Τύψεις, ενοχές, ερινύες…

  Ο άνθρωπος από τη φύση του είναι ένα ον τόσο δημιουργικό, αλλά συνάμα το ίδιο και καταστροφικό, όχι μόνο για τους άλλους, αλλά πολλές φορές και για τον ίδιο του τον εαυτό.

  Υπάρχουν άνθρωποι που αναζητούν το δίκαιο στους νόμους της πολιτείας, αλλά πολλές φορές και στους νόμους της ηθικής, αυτούς δηλαδή που φτιάχνουν οι άνθρωποι, διαφορετικούς για την κάθε κοινωνία. Είναι εκείνοι οι νόμοι, που παρέχουν την ισορροπία στη συμβίωση τους.

  Υπάρχουν όμως, και άλλοι, οι οποίοι πέρα από τους γραπτούς και άγραφους νόμους, έχουν υιοθετήσει τον δικό τους κώδικα δεοντολογίας, ένα μοναδικό κώδικα ηθικής, τον οποίο κατέχει ο καθένας μας λίγο πολύ, αλλά σε κάποιους λειτουργεί καθοριστικά.

  Σε αυτό το άρθρο, θα ασχοληθούμε με τη δεύτερη ομάδα, που όλοι εμείς δεν απέχουμε πολύ, ανάλογα με την περίσταση που αντιμετωπίζουμε κάθε φορά. Οι περισσότεροι, λοιπόν, έχουμε το δικό μας προσωπικό κώδικα ηθικής, ο οποίος όμως, συχνά, συμβαδίζει με το συνήθη κώδικα δεοντολογίας της κοινωνίας.

  Το πρόβλημα είναι, όταν τυγχάνει να απέχουμε από τον ‘κοινό’ κώδικα, και δικάζουμε τον ίδιο μας τον εαυτό. Δυστυχώς, σε αυτές τις περιπτώσεις δεν είμαστε καθόλου επιεικείς, και η ετυμηγορία είναι ένας ισόβιος ψυχικός πόνος, ο οποίος συχνά ονομάζεται τύψεις, ενοχές ή πιο ποιητικά, ερινύες.

  Αυτοί οι άνθρωποι γίνονται πολλοί σκληροί με τον εαυτό τους, συνεχώς λαμβάνουν οι ίδιοι τις ευθύνες, και δε μοιράζονται το φορτίο με τους άλλους συνυπεύθυνους. Βρίσκονται σε άσχημη διάθεση, καθώς μονίμως βρίσκουν κάτι να κατηγορήσουν τον εαυτό τους, και παραπονιούνται διαρκώς για την άτυχη ζωή τους.

  Οι άνθρωποι είναι επιλεκτικοί, δίνουν σημασία στα γεγονότα που θέλουν αυτοί να δώσουν σημασία. Κάποιοι λοιπόν, επισημαίνουν τα ευχάριστα γεγονότα στην ζωή τους, ενώ κάποιοι άλλοι τονίζουν τα δυσάρεστα και αναλώνονται στο να συζητούν συνέχεια για όλες τις άσχημες στιγμές της καθημερινότητάς τους.

  Η δεύτερη ομάδα, κατακλύζεται συχνά από δυσκολίες και ανυπέρβλητα εμπόδια, και για όλα αυτά συνήθως επιρρίπτουν ευθύνες στον εαυτό τους, δεν έχουν αυτοεκτίμηση αλλά ούτε και αυτοπεποίθηση, και αυτό είναι που επιβαρύνει συχνά την κατάστασή τους.

  Συχνά, αυτά τα άτομα μπορεί να οδηγηθούν και στην κατάθλιψη και για μεγάλο χρονικό διάστημα να μη μπορούν να ανακύψουν. Χρειάζονται υποστήριξη από το οικογενειακό περιβάλλον και πολλές φορές είναι αναγκαία η αρωγή ειδικού ψυχικής υγείας καθώς, τα γνωστικά σχήματα που κατέχουν για την ζωή τους, πρέπει να αντικατασταθούν με νέα. Μια δουλειά που δύσκολα μπορεί να επιτευχθεί από τα ίδια τα άτομα.

  Όπως οι περισσότεροι, έτσι και αυτή ομάδα ατόμων δυσκολεύεται να αποδεχθεί το πρόβλημά της, οπότε είναι αναγκαίο να εφαρμόσουμε ειδικούς χειρισμούς για να τους βοηθήσουμε να ξεμπλοκάρουν, με υπομονή και μεγάλη υποστήριξη. Μη διστάζετε να ζητήσετε βοήθεια, όταν το έχετε ανάγκη, είναι κάτι τόσο φυσικό, όλοι κάποιες φορές χρειαζόμαστε ένα χέρι βοηθείας.