Η εύθραυστη φυσιολογικότητά μας

  Καθημερινά ακούμε για εγκλήματα, για αποτρόπαιες πράξεις και προσπαθούμε να αναζητήσουμε τα αίτια, προσπαθούμε να ανακαλύψουμε τι κρυβόταν στην ψυχή του δράστη, που τον έκανε να φτάσει σε αυτό το σημείο.

  Η ψυχική μας υγεία είναι πολύ εύθραυστη και ακόμα, και αν έχει χτιστεί με στέρεα θεμέλια, οι υπάρχουσες καταστάσεις μπορεί να την αποδυναμώσουν  και να την γκρεμίσουν από τη μία στιγμή στην άλλη.

  Δεν είναι εύκολο να ανταποκρινόμαστε σε όλα τα χτυπήματα της ζωής. Χρειάζεται μεγάλη ψυχική αντοχή, αλλά και ένα καλό υποστηρικτικό περιβάλλον, οικογένεια, φίλοι, συγγενείς είναι αυτοί, που μπορούν να λειτουργήσουν σαν υποβοηθητικές κολόνες στις δύσκολες στιγμές μας.

  Ένα πένθος, ένας χωρισμός, μία ζωή γεμάτη στρεσογόνους παράγοντες, μπορεί εύκολα να οδηγήσει κάποιον από την ψυχική υγεία στην ψυχική ασθένεια.

  Πόσες πιθανότητες έχει ένας ψυχικά ασθενής να προβεί σε μία αποτρόπαια πράξη; Όσες ακριβώς και ένας ψυχικά υγιής. Συνήθως όμως, δίνεται σημασία σε εγκλήματα που έχουν πράξει οι ψυχικά ασθενείς. Και εάν ο δράστης δεν είχε ψυχικά προβλήματα, ο κόσμος ψάχνει να τα βρει για να του τα φορτώσει.

  Τελικά, ποιος είναι πιο επικίνδυνος, ένας ψυχικά ασθενής ή ένας ψυχικά υγιής; Και οι δύο το ίδιο, και πιθανώς ο δεύτερος να επιτύχει και καλύτερα την πράξη του, αφού το μυαλό του λειτουργεί άρτια.

  Η ψυχική ασθένεια και η υγεία, ας πούμε πως συνδέονται με μία νοητή γραμμή, στην οποία αμφιταλαντευόμαστε σε όλη τη ζωή μας, αναλόγως με τις κοινωνικές συνθήκες, που βιώνουμε. Το πιο εύκολο είναι να περάσουμε από την υγεία στην ασθένεια, όμως με σημαντική προσπάθεια υπάρχει γυρισμός.

  Δεν είναι σωστό να καταδικάζουμε τους ψυχικά ασθενείς, ως επικινδύνους, γιατί όλοι είμαστε εν δυνάμει επικίνδυνοι. Υπό αντίξοες συνθήκες, ο καθένας από εμάς μπορεί να είναι ένας ψυχικά πάσχοντας.

  Οφείλουμε να σεβόμαστε την οποιαδήποτε ασθένεια, κάποιος μπορεί να κουβαλά, είτε σωματική, είτε ψυχική, και να μην τον πολεμάμε, διότι εκείνος, ήδη κάνει έναν πόλεμο με τον ίδιο του τον εαυτό. 

  Ας βγάλουμε τις ταμπέλες, που θέλουμε να δίνουμε στους ανθρώπους και ας τους αντιμετωπίσουμε απλώς σαν ανθρώπους με τις ιδιαιτερότητές τους, τα ελαττώματά τους και τα πλεονεκτήματά τους.