Υποσυνείδητη ζήλεια.

  Η ζήλεια είναι ένα φαινόμενο που παρατηρείται σε όλα τα είδη των σχέσεων και σε όλα σχεδόν, τα είδη των έμβιων όντων. Δεν υπάρχει άνθρωπος που να μην ζηλεύει ακόμα και αν το ισχυρίζεται, ακόμα και όταν ο ίδιος το πιστεύει με όλη τη δύναμη της ψυχής του.

  Η ζήλεια είναι στοιχείο της προσωπικότητας μας και απλώς διαφέρουμε στην ένταση που την εκφράζει ο καθένας, όπως επίσης και στον τρόπο έκφρασής της στους άλλους.

  Είναι ένα πολύ δυνατό συναίσθημα και η έκφραση για το άτομο που ζηλεύει είναι η ανακούφιση που βιώνει από την υποκειμενική απειλή, που αισθάνεται την εκάστοτε στιγμή.

  Πολλές φορές βέβαια, η έκφραση δεν πραγματοποιείται συνειδητά, αλλά μέσω υποσυνείδητων διαδικασιών. Υπάρχουν άνθρωποι, που χρόνια καταπιέζουν τα συναισθήματά τους, εξαιτίας των αρχών και των κανόνων της οικογένειας, αλλά και της κοινωνίας γενικότερα.

  Και είμαστε κι εμείς μέσα σε αυτούς. Πόσες φορές οι γονείς μας, μας είπαν μην ζηλεύεις τον αδελφό σου, μην τον τσιμπάς, γιατί δεν θα είσαι καλό παιδί, γιατί δεν θα σε αγαπάω. Στην ουσία μαθαίνουμε να ζούμε με κάποιες αρχές, καταπιέζοντας τα πραγματικά μας συναισθήματα και δημιουργώντας ένα αποδεκτό και ιδανικό ίσως, πρότυπο για την οικογένεια μας και τους άλλους.

  Ο οργανισμός μας όμως, έχει ανάγκη να αμυνθεί σε όλη αυτή την ψυχολογική πίεση, που υφίσταται από το περιβάλλον του. Στην παιδική ηλικία η έκφραση της ζήλειας είναι κάπως αποδεκτή, έως ότου μάθει το παιδί να συμπεριφέρεται ευπρεπώς.

  Αργότερα όμως, καθώς μεγαλώνει και εντάσσει στην ζωή του τα πρέπει, η ζήλεια συνεχίζει να υπάρχει και αν δεν εκφράζεται ανοιχτά στον άλλον, μπορεί να εκφράζεται υποσυνείδητα.

  Τέτοιες εκφράσεις υποσυνείδητης ζήλειας παρατηρούμε συχνά, όταν κάποιος κατά λάθος σκοντάφτει σε κάποιον άλλον, όταν ειρωνεύεται, όταν ψεύδεται χωρίς ιδιαίτερο λόγο και δεν το κάνει με επίγνωση. Όταν κάτι του ξεφεύγει, ενώ έπρεπε να μείνει μυστικό.

  Όταν μιμείται κάποιον και παρουσιάζεται, ως ανεξάρτητη προσωπικότητα και δεν παραδέχεται την αλήθεια. Θα μπορούσα να αναφέρω πολλά παραδείγματα, αλλά αν ψάξουμε λίγο μέσα μας, όλοι θα βρούμε κάτι από αυτά.

  Σκοπός βέβαια, αυτού του άρθρου είναι ν’ αναγνωρίσουμε την κρυφά εκφραζόμενη ζήλεια. Θα πρέπει να μάθουμε να δουλεύουμε με τον εαυτό μας και να μην αφήνουμε στο σκοτάδι θέματα που μας απασχολούν. Είναι καλό, να παραδεχόμαστε τα ελαττώματα μας, γιατί μόνο τότε μπορούν να μας αποδεχτούν και οι άλλοι.

  Όταν εμείς, οι ίδιοι, είμαστε ξένοι προς τον εαυτό μας, τότε σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να μας γνωρίσει και οποιοσδήποτε άλλος εις βάθος και κατά συνέπεια αδυνατούμε να έχουμε αληθινές και ειλικρινείς διαπροσωπικές σχέσεις στην ζωή μας.

  Μην φοβάστε να δείξετε τον πραγματικό σας εαυτό, προσπαθήστε όμως, πρώτα να τον γνωρίσετε εσείς, και σε σχέση με την ζήλεια να ξέρετε, πως είναι ένα άκρως φυσιολογικό συναίσθημα, όπου όλοι το νιώθουμε αρκεί να μην μπαίνει εμπόδιο στην ζωή μας και στις διαπροσωπικές μας σχέσεις.

  Αν εμείς οι ίδιοι αδυνατούμε να χειριστούμε την κατάσταση, τότε ίσως είναι καλό να ζητήσουμε βοήθεια, είτε από κάποιον δικό μας άνθρωπο, είτε από ειδικό ψυχική υγείας. Μην αφήνετε τα προβλήματα να διαιωνίζονται, διότι με αυτόν τον τρόπο δεν λύνονται, αλλά αντιθέτως μεγαλώνουν και κάποια στιγμή εμφανίζονται ξανά και τότε η αντιμετώπισή τους μπορεί να είναι ακόμα πιο δύσκολη.