Ανοίξτε τον συναισθηματικό κόσμο του άλλου.

  Ζούμε σε μια κοινωνία, όπου η έκφραση των συναισθημάτων αντί να ενθαρρύνεται, μπλοκάρεται και εκτός των διαφυλικών διαφορών, ενώ ξεκινάμε να μαθαίνουμε να μιλάμε για τα θέματα που μας απασχολούν, καταλήγουμε να μην εξωτερικεύουμε τα συναισθήματά μας για να μην κριθούμε.

  Πιο συγκεκριμένα, από την παιδική ηλικία οι γονείς ενθαρρύνουν τα παιδιά τους, να τους μεταφέρουν αυτά που νιώθουν, να μιλάνε για τις ανησυχίες τους και να συζητούνε τα προβλήματα που τα απασχολούν.

  Μεγαλώνοντας, τα παιδιά μαθαίνουν πώς να ανεξαρτητοποιούνται και πώς να κρύβουν πράγματα, όταν αυτά δεν είναι αποδεκτά από το οικογενειακό τους περιβάλλον και κατ’ επέκταση από το κοινωνικό περίγυρο.

  Επομένως, στην ενήλικη ζωή, τα προαναφερόμενα παιδιά γνωρίζουν καλά τις συνέπειες του να είσαι ανοιχτός και να συζητάς ότι νιώθεις, να εκφράζεσαι ελεύθερα και στην ουσία, τις συνέπειες που έχει όλο αυτό στην ζωή τους.

  Ανέφερα τις διαφυλικές διαφορές, καθώς είναι γνωστό πως οι άνδρες δυσκολεύονται συχνά στην έκφραση των συναισθημάτων τους, σε σχέση με τις γυναίκες.

  Κι αυτό είναι άκρως φυσιολογικό και δεν θα ‘πρεπε να κρίνεται αλλά να χτίζεται διαφορετικά, από την παιδική ηλικία. Διότι από εκεί ξεκινάει η ανάπτυξη της προσωπικότητας του ανθρώπου.

  Όταν λοιπόν, οι γονείς ενθαρρύνουν τα αγόρια στα παιχνίδια προσανατολισμού (παιχνίδι με αυτοκινητάκια), στα παιχνίδια κίνησης και εξωτερικού χώρου(ποδήλατο, ποδόσφαιρο) είναι πολύ φυσικό, αυτά τα παιδιά να μεγαλώνουν βιολογικά και κοινωνικά με έναν συγκεκριμένο τρόπο και να μην τα απασχολεί ο διάλογος και η συζήτηση και το πώς θα μάθουν να εξωτερικεύουν τον εσωτερικό τους κόσμο.

  Σε αντίθεση, τα κορίτσια ενθαρρύνονται να συμμετάσχουν σε παιχνίδια φαντασίας που αναπαριστούν την πραγματικότητα, χρησιμοποιώντας το διάλογο, φανταστικές συζητήσεις μεταξύ γονέων και παιδιών και πλασματικά σενάρια που αντιπροσωπεύουν την καθημερινότητά τους.

  Με αυτόν τον τρόπο τα παιδιά μεγαλώνουν μέσα από ήδη εγκαθιδρυμένα κοινωνικά στερεότυπα, που τα κουβαλάνε σε όλη τους την ζωή. Πώς άραγε, αναμένουμε από τους ανθρώπους να αλλάξουν, όταν για χρόνια μαθαίνουν να συμπεριφέρονται με έναν συγκεκριμένο τρόπο.

  Κάποιες στοιχειώδεις συμβουλές είναι να είμαστε διαθέσιμοι στους ανθρώπους. Να τους δείχνουμε εμπιστοσύνη και να τους παρέχουμε ασφάλεια. Να τους κάνουμε να νιώθουν αποδεκτοί και να μην τους κρίνουμε στις αποφάσεις τους και σε όλα αυτά που λένε.

  Δημιουργώντας ένα περιβάλλον ασφαλές, η σχέση χτίζεται σε στέρεες βάσεις. Μόνον τότε μπορεί κάποιος να νιώσει προστατευμένος και να εξωτερικεύσει τον ψυχικό του κόσμο, μοιράζοντας τις ανησυχίες του και όλα αυτά που τον απασχολούν.

  Ας βοηθήσουμε τους αγαπημένους μας, να μάθουν να εκφράζονται, διότι μόνο μέσα από την συζήτηση και την καλή επικοινωνία λύνονται εύκολα και ανώδυνα τα προβλήματα τους. Παράλληλα, να μην ξεχνάμε πως μέσω της επικοινωνίας ερχόμαστε πιο κοντά και γνωρίζουμε τον άλλον καλύτερα, με αποτέλεσμα να είμαστε πιο καλοί αρωγοί την επόμενη φορά που θα χρειαστεί να βοηθήσουμε κάποιον που μας έχει ανάγκη.