Η Διαχείρηση του θυμού στους εφήβους

Η ομιλία που έγινε την Παρασκευή 15 Μαρτίου 2013 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Α΄ Δημοτικου σχολείου Ηγουμενίτσας με θέμα: "Η διαχείρηση του θυμού στους εφήβους" . Διοργανωτής ήταν ο Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων Ηγουμενίτσας

Δουλεύοντας με τα παιδιά.

 

  Τα παιδιά είναι μια ιδιαίτερη ομάδα, αυτό από μόνο του σημαίνει πως χρειάζονται ιδιαίτερους χειρισμούς. Όσοι προσπαθούν να προσεγγίσουν τα παιδιά πρέπει να είναι προετοιμασμένοι για όλα, για αυτά που θα ακούσουν αλλά και για αυτά που θα πρέπει να απαντήσουν.

  Όταν δουλεύεις με τα παιδιά, είσαι στην ευχάριστη θέση να παίρνεις λίγη από αυτήν την απέραντη ενέργεια, που αυτά διαθέτουν. Αγγίζεις μέσα από τα μάτια τους, το ακατόρθωτο, το απραγματοποίητο, διότι τα παιδιά, όσο λέγονται παιδιά, νιώθουν ανίκητα και άτρωτα στους κινδύνους, ξεπερνώντας όλα τα εμπόδια με την εσωτερική τους δύναμη.

  Όταν λοιπόν, έχεις την ευκαιρία να έρχεσαι σε επαφή μαζί τους, ζεις και εσύ αυτό το όνειρο μέσα από τα λόγια τους, διότι προσπαθώντας να τα βοηθήσεις μπαίνεις στη θέση τους, προσπαθείς να δεις τον κόσμο τους με τα δικά τους μάτια και όχι με τα δικά σου, έτσι καταφέρνεις να βιώσεις και πάλι την παιδική, την προεφηβική ή και την εφηβική ηλικία για λίγο.

  Τα παιδιά είναι εκπληκτικά, καθώς εκεί που δεν το περιμένεις μπορούν να σε εκπλήξουν με τις τρελές τους απορίες. Είναι σαν τα σφουγγάρια που ρουφούν την γνώση και συνεχώς έχουν ανάγκη από λίγο παραπάνω. Γι αυτό πρέπει να είσαι πολύ προσεκτικός σε αυτά που θα τους πεις, διότι για εκείνα, οι μεγάλοι είναι αυθεντίες, είναι εκείνοι που τα γνωρίζουν όλα, όποτε ότι και να τους πεις θα το δεχτούν.

  Χρειάζεται ιδιαίτερος χειρισμός σε όλα αυτά που θα ειπωθούν, διότι για τα παιδιά εμείς είμαστε τα πρότυπα. Θέλουν να μας μοιάσουν και ας μην το δείχνουν και ας είναι μονίμως αντίθετοι σε όσα λέμε, κάνοντας όλα όσα δεν επιτρέπουμε. Έχουν ανάγκη το ενδιαφέρον μας, και οφείλουμε να τους το δώσουμε, διότι κάποτε κάποιοι μεγάλοι, το έδωσαν σε εμάς.

  Τα παιδιά σου δίνουνε ζωή, σε γεμίζουνε κοιτώντας σε, με εκείνα τα ανοιχτά ματάκια όλο απορία. Σε αυτή τη σχέση μπορεί να δίνεις ‘τις γνώσεις σου’ αλλά παίρνεις πολλά περισσότερα ‘ικανοποίηση, ευχαρίστηση, ζεστασιά’ και ‘τα πειράγματα’ ακόμα, είναι ένας τρόπος να έρθουνε κοντά σας, μην τα αφήνατε λοιπόν να σας απομακρύνουν, αλλά δείτε τα ως έναν τρόπο προσέγγισης.

  Όσοι έχουν την τύχη να δουλεύουν με παιδιά, καλό θα ήταν να εκμεταλλευτούν αυτή την ευκαιρία που τους δόθηκε και να δώσουν ότι έχουν παίζοντας, μπορείς με το παιχνίδι να παραδόσεις τα πιο σοβαρά μαθήματα και να επιτύχεις την καλύτερη απομνημόνευση. Αυτό συμβαίνει, διότι τα παιδιά αποθηκεύουν καλύτερα τις πληροφορίες διασκεδάζοντας, παρά έχοντας κάποιον πάνω από το κεφάλι τους, να τα κουράζει, υπερφορτώνοντάς τα με πληροφορίες.

  Εύχομαι όσοι δουλεύουν με τα παιδιά να βλέπουν αυτή την εργασία με τα μάτια των παιδιών πρώτα και έπειτα ως εκπαιδευτικοί, ως γονείς, ή ως ειδικοί. Με αυτόν τον τρόπο θα κάνουν το λειτούργημά τους πιο εποικοδομητικό για τα παιδιά αλλά και για τους ίδιους δίνοντας και παίρνοντας ευχαρίστηση και ικανοποίηση.

Η διαχείρηση του πένθους στην παιδική και εφηβική ηλικία

Η ομιλία που έγινε την Τετάρτη 20 Μαρτίου 2013 στην αίθουσα εκδηλώσεων του Α΄ Δημοτικου σχολείου Ηγουμενίτσας  με θέμα: "Η διαχείρηση του πένθους στην παιδική και εφηβική ηλικία" . Διοργανωτής ήταν ο Συμβουλευτικός Σταθμός Νέων Ηγουμενίτσας

Μια λεπτή νοητή γραμμή…

  Οι άνθρωποι είναι πάντα τόσο απρόβλεπτοι, νομίζεις ότι τους γνωρίζεις καλά και ξαφνικά η συμπεριφορά τους σε εκπλήσσει και σκέφτεσαι πως αυτός ο άνθρωπος ποτέ δεν θα αντιδρούσε έτσι.

  Τι είναι άραγε αυτό που μας επηρεάζει, τι είναι αυτό που μας καθορίζει, τι είναι αυτό που μας αλλάζει. Είμαστε όμως, τόσο διαφορετικοί, τόσο μοναδικοί που ο καθένας συμπεριφέρεται πολύ διαφορετικά από τον άλλον, και το σκεπτικό του, η λογική του, είναι τελείως ατομική και προσωπική.

  Κάποιος μπορεί να λαμβάνει επιβράβευση και να τον βελτιώνει σε ατομικό και επαγγελματικό επίπεδο. Κάποιος άλλος να έχει πολύ καλές σχέσεις με τους δικούς του ανθρώπους και να γίνεται καλύτερος μέρα με τη μέρα. Ενώ κάποιος άλλος να βλέπει σημάδια που του στέλνει η τύχη, ή ο Θεός ή οποιαδήποτε εξωτερική δύναμη και να αποκτά αισιοδοξία.

  Όλες αυτές οι καταστάσεις μπορεί να λειτουργούν τόσο στους ψυχικά υγιείς ανθρώπους όσο και στους ψυχικά ασθενείς. Αλλά πως ορίζεται ένας ασθενής και ένας υγιής σε ψυχολογικό επίπεδο;

  Θεωρώ πως υπάρχει μια λεπτή νοητή γραμμή από την οποία, στη μία άκρη βρίσκεται η λογική και στην απέναντι άκρη βρίσκεται το παράλογο, ή αλλιώς η τρέλα. Ποιος όμως, μπορεί να καθορίσει σε ποιο σημείο βρίσκεται ο καθένας από εμάς;

  Σκέφτομαι πως ο άνθρωπος που έχει υγιείς σχέσεις και λειτουργεί στην ζωή του ‘φυσιολογικά’ (σύμφωνα με τα πρότυπα της εκάστοτε κοινωνίας), βρίσκεται στην άκρη της λογικής. Υγιείς σχέσεις είναι η καλή επικοινωνία με τους ανθρώπους που έχω κοντά μου, η αρωγή προς τους άλλους όταν το έχουν ανάγκη αλλά και η καλή συνεργασία.

  Αντίθετα, εκείνος, ο οποίος δεν τα καταφέρνει στην ζωή του, νιώθει την ανάγκη μονίμως να εξαρτάται από κάποιον, εκείνος που μπορεί να εκμεταλλεύεται τις σχέσεις του με τους άλλους προς όφελος του, εκείνος που μπορεί να επιλέγει πάντα τη μοναξιά, και που στην ουσία δυσκολεύεται πολύ με τις ανθρώπινες σχέσεις, πιστεύω πως βρίσκεται στην άλλη άκρη που δε βλέπεις τα πράγματα καθαρά, και συνεχώς υπάρχουν προβλήματα στις διαπροσωπικές του σχέσεις.

  Τα άτομα αυτά συνεχώς βλέπουν την αρνητική πλευρά των καταστάσεων και πολλές φορές ζητούν την βοήθεια των άλλων για να λύσουν τα προβλήματά τους, καθώς οι ίδιοι αδυνατούν να το κάνουν από μόνοι τους.

  Η νοητή γραμμή όμως, είναι σταθερή; Όχι. Ο άνθρωπος ανάλογα με τις καταστάσεις που βιώνει, μπορεί να ταλαντεύεται από το ένα άκρο στο άλλο. Τη μια μπορεί να είναι δυνατός και να τα καταφέρνει. Την άλλη όμως, οι στρεσογόνοι παράγοντες μπορεί να τον επηρεάζουν αρνητικά και να χάνει τον έλεγχο.

  Σε αυτές τις περιπτώσεις είναι ανάγκη να έχουμε δικούς μας ανθρώπους κοντά μας, να μας στηρίζουν και να μας συμβουλεύουν στις δύσκολες στιγμές, και όταν αυτοί αδυνατούν να το κάνουν, να μη διστάζουμε να απευθυνθούμε σε ειδικούς, οι οποίοι μπορούν να μας δώσουν κατευθυντήριες οδούς και να μας βοηθήσουν να βγούμε από το αδιέξοδο.

  



Η μαγεία των σχέσεων…

  Οι σχέσεις είναι το αναγκαίο κακό στη ζωή μας. Από τη μια μας ανεβάζουν και από την άλλη μας κατεβάζουν. Άλλες, πάλι, φορές είμαστε τόσο πολύ δεμένοι με τους ανθρώπους που έχουμε κοντά μας, και άλλες ζητάμε αφάνταστα τη μοναξιά και θέλουμε να κλειστούμε στον εαυτό μας χωρίς να ακούμε κανέναν.

  Είναι σχέσεις ερωτικές, σχέσεις φιλικές, σχέσεις συγγενικές. Κι όμως, δεν έχει σημασία τόσο ο τύπος της σχέσης, αλλά τα χαρακτηριστικά αυτής. Πως δένεσαι με κάποιον, πως επικοινωνείς μαζί του, πως συμβιώνεις στον ίδιο χώρο, αλλά και πως δέχεσαι έναν χωρισμό ή μια απώλεια αυτής της σχέσης.

  Επηρεαζόμαστε λοιπόν, όλοι, καθώς αλληλεπιδρούμε με τους ανθρώπους, θεωρώ πως σπάνια θα βρεις κάποιον άνθρωπο, ο οποίος να σου πει πως ζει μόνος και δεν του λείπουν οι σχέσεις, πως ποτέ κανείς δεν τον επηρέασε ή αλλιώς δεν τον άγγιξε συναισθηματικά.

  Γιατί, πραγματικά είναι πολύ όμορφο να αλληλεπιδράς με τους ανθρώπους, καθώς η σχέση μαζί τους σε αλλάζει, σε διαμορφώνει, σε βελτιώνει ως άτομο. Όταν, μάλιστα οι σχέσεις είναι στενές, σχέσης αγάπης, ζεστασιάς, στοργής αλλά και σχέσεις μίσους, φθόνου, ζήλειας, ακόμα και αυτές της δεύτερης κατηγορίας, που συνήθως χωρίζουν τους ανθρώπους, ακόμα και αυτές επηρεάζουν τη ζωή μας.

  Όταν, επικοινωνείς καλά, συνεργάζεσαι εποικοδομητικά με κάποιον, όταν αγαπάς, όταν ερωτεύεσαι και όταν σε όλα αυτά που δίνεις, έχεις ανταπόκριση, τότε είναι η σχέση που σε ανεβάζει. Είναι εκείνη η σχέση, που σε κάνει να νιώθεις ικανοποίηση, ευχαρίστηση, εμπιστοσύνη αλλά και ασφάλεια.

  Υπάρχουν όμως, και φορές που κάποιος θα μας πληγώσει, θα μας προδώσει, θα μας πει ψέματα, θα μας ‘καρφώσει’, θα μας αδικήσει. Δυστυχώς, δεν μπορούμε να είμαστε πάντα αρεστοί και πολλές φορές, το παιχνίδι αυτό, που λέγεται ζωή, ρίχνει μια λάθος ζαριά, καθώς εμείς σπάνια έχουμε τον έλεγχο για το πώς θα συμπεριφερθεί ο άλλος και ανατρέπει την κατάσταση.

  Έτσι, χάνουμε τον έλεγχο, την εμπιστοσύνη μας, συχνά χάνουμε και την πίστη μας στους ανθρώπους και τότε είναι η στιγμή, που συναντούμε κάποιον και μας δίνει πάλι αυτό που είχαμε χάσει, το δώρο της ασφάλειας μέσα στη σχέση.

  Γι’ αυτό λοιπόν, μίλησα για τη μαγεία των σχέσεων, γιατί πραγματικά έχουν μια ιδιότητα μαγική, που σε κάνει να νιώθεις πανευτυχής, αλλά μπορεί και να σε πληγώσει, ακόμα και να σε καταστρέψει μπορεί μια σχέση.

  Μη φοβάστε να σχετισθείτε με τους άλλους, οπωσδήποτε πάντα κάτι κερδίζουμε από μια σχέση, ακόμα και να πάρουμε ένα μάθημα, προσφέρετε απλόχερα την αγάπη σας στους άλλους, χωρίς πάντα να ζητάτε να τη λάβετε πίσω. Δώστε κομμάτια του εαυτούς σας, στους ανθρώπους που αγαπάτε, αλλά μην ξεχνάτε να κρατάτε πάντα ‘κάτι’ και για εσάς!