Ένας χωρισμός στην εποχή μας και η αντιμετώπιση του.

 Η επιλογή και η διατήρηση ενός ιδανικού συντρόφου και η αρμονία στις ερωτικές μας σχέσεις είναι ζητήματα που καθημερινά απασχολούν τους σύγχρονους ανθρώπους, και ιδιαίτερα τους νέους. Δεν είναι λίγοι αυτοί που υποστηρίζουν, ότι η σύγχρονη εποχή είναι μια εποχή δύσκολη για τις ανθρώπινες σχέσεις. Μάλιστα, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία, συχνά, διατυπώνουν την άποψη, ότι οι νέοι σήμερα έχουν γίνει πιο επιλεκτικοί στην επιλογή του συντρόφου, πιο ατομικιστές και συμβιβάζονται λιγότερο απ’ ότι στο παρελθόν, γεγονός που παρεμποδίζει τη δημιουργία και πολύ περισσότερο, τη διατήρηση μια αρμονικής σχέσης ή και της συμβίωσης μεταξύ των δύο φύλων.

  Η τάση της σύγχρονης γενιάς να διεκδικεί και να έχει απαιτήσεις από το άτομο που έχει επιλέξει ως σύντροφο, είναι απόλυτα λογική.  Αυτό όμως, που αμελούν κάποιοι από εμάς, είναι να θέτουν συγκεκριμένα όρια και φραγμούς στις επιθυμίες και στις διεκδικήσεις τους. Σαφέστατα, δεν μπορούμε να επιλέξουμε ως σύντροφο ένα άτομο που οι στόχοι και οι επιθυμίες μας είναι εκ διαμέτρου αντίθετες. Από την άλλη μεριά όμως, δεν πρέπει να αφήνουμε τους στόχους και τις φιλοδοξίες μας, να μας κάνουν εγωκεντρικούς και να γίνονται εμπόδια στις σχέσεις μας με τους άλλους.

  Οι περισσότεροι από εμάς, μετά από έναν χωρισμό, αναζητούμε τους λόγους που μας οδήγησαν σε αυτό το συναισθηματικό αδιέξοδο. Συχνά, πολλά άτομα ακολουθούν λανθασμένους τρόπους αξιολόγησης ενός χωρισμού. Προβληματισμοί και ερωτήματα όπως, «Γιατί επιλέγω πάντα συντρόφους τόσο εγωιστές;»,  «Μήπως τελικά δεν πρόσφερα τόσα όσα έπρεπε σε αυτή τη σχέση;», «Γιατί όσα επιδιώκω στη ζωή έρχονται πάντα σε σύγκρουση με τους στόχους του συντρόφου μου;», μας οδηγούν πολλές φορές σε λανθασμένες αποφάσεις και συμπεράσματα.

  Ο φόβος της μοναξιάς είναι αυτός, που πολλές φορές εγκλωβίζει κάποια άτομα σε μια σχέση που δεν τους εκφράζει και δεν τους αντιπροσωπεύει. Είναι σίγουρο, πως σχέσεις που βασίζονται αποκλειστικά στο συναίσθημα αυτό δεν μπορεί παρά να καταλήξουν σε αδιέξοδο. Με τον σύντροφό μας, μας δένει η αγάπη, η επικοινωνία, η αμοιβαία κατανόηση και αποδοχή και όχι φόβος να αντιμετωπίσουμε μόνοι τη ζωή και τις δυσκολίες που αυτή έχει.

  Λίγοι είναι αυτοί που θα διαφωνήσουν, πως η ανασφάλεια που βιώνουν οι άνθρωποι απέναντι στις προκλήσεις και στο ρυθμό της σύγχρονης ζωής είναι ένας βασικός λόγος, που συχνά δημιουργεί πρόβλημα στις ερωτικές τους σχέσεις. Έτσι, λοιπόν, η ανασφάλεια αυτή μπορεί να μας οδηγήσει είτε σε μια δυσλειτουργική σχέση εξάρτησης, είτε σε ένα φόβο για συναισθηματική προσκόλληση στον άλλον.

  Παρόλο που η επαγγελματική και συναισθηματική ανασφάλεια θα περιμέναμε να οδηγεί κυρίως σε αμοιβαίες υποχωρήσεις και συμβιβασμούς, φαίνεται πως μερικούς ανθρώπους τους κάνει πιο αδιάλλακτους, πιο φιλόδοξους και πιο εγωκεντρικούς. Αυτοί οι άνθρωποι καθοδηγούνται συνήθως από μια προσπάθειά να αποφύγουν την παγίδα της εξάρτησης και της προσκόλλησης στο σύντροφό τους. Το μοίρασμα των συναισθημάτων, των προβληματισμών και της ανασφάλειας ακόμα, που νιώθουμε με τον ερωτικό μας σύντροφο είναι κατά κύριο λόγο, αυτό που κάνει μια σχέση βαθύτερη και ουσιαστικότερη.

  Φαινόμενο της εποχής αποτελεί και η ευκολία με την οποία οι νέοι άνθρωποι από τους πρώτους κιόλας μήνες της σχέσης ή της κοινής τους ζωής αναφέρουν το χωρισμό, σαν λύση σε ένα πρόβλημα που προκύπτει. Κατά κάποιο τρόπο, τα νέα ζευγάρια μοιάζουν προετοιμασμένα και συμφιλιωμένα από την αρχή, με την ιδέα του χωρισμού. Δεν αποδέχονται το συμβιβασμό σαν λύση σε κάποια ζητήματα, εμμένοντας εγωκεντρικά στις απόψεις και στις αποφάσεις τους. Δυστυχώς, στην εποχή μας οι άνθρωποι προσαρμόζονται δύσκολα  και δεν έχουν το απαιτούμενο ψυχικό σθένος για να αντιμετωπίσουν μια κατάσταση όπως είναι η δέσμευση και η αποκλειστική αφοσίωση σε ένα άτομο.

  Η διάλυση μιας σχέσης και η αντιμετώπιση του πόνου και των συναισθημάτων πικρίας, θυμού, φόβου και απογοήτευσης είναι μια αρκετά συνηθισμένη κατάσταση στη ζωή μας. Ο χωρισμός χαρακτηρίζεται από πολλούς ως ένας μικρός θάνατος. Εκ των πραγμάτων λοιπόν, ένας θρήνος όχι μόνο έπεται του χωρισμού, αλλά σχεδόν επιβάλλεται.

  Δώστε την ευκαιρία στον εαυτό σας να θρηνήσει τη σχέση, αλλά σταματήστε να σκέφτεστε τί κάνατε λάθος και τί δεν κάνατε σωστά. Το παρελθόν δεν υπάρχει και δεν διορθώνεται ενώ το μέλλον καθορίζεται, κατά κύριο λόγο, από εσάς. Οι βαριές σκέψεις, η αδυναμία λήψης αποφάσεων και η μοιρολατρία, που ακολουθούν δημιουργούν αδιέξοδα και στενοχώρια. Αγαπήστε τον εαυτό σας και τις ανάγκες του. Άλλωστε, μόνο αν αγαπήσουμε τον εαυτό μας θα μπορέσουμε να αγαπήσουμε και τους άλλους γύρω μας. Κάντε ένα απολογισμό, τι δώσατε και τι πήρατε και καταγράψτε τις προσπάθειες που κάνατε χάριν αυτής της σχέσης. Ο απολογισμός μπορεί να είναι ιδιαίτερα αποκαλυπτικός.

  Πενθήστε για αυτή την απώλεια όσο το έχετε ανάγκη, βάλτε την στην άκρη και προχωρήστε παραπέρα. Κι όταν το πένθος σας τελειώσει, όταν αποφασίσετε να ξεκινήσετε κάτι καινούριο, κάντε το χωρίς τον φόβο και την προκατάληψη του παρελθόντος. Είναι άδικο και για σας αλλά και για το καινούριο άτομο που θα βρίσκεται στη ζωής σας.