Ένας νταής στο σχολείο.

  Η ενδοσχολική βία είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται τα τελευταία χρόνια όλο και συχνότερα στο περιβάλλον του σχολείου. Τα παιδιά θύματα διπλασιάζονται αριθμητικά και αντίστοιχα οι περιπτώσεις που χρήζουν ψυχολογικής υποστήριξης λόγω της ενδοσχολικής βίας.

  Η ενδοσχολική βία μπορεί να πάρει διάφορες μορφές. Μπορεί να είναι λεκτική, σωματική, ψυχολογική ακόμα και διαδικτυακή όπου η επιρροή της έχει αντίκτυπο στο σχολικό περιβάλλον.

  Στα παιδικά μας χρόνια λίγο ή πολύ πάντα υπήρχαν τα παιδιά-πειραχτήρια στο σχολείο. Εκείνα που ήταν λίγο πιο ζωηρά, εκείνα που ήταν λίγο πιο ανήσυχα. Τα πειράγματά τους, όμως, ήταν αθώα, και σχεδόν ποτέ δεν είχαν σκοπό να πληγώσουν ένα άλλο παιδάκι.

  Σκοπός τότε ήταν να γελάσουν, να παίξουν, να διασκεδάσουν. Δυστυχώς τώρα τα πράγματα έχουν αλλάξει. Τα πειράγματα δεν είναι πια αστεία σημειώματα με γελοίες ζωγραφιές. Ούτε γελάκια πίσω από την πλάτη ενός παιδιού.

  Σήμερα, τα προβλήματα που αντιμετωπίζουν οι εκπαιδευτικοί, οι ειδικοί ψυχικής υγείας σε σχέση με τα παιδιά στο σχολικό περιβάλλον, είναι εκβιασμοί, είναι απομόνωση και αποκλεισμός από την παρέα, είναι κακόβουλα σχόλια, είναι άσχημη σωματική βία.

  Είναι ηλεκτρονική βία με σεξουαλικό περιεχόμενο και εκβιασμούς που σχετίζεται με τα παιδιά στο σχολείο. Είναι συγκάλυψη και σωματική βία από εκβιασμό άλλων παιδιών. Είναι ακόμα και βιασμοί σεξουαλικοί ή ψυχολογικοί.

  Όλα αυτά μπορεί να ακούγονται τραγικά, όμως καθημερινά αντιμετωπίζονται σε όλα τα σχολεία της Ελλάδας σε μικρότερο ή μεγαλύτερο βαθμό.

  Και ενώ γίνονται πάρα πολλά προγράμματα και δράσεις στα σχολεία, το φαινόμενο αντί να σβήνει, αναπτύσσεται και εξελίσσεται όλο και περισσότερο, με αποτέλεσμα περισσότερα παιδάκια που χρήζουν ψυχολογικής, αν όχι ψυχιατρικής υποστήριξης.

  Η βάση αυτού του φαινομένου βρίσκεται στην οικογένεια. Εάν λοιπόν, θέλουμε να παρέμβουμε για να διορθώσουμε κάτι, αυτό είναι να δουλέψουμε με τους γονείς.

  Οι συμπεριφορές που φέρει ένα παιδάκι έχουν πρώτα διαμορφωθεί από την οικογένεια και έπειτα από το σχολικό περιβάλλον. Οπωσδήποτε, σημαντικό ρόλο παίζει και η προσωπικότητα του παιδιού.

  Ωστόσο όμως, κυρίαρχος παράγοντας είναι η ενασχόληση των γονιών με τα παιδιά τους. Εάν βρίσκονται κοντά τους, εάν συμπάσχουν στα προβλήματά τους, εάν είναι διαθέσιμοι, όταν τα παιδιά τους έχουν ανάγκη, μπορούν να ελέγξουν την κατάσταση.

  Οι συνθήκες δυστυχώς σήμερα, και η οικονομική κρίση απαιτούν πολύ χρόνο από τους γονείς, κάνοντας τους να βιώνουν πίεση και άγχος για να φέρουν εις πέρας όλες τις υποχρεώσεις τους, με αποτέλεσμα χωρίς να το θέλουν να παραμελούν τα παιδιά τους.

  Για να επιλυθεί αυτή η κατάσταση, θα πρέπει να δουλέψουμε το φαινόμενο πολυπαραγοντικά και να ασχοληθούμε με όλους τους εμπλεκόμενους, παιδιά, γονείς, εκπαιδευτικούς και σχολικό περιβάλλον. Μόνον τότε θα μπορέσουμε να μειώσουμε τη βία και θα βοηθήσουμε τα παιδάκια να ζήσουν την παιδική ηλικία τους ευχάριστα και ξέγνοιαστα.