Δεν υπάρχει αμφιβολία ότι το σεξ αποτελεί φυσιολογικό τμήμα της ανθρώπινης ζωής. Όταν, όμως, μονοπωλεί τις σκέψεις, όταν η ανάγκη γι' αυτό γίνεται τόσο μεγάλη ώστε επεμβαίνει στην εργασία και τις σχέσεις και όταν δεν μπορεί κανείς να ελέγξει τις ορμές του όσο κι αν προσπαθεί, τότε είναι πολύ πιθανόν να έχει μετατραπεί σε αληθινό πρόβλημα.
Το πως ακριβώς θα ονομαστεί αυτό το πρόβλημα, δεν είναι ακόμα ξεκάθαρο. Πολλοί ειδικοί υποστηρίζουν ότι όσοι νιώθουν μια εσώτερη δύναμη να τους σπρώχνει στο σεξ είναι απλώς εθισμένοι σ' αυτό. Άλλοι αντιτείνουν ότι πρόκειται για ψυχιατρικό πρόβλημα, που ανήκει στην κατηγορία των ιδεοληπτικών-καταναγκαστικών διαταραχών.
Είναι γνώριμη η συμπεριφορά στους ειδικούς μέσα από τις περιπτώσεις ατόμων που ολόκληρη η καθημερινότητα τους περιστρέφεται γύρω από τη αναζήτηση σεξουαλικών δραστηριοτήτων και εμπειριών και η οποία συνοδεύεται από υπερκατανάλωση χρόνου «ερωτικοποίησης» του εαυτού τους, αναζήτησης σεξουαλικών εμπειριών και σεξουαλικής ικανοποίησης.
Τόσο οι άνδρες, όσο και οι γυναίκες μπορεί να επιδείξουν τέτοια συμπεριφορά, ακόμα και όταν κατά τα άλλα λειτουργούν άψογα μέσα στην κοινωνία, κάτι που ισχύει για την πλειονότητα από αυτούς. Οι περισσότεροι πάσχοντες είναι επίσης παντρεμένοι ή έχουν έναν μακροχρόνιο σύντροφο.
Πολλοί από τους άνδρες αντιμετωπίζουν προβλήματα με την αληθινή οικειότητα, και χρησιμοποιούν το σεξ για να αντιμετωπίσουν προβλήματα, όπως η μοναξιά, η κατάθλιψη, το άγχος ή το στρες της καθημερινής ζωής. Με άλλα λόγια, χρησιμοποιούν εντελώς παρορμητικά το σεξ ως τρόπο σωματικής και ψυχολογικής εκτόνωσης.
Τα πρώτα στάδια του έρωτα είναι έντονα, γεμάτα εκπλήξεις και συγκινήσεις. Η πραγματική οικειότητα όμως, αυτή που χαρακτηρίζει μια σταθερή και δυνατή σχέση, είναι κάτι που έρχεται αργότερα, εξελίσσεται με το χρόνο και είναι κάτι παραπάνω από σεξουαλικό πάθος, ένταση, και ρομαντισμό.
Όμως, για το άτομο που είναι εξαρτημένο από την αγάπη και το σεξ, ο έρωτας, η σεξουαλικότητα, η οικειότητα, τα όμορφα συναισθήματα μιας σχέσης είναι γεμάτα παγίδες, άγχος και ψυχικό πόνο. Τα άτομα αυτά ζουν σε ένα χαοτικό συναισθηματικό κόσμο απόγνωσης κι απελπισίας, με τον μόνιμο φόβο ότι θα μείνουν μόνα ή ότι θα τα απορρίψουν οι άλλοι και κυνηγούν διαρκώς την τέλεια σχέση που θα δώσει τέλος σε όλα τους τα προβλήματα.
Αντίθετα με τον ψυχικά υγιή άνθρωπο που ψάχνει για μια σχέση που θα του συμπληρώνει τη ζωή, το άτομο με εξάρτηση από την αγάπη και το σεξ ψάχνει για κάτι έξω από τον εαυτό του, ένα άλλο άτομο, μια σχέση ή εμπειρία, που θα του προσφέρει την συναισθηματική και ψυχολογική σταθερότητα που το ίδιο δε διαθέτει.
Έτσι, όπως ο ναρκομανής χρησιμοποιεί το ναρκωτικό και ο αλκοολικός το ποτό, ο άνθρωπος με εξάρτηση από την αγάπη και τις σχέσεις, τις χρησιμοποιεί για να διορθώσει τον εαυτό του και να διασφαλίσει τη συναισθηματική του ισορροπία.
Όταν όμως ο έρωτας και η σεξουαλικότητα χρησιμοποιούνται ως τρόπος για να ανταπεξέλθει κανείς στη ζωή και όχι για προσωπική ανάπτυξη, μοίρασμα και συντροφικότητα, η επιλογή του παρτενέρ συνήθως είναι λανθασμένη. Οι αποφάσεις παίρνονται βάσει κριτηρίων όπως, «αν θα με εγκαταλείψει ή όχι», «πόσο καλή είναι η σεξουαλική μας ζωή», «πώς θα καταφέρω να τον/την κρατήσω».
Τέτοιου είδους σχέσεις δημιουργούν εξάρτηση, ενοχές και συχνά κακομεταχείριση. Επειδή το άτομο με την εξάρτηση είναι πεπεισμένο ότι δεν αξίζει, δεν αισθάνεται ότι αγαπιέται, νιώθει ότι δεν έχει αξία και δεν πιστεύει στον εαυτό του, χρησιμοποιεί τη γοητεία, τον έλεγχο, τον δόλο για να προσελκύσει και να κρατήσει τον/τη σύντροφό του.
Πάνω στην απελπισία που του δημιουργείται βιώνοντας τέτοιες σχέσεις, μπορεί να παρουσιάσει επεισόδια ανορεξίας ή βουλιμίας. Η ολική αποχή από το παιχνίδι των σχέσεων χρησιμοποιείται μερικές φορές χωρίς επιτυχία, αφού δε λύνει τα ψυχολογικά προβλήματα που βρίσκονται στη βάση αυτής της συμπεριφοράς.
Τελειώνοντας είναι σημαντικό να αναφερθεί πως τα άτομα που είναι εξαρτημένα από την αγάπη και το σεξ, όπως και τα άτομα που έχουν εξάρτηση από τα ναρκωτικά ή το ποτό, δε μαθαίνουν από τις συνέπειες των πράξεών τους και τα λάθη τους. Όταν ο πόνος από αυτές τις συμπεριφορές και καταστάσεις γίνει μεγαλύτερος από τον πόνο και την πρόκληση του να δημιουργούν αλλαγή, τότε ξεκινάει η απεξάρτηση τους.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου