χαρακτηριστικά που θα ‘πρεπε να κατέχει ένα παιδάκι με αρχές, με όρια και κανόνες, και προπαντός να περιβάλλεται καθ’ όλη τη διάρκεια της ζωής του από θαλπωρή.

  Όπως, προανέφερα η υιοθεσία είναι μια πράξη αγάπης. Τα παιδιά θετά και μη, έχουν το δικαίωμα να ζήσουν σε ένα κλίμα εμπιστοσύνης, ασφάλειας και επικοινωνίας, ώστε μεγαλώνοντας να γίνουν ενήλικες με αυτοπεποίθηση αλλά κυρίως, να έχουν εμπιστοσύνη στις διαπροσωπικές τους σχέσεις.

Μέσα από τα μάτια των παιδιών

   Τα παιδιά είναι ένας κόσμος διαφορετικός και μοναδικός, εάν δεχτείς να τον γνωρίσεις. Είναι μια ξεχωριστή περιπέτεια, που κάθε φορά θέλεις να τη ξαναζήσεις και πάντα γνωρίζεις και μαθαίνεις, κάτι καινούριο από αυτά.

  Μέσα από εμπειρίες που ζεις μαζί τους, όταν εκείνα εκφράζονται ελεύθερα και ξέγνοιαστα στις δραστηριότητές τους, μπορείς να δεις τον τρόπο που σκέπτονται, να τα καταλάβεις, να νοιώσεις πως αισθάνονται.

  Αρκούσε μια εκδρομή με εκατό περίπου μικρά ανθρωπάκια, για να αντιληφθώ τι αξία παίρνουν τόσο δα μικρά και αδιάφορα πραγματάκια για εμάς, που για εκείνα φαντάζουν τεράστια και φανταστικά.

  Τα βλέπεις λοιπόν, να παίζουν ελεύθερα και ανέμελα, σου ζητούν βοήθεια για μικρά και εύκολα πραγματάκια, αλλά για εκείνα είναι πολύ σημαντικά και η αρωγή, που θα τους προσφέρεις είναι το ενδιαφέρον που αποζητούν για να νιώσουν, ότι τα νοιάζεσαι!

  Παιχνίδια με ρόλους, σου δείχνουν πως αντιλαμβάνονται τον κόσμο και σε βοηθούν να τα κατανοήσεις. Σου δίνουν την ευκαιρία να παίξεις μαζί τους και να μπεις στη θέση τους ή στο ρόλο που θα ήθελαν να σε δουν στην ζωή τους.

  Μια μαμά που δεν φωνάζει, ένα μπαμπά που κάνει αγκαλιές και έχει χρόνο για παιχνίδια, μία αδελφή που δεν γκρινιάζει, έναν αδελφό που δεν παίρνει τα παιχνίδια τους και άλλους ρόλους που μέσα από το παιχνίδι ενσαρκώνονται, φανερώνοντας τις πραγματικές τους επιθυμίες.

  Τα μικρά αυτά πλασματάκια, έχουν ανάγκη από αγάπη. Και τι σημαίνει άραγε αυτό; Είναι το απαραίτητο ενδιαφέρον, ο προσωπικός μας ελεύθερος χρόνος μαζί τους, σε μια ποιοτική μορφή και όχι ποσοτική, είναι οι ώρες που θα τα πηγαίνεις βόλτα μέχρι να χαλαρώσουν.

  Η αγάπη μπορεί να εκδηλωθεί με πολλούς τρόπους, εμείς οι μεγάλοι την δείχνουμε διαφορετικά από τα παιδιά, εκείνα μπορεί να ζητούν πολλά, αλλά στην πραγματικότητα είναι ευχαριστημένα και με λίγα.

  Προσπαθήστε να καλύπτετε τις πραγματικές τους ανάγκες βιολογικές και ψυχοσυναισθηματικές, οι υλικές παύουν να έχουν αξία μετά από λίγο καιρό, γι’ αυτό δεν χρειάζεται να προσπαθείτε και πολύ γι’ αυτές.

  Παίξτε μαζί τους, και γνωρίστε τα, διότι εκτός από σας, έχουν κι αυτά ανάγκη να σας γνωρίσουν. Η εναλλαγή ρόλων μέσα από ένα παιχνίδι, βοηθάει να γνωρίσουμε τον άλλον καλύτερα και να κατανοήσουμε τις βαθύτερες ανάγκες και επιθυμίες του!

  Μέσα από τα ματάκια των παιδιών, σου δίνεται η ευκαιρία να τα νοιώσεις, να αγγίξεις την καρδιά τους και να θεραπεύσεις όλες τις πληγές, βλέποντας τις ανησυχίες και τα παράπονά τους. Κάντε αυτό το ταξίδι μαζί με τα παιδιά σας, και να είστε σίγουροι, ότι οι εμπειρίες μαζί τους θα σας μείνουν αξέχαστες!