Η σημασία της καλής επικοινωνίας και πως αυτή βοηθάει τις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

  Όταν αποκτούμε οικογένεια και γινόμαστε γονείς συχνά ξεχνάμε ότι είμαστε άτομα με ανάγκες, επιθυμίες, αδυναμίες ασυνέπειες, αλλά και δικαιώματα, ξεχνάμε ότι είμαστε άνθρωποι. Επωμιζόμαστε το βαρύ φορτίο των ευθυνών απέναντι στην οικογένειά μας, αναπτύσσουμε συναισθήματα ενοχής και ανεπάρκειας, προσπαθούμε όλο και περισσότερο και έτσι συχνά χάνουμε τον πραγματικό μας εαυτό. Υποφέρουμε, και μαζί με μας κα τα παιδιά μας, γιατί τα παιδιά, μας εκτιμούν πολύ περισσότερο όταν είμαστε ο εαυτός μας, όταν είμαστε άνθρωποι, με τις αδυναμίες και τα ελαττώματά μας. Πώς μπορούμε να είμαστε ο αληθινός εαυτός μας απέναντι στα παιδιά μας; Η απάντηση βρίσκεται στην κατανόηση μερικών βασικών αρχών που χαρακτηρίζουν τις ανθρώπινες σχέσεις.

  Οι διαπροσωπικές σχέσεις αποτελούν το κλειδί για την προσωπική ανάπτυξη και ταυτότητα, την παραγωγικότητα και την επαγγελματική επιτυχία, το νόημα και την ποιότητα της ζωής, τη σωματική και ψυχική υγεία, την επιτυχή αντιμετώπιση αγχογόνων καταστάσεων, την αυτοπραγμάτωση και τον ανθρωπισμό του κάθε ανθρώπου. Μέσα από τις θετικές διαπροσωπικές του σχέσεις ο άνθρωπος, βοηθιέται να ξεπεράσει τις ανασφάλειες και τα άγχη, να γνωρίσει καλύτερα τον εαυτό του, να αλλάξει τη συμπεριφορά του και να εξελιχθεί. Ένα από τα βασικά στοιχεία που κάνουν τον άνθρωπο να ξεχωρίζει και του υπενθυμίζει ότι είναι ζωντανός, είναι η δυνατότητα για χαρά, διασκέδαση, φροντίδα, ζεστασιά και προσωπική εκπλήρωση στις σχέσεις του με τους συνανθρώπους του. Ο άνθρωπος εξαρτάται από τους συνανθρώπους του για την προσωπική του ευτυχία και ολοκλήρωση και για τον λόγο αυτό πρέπει να μάθει να επικοινωνεί και να αλληλεπιδρά εποικοδομητικά μαζί τους.

Οι εποικοδομητικές διαπροσωπικές σχέσεις προϋποθέτουν ορθή επικοινωνία. Τι σημαίνει όμως σωστή, αποτελεσματική επικοινωνία και πώς επιτελείται; Η σωστή, η επιτυχημένη επικοινωνία επιτελείται όταν η διαπροσωπική αλληλεπίδραση ακολουθεί κάποιους κανόνες. Δηλαδή η αλληλεπίδραση στηρίζεται στον τρόπο με τον οποίο αντιλαμβανόμαστε τη συμπεριφορά και τις πράξεις του άλλου, στην απόφασή μας για το πώς θα αντιδράσουμε και θα δράσουμε σε αυτές και στον τρόπο με τον οποίο θα αντιληφθούμε την αντίδραση του άλλου στις δικές μας ενέργειες. Αυτή η διαδικασία επαναλαμβάνεται σε κάθε είδος διαπροσωπικής αλληλεπίδρασης και παρέχει το πλαίσιο μέσα στο οποίο οι άνθρωποι χτίζουν και διατηρούν σχέσεις.

  Ο βασικός παράγοντας που εμπλέκεται και δυσκολεύει την εποικοδομητική επικοινωνία είναι ο συναισθηματικός. Οι περισσότεροι άνθρωποι είναι τόσο απασχολημένοι με τα δικά τους θέματα που δεν παρακολουθούν το μήνυμα που τους μεταβιβάζει ο άλλος. Επίσης, κάποιοι άνθρωποι ενδιαφέρονται τόσο πολύ να πουν αυτό που έχουν στο μυαλό τους, που δεν παρακολουθούν αυτό που τους λέει ο άλλος. Αντίθετα περιμένουν πότε θα σταματήσει να μιλάει για να πουν αυτό που θέλουν. Άλλοτε πάλι, είναι τόσο σίγουροι ότι γνωρίζουν τι θα πει ο άλλος, ώστε διαστρεβλώνουν το μήνυμά του για να το ταιριάξουν με τις προσδοκίες τους (ένα απλό παράδειγμα είναι όταν ζητάμε από την σύντροφό μας να πάμε μια εκδρομή και μεταφράζουμε ως άρνηση την απάντησή της: «άσε με να σκεφτώ λίγο» επειδή πιστεύουμε ότι δεν θέλει).

  Ο άμεσος στόχος είναι να βοηθηθεί ο συνομιλητής μας να μοιραστεί μαζί μας αυτό που τον, την απασχολεί. Το μοίρασμα αυτό από μόνο του είναι βοηθητικό. Ακόμη και όταν δεν έχουμε τίποτα να αποκριθούμε, το να ακούμε σιωπηλά αλλά ενεργητικά και με ενδιαφέρον, βοηθάει.

  Συχνά πιστεύουμε ότι από τη στιγμή που ένας άνθρωπος μας εμπιστεύεται μια σκέψη, πράξη ή συναίσθημα, θα πρέπει κάτι να κάνουμε, κάπως να αντιδράσουμε. Κάτι τέτοιο όμως δεν είναι απαραίτητο. Βοηθάμε ακούγοντας και προσπαθώντας με όλες τις βοηθητικές δεξιότητες που προαναφέρθηκαν, να ξεκαθαρίσει ο συνομιλητής μας τις σκέψεις, τα συναισθήματα, τα κίνητρα των πράξεων του. Αν επιτύχει σε αυτό, θα οδηγηθεί από μόνος του σε τρόπους βελτίωσης τους.