Μετά από την καταιγίδα…

  Κάποτε μου είχε πει κάποιος, “μία σχέση για να λέγεται σχέση δε θα μπορούσε να υφίσταται χωρίς τσακωμούς, καβγάδες, και όλα τα παρελκόμενα που τη διέπουν για να θεωρείται σχέση”, τότε προσπάθησα να τον πείσω, πως η ηρεμία και η γαλήνη στις σχέσεις είναι το ζητούμενο για να θεωρούνται ως ευτυχισμένες.

  Σήμερα, μετά από κάποια χρόνια, οπωσδήποτε δεν έχω αλλάξει την άποψη, ότι θα πρέπει να ζητούμε την ηρεμία, όμως σίγουρα οφείλω να ομολογήσω, πως χωρίς καταιγίδες οι σχέσεις μοιάζουν τόσο ανιαρές, τόσο βαρετές και χωρίς ουσία.

  Φυσικά δε θέλω να ακυρώσω σχέσεις, που πραγματικά οι σύντροφοι καταφέρνουν να διατηρούν για χρόνια το αίσθημα της γαλήνης μεταξύ τους, χωρίς να φιλονικούν, χωρίς να διαπληκτίζονται και γενικότερα χωρίς να υπάρχουν συννεφάκια από πάνω τους, σίγουρα είναι άξιοι για έρευνα.

  Ο συνήθης άνθρωπος, θα μπορούσαμε να πούμε είναι αυτός, που εάν δεν υπήρχε λίγο ένταση στην ζωή του, δεν θα άντεχε, σε σημείο καμιά φορά που λέμε, πως προκαλεί χωρίς λόγο εντάσεις για να νιώσει ότι ζει, ότι υπάρχει. Διαπληκτίζομαι, άρα υπάρχω θα μπορούσαμε να πούμε σήμερα…

  Το να διαπληκτίζεσαι δεν είναι κάτι κακό, ως διαφορετικές προσωπικότητες σίγουρα οι απόψεις μας διαφέρουν, και συχνά τείνουν προς αντίθετες εντελώς πλευρές. Η ένταση είναι αυτή, που δίνει ζωή στα ζευγάρια, και όταν λέω ένταση εννοώ με κάθε τρόπο, είτε αυτή είναι μια καταιγίδα, δηλαδή τσακωμούς, είτε αυτή είναι ένας ανεμοστρόβιλος πάθους, ο έρωτας αλλιώς.

  Μέσα από τις έντονες συζητήσεις, ανταλλάσσουμε τις απόψεις μας, συχνά είναι και μια ευκαιρία για να εκτονωθούμε, να ξεσπάσουμε και να αποβάλλουμε το άγχος, το στρες και ότι άλλο μας καταπιέζει και δεν γνωρίζουμε, πώς να το εκφράσουμε.

  Είναι λοιπόν, μια έξοδος των καταπιεσμένων συναισθημάτων, είτε από την προσωπική μας ζωή, είτε από την επαγγελματική, που δυστυχώς προσπέφτουν επάνω στο άτομο που θα βρεθεί κάτω από την καταιγίδα. Συχνότερα είναι τα μέλη της οικογένειάς μας, γονείς, σύντροφοι, παιδιά.

  Το ιδανικό θα ήταν, ότι μας καταπιέζει να το εξωτερικεύαμε και μάλιστα στον αντίστοιχο άνθρωπο, όμως επειδή συχνά αυτό είναι δύσκολο έως και ακατόρθωτο, καλό θα ήταν να βρίσκαμε το εξιλαστήριο θύμα και ποιος άλλος καλύτερος από τον σύντροφό μας;

  Φυσικά δεν πιστεύω πως θα πρέπει τα ζευγάρια, να αρχίσουν από σήμερα να τσακώνονται για να γίνουν ευτυχισμένα. Όμως είναι ένας τρόπος να έρθουν πιο κοντά, να βιώσουν την ένταση, αλλά κυρίως την υπέροχη ηλιόλουστη μέρα μετά την καταιγίδα.

  Μετά από έναν τσακωμό οι άνθρωποι έρχονται πιο κοντά, γνωρίζουν κι άλλες πλευρές του συντρόφου τους αλλά και του ίδιου τους του εαυτού, πτυχές της προσωπικότητας, που ίσως δεν γνώριζαν, ανάγκες άγνωστες, ή πάθη και επιθυμίες ανεκπλήρωτες.

  Κλείνοντας, θα ήθελα να δώσω έμφαση μονάχα στην ένταση με οποιοδήποτε τρόπο σε μια σχέση. Όσο λοιπόν, καταφέρνουμε να την διατηρούμε, τόσο δυνατά θα ζούμε τη ζωή μας, οπωσδήποτε στόχος είναι να αναδύεται μια θετική ενέργεια μέσα από την ένταση και να μη μένουμε στις καταιγίδες! Στόχος δεν είναι ένας τσακωμός, αλλά το αποτέλεσμα αυτού.