Υπάρχει ένας μύθος που λέει ότι οι άντρες έχουν ανάγκη να κάνουν τις σκανταλιές τους, απιστίες δηλαδή, γιατί έτσι είναι η αντρική φύση, και ότι οι γυναίκες αντίθετα δεν αποζητούν τέτοιου είδους περιπέτειες, γιατί αυτές επίσης από τη φύση τους δεν τις χρειάζονται. Μπορεί να ήταν πολύ πιο εύκολα τα πράγματα για όλους αν ίσχυε αυτό. Αν ρίξουμε όμως μια ματιά γύρω μας και είμαστε ειλικρινείς, θα διαπιστώσουμε ότι αυτός ο μύθος είναι πράγματι μύθος, ή μάλλον μια υπεραπλουστευμένη αντίληψη, που αντιστοιχεί μόνο σ’ ένα ελάχιστο κομμάτι της αλήθειας. Οι γυναίκες μοιάζουν και να επιθυμούν και να επιδιώκουν πολλές φορές την απιστία, ειδικά τις τελευταίες δεκαετίες. Ποιοι είναι όμως οι λόγοι που τις οδηγούν εκεί;
Ο ρόλος τον οποίο καλούνται να αναλάβουν οι γυναίκες έχει εμπλουτιστεί μεν με καινούργια πεδία δράσης επάγγελμα, κοινωνική δραστηριότητα, οικονομική απεξάρτηση, αλλά μάλλον δεν έχει αλλάξει και πολύ στα βασικά του στοιχεία. Ως προς το θεσμό του γάμου και της οικογένειας δηλαδή, εξακολουθεί να είναι αρετή για τις γυναίκες και απαίτηση από αυτές, έστω και ανομολόγητη, να είναι αφοσιωμένες, στοργικές, πρόθυμες να θυσιάσουν τις δικές τους ανάγκες και επιθυμίες, παραχωρητικές και δοσμένες στα παιδιά και στο σύζυγό τους. Ίσως λοιπόν μπορούμε να πούμε ότι συνήθως βαραίνει περισσότερο για μια γυναίκα το να απατήσει τον άντρα της από ότι βαραίνει για έναν άντρα. Και ίσως είναι αυτό που μας κάνει να υποθέτουμε ότι είναι λίγο διαφορετικοί οι λόγοι που οδηγούν μια γυναίκα σε μια τέτοια απόφαση από τους λόγους ενός άντρα.
Θεωρείται πως οι γυναίκες συνήθως αισθάνονται σεξουαλική επιθυμία μόνο όταν αγαπούν. Αυτό δεν ισχύει, τουλάχιστον όπως διαπιστώνεται σε έρευνες με σημερινές γυναίκες και μάλιστα όχι μόνο νέες, αλλά μιας γκάμας ηλικιών από 25-30 έως 65 ετών περίπου. Οι γυναίκες έχουν σεξουαλικές επιθυμίες, όπως και οι άντρες, μόνο που είναι πολύ πιο διστακτικές στο να τις δείξουν, έστω και διακριτικά, γιατί κινδυνεύουν να παρεξηγηθούν, να χαρακτηριστούν σεξομανείς, λυσσασμένες, γελοίες, ανήθικες. Αυτό δεν σημαίνει τίποτε άλλο από το γεγονός ότι και οι γυναίκες δεν παύουν να έχουν ανάγκη από σεξουαλική επαφή, ιδιαίτερα όταν βρίσκονται σε μια συντροφική σχέση που έχει πάψει να είναι ικανοποιητική. Εκεί όπου διαφέρουν μάλλον από τους άντρες είναι στα στοιχεία της σχέσης που νιώθουν πιο πολύ να τους λείπουν. Όταν δηλαδή οι ανάγκες τους από τη σχέση παύουν να καλύπτονται, αυτό μπορεί ν’ αποτελέσει κίνητρο για απιστία.
Ωστόσο στις μέρες μας ισχύει για τις γυναίκες το εξής παράδοξο, αναμένεται από αυτές να είναι όμορφες, ελκυστικές, να επιδεικνύουν τη θηλυκότητά τους, να είναι σέξι, ακόμα και προκλητικές, κάτι που πολλές φορές επιθυμούν και οι ίδιοι τους οι σύντροφοι. Από την άλλη μεριά, αυτή η πρόκληση πρέπει να μην έχει αντίκρισμα. Είναι δηλαδή σαν να πρέπει να ξυπνούν την επιθυμία χωρίς εκείνες να δείχνουν επιθυμία. H διαχείριση αυτού του παραδόξου δεν είναι καθόλου απλή, τόσο για τους άντρες όσο και για τις ίδιες τις γυναίκες.
Υπάρχει ίσως και μια πιο βαθιά αιτία που ωθεί τις γυναίκες πολλές φορές σχεδόν χωρίς να το καταλάβουν να βρεθούν σε μια εξωσυζυγική σχέση, που τις κάνει συνήθως να νιώθουν ενοχές, τύψεις, φόβο. Μία από τις ιδιαίτερα αρνητικές παρενέργειες της γυναικείας απελευθέρωσης είναι ότι οι γυναίκες έχουν επιφορτιστεί με ένα σωρό πρέπει, στα οποία οφείλουν να ανταποκριθούν: πρέπει, εκτός από καλές σύντροφοι και μητέρες και καλές επαγγελματίες, να είναι και ωραίες, σέξι, δυναμικές, φιλόδοξες. Το πολύ μεγάλο βάρος από καθήκοντα και προσδοκίες και η προσπάθεια να πλησιάσουν μια ιδανική εικόνα γυναίκας τις κάνουν συχνά να παραμελούν πολύ βαθιές, πρωταρχικές ανάγκες του εαυτού τους, να μην ξέρουν καλά-καλά τι χρειάζονται για να νιώθουν οι ίδιες ήρεμες και ικανοποιημένες με τη ζωή τους.
Θα μπορούσαμε να πούμε ότι η απιστία συμβαίνει πολλές φορές σαν μια υποσυνείδητη προσπάθεια απόδρασης από όλα αυτά, σαν μια αναζήτηση του ίδιου τους του εαυτού, που δυστυχώς δεν μπόρεσε να γίνει μέσα στο πλαίσιο της συζυγικής σχέσης. H απιστία είναι δηλαδή καμιά φορά σαν το εισιτήριο για ένα ταξίδι που μπορεί πράγματι να τις οδηγήσει πιο κοντά στον εαυτό τους και όχι σπάνια να τις επαναφέρει στην προηγούμενη σχέση τους.
Ωστόσο δεν πρέπει να ξεχνάμε το γεγονός ότι οι γυναίκες, με το ντύσιμό τους, τις κινήσεις τους, τη συμπεριφορά τους, πρέπει να αποπνέουν συγκαλυμμένη θηλυκότητα και ερωτισμό, για να προκαλούν το ενδιαφέρον των ανδρών. Άλλωστε, η ομορφιά, και μάλιστα η αισθησιακή ομορφιά, είναι συνυφασμένη με τη γυναικεία υπόσταση και ίσως δεν είναι υπερβολή αν πούμε ότι μια γυναίκα που δεν είναι όμορφη σύμφωνα με την επικρατούσα αντίληψη για την ομορφιά, αντιμετωπίζεται σαν λιγότερο γυναίκα.
Όταν, λοιπόν, μια γυναίκα περάσει μια ορισμένη ηλικία ή λόγω της μητρότητας δεν ανταποκρίνεται πια στα πρότυπα ομορφιάς και ερωτισμού, μπορεί να νιώθει ότι υποβιβάζεται η θηλυκότητά της. Αυτό δεν είναι οπωσδήποτε ευθύνη κάποιου άλλου, σε ορισμένες περιπτώσεις μάλιστα είναι οι ίδιες οι γυναίκες που αισθάνονται μη ερωτικές, χωρίς οι άνδρες τους να τις βλέπουν έτσι. Έτσι, μια γυναίκα μπορεί να γίνει πολύ ευάλωτη στην παραμικρή ένδειξη ότι αρέσει σε έναν άνδρα ή μπορεί να επιδιώξει η ίδια μια εξωσυζυγική περιπέτεια προκειμένου να νιώσει ότι είναι ακόμα επιθυμητή. O θαυμασμός ενός άνδρα, η αίσθηση ότι μπορεί να γοητεύσει μπορεί να αποτελέσει αρκετά δυνατό κίνητρο για να απατήσει μια γυναίκα τον άνδρα της, χωρίς έως τότε να το έχει σκεφθεί ποτέ.
Φαίνεται πως, όσον αφορά τουλάχιστον τις γυναίκες, η απιστία δεν είναι μια συνειδητή απόφαση του τύπου τώρα δεν μου κάνει η σχέση μου και θα βρω εραστή, αλλά συμβαίνει όταν παύουν να καλύπτονται οι ανάγκες των συζύγων. Συνήθως η σχέση είναι και για τους δύο μη ικανοποιητική, αλλά είναι ο ένας που το νιώθει, το συνειδητοποιεί, το εκφράζει πιο έντονα, ίσως επειδή στη συγκεκριμένη στιγμή είναι πιο επιτακτική η ανάγκη του για αλλαγή, και εντέλει για ανατροπή της στασιμότητας.
Δεν υπάρχουν σχόλια:
Δημοσίευση σχολίου